Soğuk Yangın|Devam Edecek

•13.Bölüm-Bana Mecbursun•

                 

Arkadaşlar, artık bölümler haftada bir gelecek. Lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin, hepinize iyi okumalar:D Umarım beğenirsiniz.

Multimedya Delfin

Bölüm şarkısı; Redd - Nefes Bile Almadan

-

Düşünmek, intiharın en baş sebeplerinden biriydi. Benim intiharım dıştan değildi, içtendi. Kendimle bir iç savaşım vardı. Düşüncelerim ile kalbim birbirine girmiş, ölümcül bir savaşın eşiğine gelmişlerdi. Aslında hayatıma Devrim Korel'i almadan önce bu denli yoğun düşünmüyordum. Onun gelişiyle birlikte düşüncelerimin kanlı savaşı başlamıştı. Ya düşüncelerim intihar edecekti ya da kalbimin sesleri hepsini fısıltıya dönüştürecekti.

Devrim Korel, gözleri buzdan bakışları ateşten adam. Onun hakkında söylenebilecek pek bir şey yoktu aslında. Çoğu kişinin aksine insanları çözemezdim, çözmekle de uğraşmazdım. Devrim'i de çözmek istemiyordum sadece onu merak ediyordum. Geçmişini öğrenmek istiyordum, tuhaf bir şekilde gözlerinde ki bariyerlerin ortaya çıkış sebebine karşı merak duyuyordum. Ona kesinlikle âşık değildim veya ondan hoşlanmıyordum. Sadece karanlıklara karışmış, tehlikeli bir ihtirasın Soğuk bir Yangın eşliğinde ortaya çıkmasını sağlıyordu. Bedenim, ona karşı kimseye vermediği tepkileri veriyordu ve ben şu sıralar gerçek anlamıyla nefes alabildiğimi hissedebiliyordum.

Devrim, beni arabasıyla evime bırakmıştı. Hiç bir şey konuşmamıştık. Daha doğrusu ben ona soru sormuştum, o cevaplamamıştı. Büyük ihtimalle yarın okulun ağzında olacaktım, herkes hem okul müdürü hem de üvey kardeşiyle aşk yaşayan kız olarak düşüneceklerdi beni. Dürüst olmak gerekirse, umurumda değildi. İnsanlar her zaman bir şeyler düşünürlerdi sadece bazılarının düşünceleri, dudaklarında can bulurdu. Düşünceler, keskin bir bıçaktı. İnsanın derisine yapışır, kanatırdı. Fakat ben kendim dışında kimsenin düşüncelerini önemsememeye alışmıştım. Ne diyebilirdim ki? Hepimiz özgürdük, beni bir orospu olarak görebilirdiler veya bir kilisenin rahibesi yapabilirlerdi.

Eve girdiğimde annem yine her zaman ki gibi ağzı beş karış açık bir şekilde baktı. Haklıydı, iyice kavgacı kızlara dönmüştüm. Yakında sokakta gördüğümü çevirip, tokatlayacak potansiyele erişirsem kesinlikle şaşırmazdım.

''De..Delfin, ne oldu sana böyle , güzel kızım?''diye sordu koluma iç çekerek bakarken.

''Asena, bana piç dedi. Bende tokatladım.''dediğimde ciddi anlamda sinirlenmişti. Koşarak bana sarıldı.

''Sen piç değilsin, ver bana o kızın adresini. Gidip ailesiyle konuşacağız.''

''Anne sakin ol, Devrim okuldan attırdı.''dediğimde annem benden ayrılıp, kaşlarını çatarak bana bakmaya başladı. Siktir, Devrim'mi demiştim az önce? Patavatsızlığın bu kadarı!

''Devrim mi?''

''Şey, Devrim bizim okulu satın aldı.''

''Ne demek satın aldı, seni rahatsız mı ediyor?''

''Hayır anne, Devrim binevi benim psikologum gibi. Onunla konuşmayı, dertleşmeyi seviyorum.''dediğimde beni kafasıyla onayladı.

''Sen mutlu olduğun sürece, hiç sorun değil.''dedi sırtımı sıvazlarken.

-

Üzerimde ki kıyafetleri özenle çıkartıp, yatağımın üzerine bıraktım. Devrim'in tişörtünü dolabımın en özel yerine koyduktan sonra dönüp eteğime doğru baktım. Hayır, yarın bununla gelecektim. Kimsenin lafına itaat etmeyecektim, ben bir köpek değildim. Kendi kararlarım vardı, yani en azından olmalıydı.