P.U.S.A.T

4.PST

EMİLY

''Bende Ebru Pusatı'n nişanlısıyım'' dedi. Pusat'ın nişanlıyım sözleri kafamda sürekli tekrar ediyordu. Bakışlarımı Pusat'a çevirdiğim de kafası yerdeydi. Bu nasıl olurdu bunu bana nasıl yapardı.Beni kandırdı mı yani kafam da sorularla boğuşurken buradan yok olmak istedim. Beni sevmiyordu. Bunu anlıyordum fakat beni böyle kullanmış olması beni çok kırmıştı. Dolan gözlerimi sakladım.

"Buyrun yemeğe geçelim." dedi Müjgan teyze Beren koluma girip beni masaya yönlerdirdi. Zorla bir şeyler yemeye başladım. Pusat'a bakmamaya çalışıyordum. Bana bunu neden yaptığını anlamıyordum. Aklımı karıştırıp beni neden böyle parçalamıştı. Neden beni öpmüştü? Kafamdaki neden soruları delirmeme yol açabilirdi. Önümdeki eti parçalara ayırıp ağzıma tıktım. Başka şeyler düşünmem gerekiyordu. Masada ağlama krizine girmek son isteyeceğim şeydi.

"Artık şu düğün işini de konuşalım dünür"dedi, Nuri amca içimden bir şeyler koptu sanki gözlerime akın eden yaşları akıtmamak için kafamı yere indirdim. Dünür ne demekti onu bile bilmiyordum. Tek bildiğim Pusat yakında evlenecekti.

"Bir ay içinde yapalım artık beklemeye gerek yok." dedi, Ebrunun babası olduğunu anladığım adam.

"Çok güzel olur değil mi aşkım?" dedi, Ebru kafamı kaldırıp Pusata baktım, o da bana bakıyordu. Bu gece ilk kez gözlerimiz buluştu. Gözlerinde acı vardı. Belki de bana acıyordu. İğrenç adam ben acınacak bir şey yapmamıştım. Asıl ben ona acıyordum. Beni böyle bir iğrenç duruma düşürmüştü.

"Size afiyet olsun." dedi, Pusat ve ayaklandı.

"Aşkım nereye düğünümüzü konuşacaktık." dedi Ebru dudak büzerek tehlikeli birine benziyordu." İşim var siz konuşursunuz." dedi sertçe.

"Oğlum ayıp oluyor, nişanlına ve ailesine ''dedi Nuri amca.

"Baba uzatmayın işim var dedim.Sen benim yerime konuşursun her zaman gibi." dedi Pusat.

"Pusat" diye bağırdı, Nuri amca Pusat arkasına bile bakmadan evden çıktı. Neden böyle sinirlenmişti. Sevdiği kadınla evlenecekti. Mutlu olmalıydı.

Pusat gittikten sonra yorgun olduğumu söyleyip odama çıkmıştım. Göz yaşlarımı artık tutamayıp serbest bıraktım. Kapı çalmaya başladı. Gözyaşlarımı elimle silmeye başladım.

"Tatlım müsait misin?"dedi Beren.

"Gel canım."dedim. Kendimi toparlamaya çalışmıştım. Umarım Beren anlamazdı.

"Ağladın mı sen Emily ne oldu?" dedi. Yanıma gelip sarıldı.

"Önemli değil." dedim, geçiştirmeye çalışarak ona içinde bulunduğum saçmalığı anlatmak çok zordu.

"Anlat bana Emily benden saklama." dedi, gözyaşlarımı silerek beni en iyi o anlardı. Ama içinde bulunduğum durumdan çok utanıyordum.

"Beren lütfen utanıyorum zaten."dedim.

"Abim sana karşı bir şeyler hissediyor, sen de ona boş değilsin değil mi?"dedi. Şaşkınca ona baktım. Nasıl anlamıştı?

"Beren sen nasıl?"diyebildim.Gözyaşlarım hızla akmaya başlamıştı. Sanki dostumun desteğini bekliyordu.

"Ben sizi çok iyi tanıyorum , özellikle de seni Ebrunun abimin nişanlısı olduğunu öğrendiğinde nasıl gözlerin dolduğunu gördüm."dedi. O benim olmayan kardeşimdi. Ben ondan istesemde bir şey saklayamazdım. O benim içimi görüp anlardı. Çok şanslıydım. Onun gibi birine sahiptim.

"Özür dilerim, Beren artık burada kalmam doğru olmaz. Affet beni sen bana evinin kapısını açtın ben çok aptalım." dedim, hıçkırıklarımın arasından aptaldım.