let's get ridiculous

Κ37

"Παει τελειώσαμε " φώναξα μεσα σε λυγμούς χωμένη στην αγκαλιά της Βάσως . "Ηρεμησε ίσως οντος να ήταν μια παρεξήγηση " προσπάθησε να με κανει να ησιχασω χαϊδεύοντας την πλάτη μου αλλα οι λυγμοι δεν σταματούσαν . Δεν μπορώ να το πιστέψω οτι το εκανε αυτο μετα απο τόσους μήνες σχέσης . Εκεί που νόμιζα οτι ήταν διαφορετικός απο τους υπόλοιπους , τελικά τον βρίσκω μαζί με την άλλη στα σκοτάδια . "Τι να ηρεμισω ρε Βάσω ; Ήταν τοσο κοντα μεταξύ τους ..." Δεν μπορώ να ολοκληρώσω αφού τα δάκρυα που κυλάνε σαν ρυάκι στα μάγουλα μου δεν με αφήνουν . Οι ώμου μου τρέμουν και δεν ξερω τι να κάνω μαζί του , νιώθω λες και η καρδια νου εχει σπάσει σε πολλά κομμάτια που πρέπει να παλεψω παρά πολυ για να ξανα κολλησω . Δεν θα καταφέρω ποτε να Σβισω αυτο το τοσο δυνατό που ενιωσα για εκεινον . Και δεν θα καταφέρω να ξανα νιώσω και τέτοιο για καποιον άλλον , η καρδια νου θα μείνει μισή . "Έλα να ξαπλώσουνε γλυκιά μου " η Βάσω μου ψιθυρίζει αλλα πριν προλάβω να κάνω μια κίνηση εκεινη πιανει την κοιλιά της και μένει ακίνητη . "Ο θεε μου Βάσω εισαι καλα ;" Ρωτάω και ο Κώστας αμέσως κάθεται διπλα της . "Μωρο μου μιλά μου " λέει ανήσυχος πιάνοντας τα μάγουλα της . Εκεινη δεν κανει τιποτα παρά μονο χαμογελάει , "το μωρο ... Κλωτσάει για πρώτη φορα " ανακοινώνει με χαρά και ο Κώστας βάζει αμέσως το χερι του και το αυτι στην κοιλιά της . "Το παιδάκι μας " λένε μαζί και δίνουν ενα δυνατό φιλί , δεν κάνω κατι , αλλά χαμογελάω για την ευτιχεια τους . "Έλα Αλίκη βάλε και εσυ " η Βάσω βάζει το χερι μου στην κοιλιά της και μπορώ να νιώσω το μικρό ποδαράκι να κλωτσάει την κοιλιά της . Χαμογελάω και φιλάω την κολλητη μου στο μάγουλο , τα ματια του Κώστα λάμπουν απο χαρά και τον κοιταω καθως ανοίγει την πορτα και βγαίνει έξω ανοίγοντας την πορτα του απενατι δωματίου . "Μαλάκα μου το μωρο κλώτσησε " φωνάζει στο Εντ αλλα δεν ακούω την φωνή του , μπορει εμείς οι δυο να χωρίσαμε πριν λίγες ώρες αλλα δεν γίνεται να μην το πει στον κολλητό του . "Ρε Κώστα όχι τωρα " η Βάσω λέει μεσα απο τα δόντια της , ομως εγω της πιάνω το χερι της για βα της δείξω οτι δεν με πειράζει . "Μπορείς να μου πεις τι ώρα πηγε ;" Την ρωτάω καθως βλέπω τον Εντ να βγαίνει απο το δωμάτιο , με ματια κατακόκκινα σαν τα δικα μου . Ένας κόμπος δένεται στο στομάχι μου αφού καταλαβαινω οτι λογικά έκλαιγε και εκεινος όλες αυτες τις ώρες , εκτός και αν απλα ειναι της φαντασίας μου και τα ματια του ειναι μια χαρά . "Η ώρα ειναι 6:30 οοο σε λιγο ξημερώνει " η Βάσω κανει έκπληκτη και εγω γουρλωνω τα ματια μου . "Η πτήση μου φεύγει σε μισή ώρα " κάνω πανικόβλητη και σηκώνομαι, ομως καθως προχωράω πέφτω πάνω στο γυμνασμένο στέρνο του πρώην ποια αγοριού μου. Σηκώνω το κεφαλι μου και κοιταω το πρόσωπο του , δείχνει εξαντλημένος και κουρασμένος , σαν να μην εχει κοιμηθεί όλο το βράδυ οπως και εγω . Τα υπέροχα γαλανα ματια του εχουν πάρει ενα σκούρο χρωμα και θελω να κλάψω που δεν μπορώ να τον φιλησω . "Μωρο μου " ψιθυρίζει με βραχνια φωνή , και δεν ξερω αν πρέπει να τον χαστουκίσω ή να τον φιλησω παθιασμένα . "Ασε με να σου εξηγήσω , δεν έγινε τιποτα απλώς ήρθε κοντα μου , πήγα να την σπρωξω και εμφανιστηκες " προσπαθεί να απολογηθεί . "Δεν θελω να σε ακούω , δεν θελω να μου εξηγήσεις " του φωνάζω κουνοντας τα χερια νου πέρα δώθε . "Ξέρεις κατι ; Εγω φεύγω, η πτήση μου φεύγει σε μισή ώρα " λεω αλλα απο οτι φενεται δεν καταλαβαίνει , με φόρα με αρπαζει σηκώνοντας με στην πλάτη του . "Δεν θα πας πουθενά , συγγνώμη για την ενόχληση παιδια " λέει και παει στο απέναντι δωμάτιο , κλείνει με δυναμη την πορτα και μα πετάει στο κρεβατι με εκεινον απο πάνω μου . Τα πόδια του πανε δεξιά και αριστερα μου  γονατιστος , πιανει τους καρπούς μου ταρακουνόντας το  σωμα μου ."εσένα θελω , εσένα αγαπάω , είχες δίκιο δεν ήξερα οτι με ήθελε , δεν την θελω και δεν έκανα τιποτα μαζι της " φωνάζει σαν να νομίζει οτι δεν τον ακούω, ομως το κάνω και μάλιστα πολυ καλα, κατι μεσα μου μου λέει να τον ακούσω , να τον φιλησω και να ξαναξαπλωσουμε στο κρεβατι σχεδιάζοντας το τι θα κάνουμε στην Αμερική . Ομως κατι άλλο μου λέει να πάρω την βαλίτσα μου και να φύγω για να μπορέσω να ξεκαθαρίσω τα πράγματα , "Εντ φύγε απο πάνω μου " του γριλιζω αλλα ειναι σαν να μην με ακούει . "Ασε με να σου πω τι έγινε , της ειπα οτι μονο εσένα θελω , Αλίκη δεν υπάρχει άλλη κοπελα ποια για εμενα . Παντα θα βλέπω το πρόσωπο σου στις αλλες , σε αγαπάω μωρο μου πίστεψε με , δεν θα σε απατουσα ποτε " απολογητε ξανα με αυτην την φορα τα ματια του να βουρκονουν . "Ενταξει θα σε ακούσω , απλα σήκω απο επάνω μου " του λεω ποιο ελαφρά αυτην την φορα και ακούει , σηκώνομαι απο το κρεβατι και αρπάζω την βαλίτσα μου . Τα ματια του γουρλωνουν και το χερι του αρπαζει τον Καρπό μου και με φέρνει κοντα του . Μυρίζω άλλη μια φορα το άρωμα του και προσπαθώ να ζεσταθω με το σωμα του . Θελω να τα θυμαμαι αυτά μέχρι να τον ξαναδώ . Τυλίγω τα χερια μου γύρο του και εκεινος με σφίγγει στην αγκαλιά του . Δεν θελω να φύγω απο πάνω του αλλα πρέπει , ειναι σκληρό αυτο που κάνω απλα πρέπει να σκεφτώ και να ζυγησω τα πράγματα . "Άκου , θελω να σκεφτώ , θα πάω στον Έρικ μονη μου , πες συγγνώμη στην Ολίβια που δεν θα την πάρω μαζι μου " του ψιθυρίζω πιάνοντας τα μάγουλα του , σκουπίζω ενα δάκρυ που κυλάει στο μάγουλο του , και υστερα νιώθω και τα δικα μου να υγρενουν . "Αντίο Εντ " λεω και με ενα απαλό φιλι στα χείλι του , για να μπορώ να κρατήσω την γεύση του , αρπάζω την βαλίτσα μου και βγαινω έξω τρέχοντας στον διάδρομο . Τον αγαπω τοσο πολυ που πονάω στην σκέψη οτι τον αφήνω .
*

"Ευχαριστώ πολυ " λεω με ενα ψεύτικο χαμόγελο στον ταξιτζή που με φέρε ακριβώς στο σπίτι του Έρικ . Εχω φτάσει πλέον στην Αμερική και τωρα ποια έξω απο το σπιτ του κολλητού μου την βαλίτσα μου στο χερι , κι κόκκινα ματια απο το κλάμα .
Οταν το ασανσέρ φτάνει στον όροφο του παίρνω μια βαθια ανασα και χτυπάω το κουδούνι .

* Έρικ pov*
Ειμαι στο σαλόνι μου και προσπαθώ να βρω μια ταινία της προκοπής να παίζει στην τηλεόραση ομως τιποτα , απο τοτε που έφυγα απο η Ελλάδα δεν εχω με ποιον να βγω και τι να κάνω , ειχα πιάσει λίγες φιλίες με ενα παιδι αλλα μετα απο το σχολείο απομακρυνθηκαμε και τωρα δεν εχω να κάνω κατι . Γενικά η ζωη μου χωρις την Αλίκη και του υπόλοιπους ειναι μια κόλαση , ειδικά τωρα που οι γονεις μου λείπουν απο το σπίτι για μέρες δεν εχω σε ποιον άνθρωπο να μιλήσω και νιώθω ποιο χάλια απο ποτε .
"Τωραααα" φωνάζω βαριεστιμενα την ώρα που το κουδούνι χτυπά , αρπάζω το πορτοφόλι μου έτοιμος να πληρώσω την παραγγελία μου , αλλα οταν ανοίγω την πορτα μου μένω άφωνος , μια κλαμενη Αλίκη ειναι στην πορτα μου , αμέσως πετάω το πορτοφόλι μου κατω και της ανοίγω τα χερια μου για μια αγκαλιά , την σφυγγω δυνατά και φιλάω τα μαλλια της χαϊδεύοντας απαλά την πλάτη της . Την περίμενα με τον Εντ και την Ολίβια , αλλα τωρα το μονο που μπορώ να σκεφτώ ειναι , τι εκανε αυτός στο κοριτσάκι μου;

Οπ οπ οπ ! Νατο το κεφάλαιο , ναι ξερω βρίστε ελεύθερα και γιατι ειναι χάλια το σιγκεκριμενο κεφάλαιο , αλλα και γιατι έκανα παρά πολυ καιρό να ανεβάσω , θα ήθελα να ζητήσω χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση απλα εχω πολυ διάβασμα και φροντιστήριο κάθε μέρα , θα προσπαθήσω να ανεβάσω ξανα ποιο συχνά . Και θα ήθελα να σας ενημερώσω οτι η ιστορια φτάνει όπου να ειναι στο τέλος της !!! Ετοιμάστιτε για Έρικ και Ολίβια στο δεύτερο βιβλιο με την ονομασία ~let's get loud ~
Επίσης θα ήθελα να σας προτείνω μια καινουρια ιστορια που γράφει η κολλητη μου itslondonn , λεγεται Fake it που μονο απο τον πρόλογο που εχει φενεται υπεροχη και έρχεται σιντομα κοντα σας !!!
Kisses!!!!