let's get ridiculous

Κ35

"Οοο μα κοιτά πόσο γλύκας ειναι " η Βάσω κλαψουριζει με ενα χαρτομάντιλο στο χερι . Ο Κώστας την κρατάει αγκαλιά χαϊδεύοντας την ελάχιστα φουσκωμένη κοιλιά της και εκείνη δεν μπορει να σταματήσει να κλαίει με αυτην την ταινία που αποφασίσαμε να δούμε . "Δεν νομίζω να ειμαι η μονη που δεν κλαίει με το notebook έτσι ;" Ψιθυρίζω στον Εντ που ειναι έτοιμος να κοιμηθεί καθως μου χαϊδεύει τα μαλλια μου . "Μην ανησυχείς ούτε εγω εχω κλαψει τόσες φορές που την εχω δει σε ραντ-" παει να πει αλλα το κόβει . Υψώνω το κεφαλι μου και τον κοιταω . " έλα Εντ πεστω , έχεις υποστεί πολλές φορές αυτην την ταινία για να μπορέσεις να τις ρίξεις στο κρεβατι στο τέλος " λεω ταχα μου μουτρομενη . "Εεε εγω " παει να πει αλλα τον σταματάω με ενα απαλό φιλι . "Μην ξεχνάς οτι και εγω εχω βγει ραντεβού στο παρελθόν . Το μέλλον ομως με νοιάζει ποιο πολυ γιατι ειμαι μαζί σου " του ψιθυρίζω και μου λέει σαγαπω χωρις να βγάλει καθόλου ήχο απο το στομα του . Κάνω και εγω το ίδιο και Χώνομαι στην αγκαλιά του . "Σσς ποια με τα μέλια σας " η Βάσω μας κάνει παρατήρηση και κριφογελαμε , σφίγγω στην χούφτα μου το ύφασμα της μπλούζας του και κρύβω το κεφαλι μου στον λαιμό του ,εισπνεω το άρωμα του και χαμογελάω με κλειστά τα ματια αφήνοντας εναν γλυκό ύπνο να με συνεπάρει στη αγκαλιά του .
.
"Αλικακιιι ξύπνααααα" μια αγοριστικη φωνή διακόπτει τον ύπνο μου και ανοίγω τα ματια μου για να δω τα καταπράσινα ματια του Έρικ να με κοιτάνε με χαρά . "Αγόρι μου " λεω βραχνιασμένη απο τον ύπνο και με εναν πηδο πετάγομαι απο το κρεβατι κατευθείαν στην αγκαλιά του τυλίγοντας τα πόδια μου γύρο του . "Ο μου ελειψες τοσο πολυ " του ψιθυρίζω καθως τον σφίγγω ακόμα ποιο πολυ πάνω μου . "Και εμενα κοριτσι μου " λέει και χαμογελάω καθως ξε καβαλάω απο πάνω του και κάθομαι πάνω στο κρεβατι . "Μέρα επισκεπτιριου μα πως δεν το σκέφτηκα .... Χμμμ για πες πως πέρασες αυτες τις μέρες χωρις την κολλητη σου ;" Ρώτησα και εκεινος κάθησε δίπλα μου . "Χμμμ...κάτσε να σκεφτώ ...υπέροχα " γέλασε κουνοντας τα χερια του και εγω τον κοπάνησα στο μπράτσο ελαφρά , γέλασε και μου  έπιασε τα χερια κοιτάζοντας με στα ματια . "Αλίκη ..." Ειπε σιγανα και τωρα ήταν η ώρα μου να προβληματηστω γιατι φάνηκε οτι μιλούσε σοβαρά . "Πρέπει να σου μιλήσω για κατι τωρα που λείπει η Ολίβια και ο Εντ " λέει και κάθετε απέναντι μου οκλαδον . Με μια κίνηση πιανει τα μάγουλα μου κοιτάζοντας με στα ματια . "Δεν ήρθα εδώ απλα για να κάτσουμε και να πούμε τις βλακείες μας οπως παντα , αλλα και για να σου πω κατι πολυ σιμαντικο το οποίο δεν μπορώ να το κρατάω άλλο μεσα μου " ψιθυρίζει και αισθάνομαι όλο το σωμα μου να τρέμει απο ανησυχεία . "Εδώ και αρκετό καιρό οι γονεις μου εχουν αποφασίσει να μετακομισουμε στην Αμερική εκεί που γεννήθηκε ο πατερας μου , οποτε φεύγω αυριο και ήρθα να σε αποχαιρετισω " λέει και   Πιάνω τον εαυτό μου αρκετά απροετιμαστο για κατι τέτοιο. Ήταν σαν μια κεραμίδα στο κεφαλι και τα δάκρυα δεν άργησαν να αρχίσουν  να κυλάνε στα ματια μου χωρις να μπορώ να τα σταματήσω . Κουνάω το κεφαλι μου αρνητικά ανίκανη να μπορώ να το πιστέψω . "Όχι όχι δεν θα μου φύγεις , σε ικετεύω μην το κανεις αυτο " ψιθυρίζω μεσα απο δάκρυα και κεινος με χωνει στη αγκαλιά του σφιγγοντας με υπερβολικά μέχρι να μην μπορώ να πάρω ανασα , αλλα δεν με νοιάζει τον αγαπάω τοσο πολυ αυτόν τον άνθρωπο που δεν θελω να φύγει ποτε απο την ζωη μου . "Ούτε εγω θελω να φύγω μικρή μου , αλλα πρέπει , λοιπόν δεν θελω δάκρυα και αλλα τέτοια σήμερα θα περάσουνε όλη την ημέρα μαζί ενταξει ;" Λέει πιάνοντας με απο τους ώμους για να με κοιτάξει . Χαμογελάει αλλα μπορώ να δω οτι έκλαιγε την που ώρα με ειχε στην αγκαλιά του .
Του πιάνω το μάγουλο και σκουπίζω το υγρό μάγουλο του απο δάκρυα . "Σαγαπω τοσο πολυ Έρικ , παντα θα σε αγαπω όσο μακρυά και αν εισαι " του ψιθυρίζω κολλοντας το μέτωπο του με το δικό μου . "Και εγω σαγαπω μικρή , θα έρχομαι συχνά θα το δεις δεν γλυτωνεις , ασε που σε λιγο ειναι οι πανελλήνιες που εγω θα τις δώσω εκεί αλλα οταν τελειώσουν μπορείς να έρθεις εκεί  με τον  Εντ αλλα να μου φέρεις και το γοουτσούνι μου ενταξει; " λέει με αυτη την φορα δάκρυα να τρέχουν απο τα ματια του και το στήθος του να ανεβοκατεβαινει γρήγορα . Ενα μικρό γελακι βγαίνει απο το στομα μου καθως κλαίω και του πιάνω το χερι . "Ενταξει στο υπόσχομαι θα την φέρω , της το έχεις πει ή όχι ακόμα ;" Ρωτάω και σοβαρευει . "Ναα εεε νόμιζα οτι αν σε παρακαλούσα μπορούσες να της το πεις εσυ " λέει τρίβοντας αμήχανα τον σβέρκο του .
"Πρέπει να της το πεις και να την αποχαιρετησεις εσυ , αλλοιώς την βλέπω να πεθαίνει απο το κλάμα , η μικρή σε γουστάρει πολυ Έρικ " αποκαλύπτω το μυστικό της Ολίβιας αλλα ξερω οτι ειναι για καλό και οτι ο Έρικ δεν ειναι κανένας βλάκας για να την δει μάγκας που μια κοπέλα τον γουστάρει . Γουρλωνει τα ματια λες και δεν το περίμενε ο μπουφος και για λίγα δευτερόλεπτα ξεχνάω το το εχει γίνει και γελάω με την φάτσα του . "Ο έλα τωρα πες μου οτι δεν το περιμένες ;" Ρωτάω χαμογελαστή . "Εεε η αλήθεια ειναι πως φαινόταν λιγακι αλλα όχι τοσο πολυ ... Πάντως απο την δικιά μου  πλευρά εμμμ...κοιτά " παει να πει αλλα σταματάει σαν να το σκέφτεται . "Πως να στο πω ειναι πολυ γοουτσούνι ακόμα για να μπορέσω να την δω κάπως αλλιώς , δεν λεω ειναι κούκλα και εχει χιλαρες αλλα προς το παρών το μονο που μου βγαίνει  ειναι να την προστατεύω " προσθέτει και πραγματικά  δεν θελω να το πω αυτο στην Ολίβια ειδικά τωρα που θα μάθει  οτι ο Έρικ φεύγει . "Οκ...αλλα μην της το πεις σε παρακαλώ αρκετά θα πληγωθεί που θα φύγεις " τον σιμβουλευω και σιμφωνει . "Λοιπόν πηγαίνε φέρε την κιθάρα σου τωρα να παίξουμε λιγο για να ανεβεί το κλήμα " λέει προσπαθώντας να ακουστεί χαρούμενος αλλα δεν τα καταφέρνει .παρολα αυτά φέρνω την κιθάρα και παίζουμε λίγη κιθάρα με εμενα να τραγουδάω και εκεινον να παίζει .
"That I can't go back,
To this,
To her,
To what we used to have It's black and burns,My God this is so sadIt'll only make things worse,If we bring it back
Woah, yeah yeah, ohhhh" τραγουδάω στον ρυθμό της κιθάρας με δάκρυα να φεύγουν απο τα ματια μου αφού ξερω οτι ο κολλητός μου δεν θα βρίσκεται ποια εδώ για αρκετό καιρό . Και πραγματικά νιώθω πως χάνω ενα κομμάτι απο την ζωη μου .
Αυτός ο άνθρωπος ειναι σαν αδελφός μου και καθως τραγουδάω όλες οι στιγμές που έχουμε περάσει μαζί παιζουν στο μυαλό μου σαν ενα παλιό φιλμ απο τοτε που ημουν 5 χρόνων και  είχαμε γλιστρήσει μαζί στις λάσπες και γελούσαμε ,μέχρι τα 16 που αγκαλιαζομασταν σφιχτά οταν ειχα κερδίσει τον πρώτο μου άγονα .

.

Οι ώρες πέρασαν σαν νερό και ήρθε και η ώρα που το ειπε στην Ολίβια . Απο εκείνη την στιγμή και μετά δεν εχει φύγει απο την αγκαλιά του και κλαίει απαρηγόρητα οπως έκανα και εγω πριν , τωρα ειμαι κάπως καλύτερα αλλα ακόμα υπερβολικά στεναχωρημένη .
"Και ποτε φεύγει ;" Ο Έρικ ρωτάει φανερά στεναχωρημένος καθως νε πέρνει στην αγκαλιά του δίνοντας μου μια μικρή σοκολάτα . Τωρα τελευταία ο Εντ ειχε γίνει πολυ καλός φίλος με τον Έρικ αφού εχει καταλάβει οτι δεν ειναι τιποτα παραπάνω απο αδελφός μου .
"Η σοκολάτα παντα βοηθάει " μου ψιθυρίζει στο αυτι και του δίνω ενα φιλι στο μάγουλο . "Σαγαπω " του χαμογελάω . "Σαγαπω " μου λέει πισω και με σφίγγει κιαλο στην αγκαλιά του .

.

"Νομιζω οτι ήρθε η ώρα να φύγω , η πτήση μου φεύγει νωρίς αυριο"
Ο Έρικ λέει μετα απο αρκετή ώρα στεναχώριας που προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερη .
Σηκώνεται και αγκαλιάζει τον Εντ κοπανοντας τον φιλικά στην πλάτη υστερα την Ολίβια φιλοντας την μύτη της σε ναι προσπάθεια να την κάνει να χαμογελάσει και μετα φτάνει σε εμενα . "Έλα θα σε πάω εγω έξω " λεω με κατεβασμένα μούτρα πιάνοντας το χερι του .
Οταν εφτά βρούμε έξω απο το σχολείο με γυρναει απότομα χωνοντας με στην αγκαλιά του και φιλοντας το κεφαλι μου .
Τυλίγω τα χερια νου στην μέση του και καθόμαστε εκεί για περίπου 5 λεπτά και υστερα απομακρυνομασε για να μπορούμε να κοιτακτουμε .
Αυτη η σκηνή μου θυμίζει την πρώτη φορα που ειχα έρθει εδώ και προσπαθούσες να κάνεις τον Εντ να ζηλέψει " λέει και γελάμε μαζί . Πιανει τα μάγουλα μου  και σκουπίζει τα δάκρυα μου νε του αντίχειρες του.
"Θα γυρίσω , σαγαπω αδελφή μου "
"Και εγω σαγαπω αδελφέ μου " λεω και με μια τελευταία αγκαλιά και ενα φιλι με αποχαιρεταει μπαίνοντας στο αυτοκίνητο του .
Εχω κοκκαλωσει εδώ και 5λεπτα και κοιταω την άδεια πλέον θέση που υπήρχε πριν λιγο το αυτοκίνητο .

"Ρε μωρο μου ειναι πολυ βράδυ για να εισαι εδώ μονη σου έλα παμε μεσα " η γλυκιά φωνή του Εντ με κάνει να γυρίσω και να χωθω στην αγκαλιά του με δύναμη και το μονο που να μπορέσω να ψιθυρίζω πριν αρχίσω πάλι να κλαίω να ειναι .
"Έφυγε "

Γεια σας το κάνετε ; Σε λίγες μέρες αρχίζουν τα σχολεία ... -_- πφφφ ε ρε το έχουμε να τραβήξουμε πάλι .

Ξερω οτι σας ήρθε σαν βόμβα αυτο και σας παρακαλώ μην με βρίσετε θα ξανα εχουμε Έρικ .
Ελπιζω να σας άρεσε αυτο το κεφάλαιο , περιμένω τα υπέροχα σχόλια σας και χίλια συγγνώμη που έκανα καιρό να ανεβάσω .
Kisses!!!