P.U.S.A.T

18.PST

PUSAT

Minik cadım hala uyuyordu.Dün gece onu öptüğüm de sinirlenmişti.Bana hala kızgın ve kırgındı bunu net görebiliyordum.Nasıl olsa affedecek dedim içimden.Hastanede ki işlemleri tamamlayıp odaya girdim.Miniğim uyanmış üzerini değiştirmişti.Kapı çaldı.Doktor içeri girdi.

''Hastamız çok iyi bakıyorum da ''dedi gülümseyerek

''Teşekkür ederim sayenizde ''dedi Emily gülümsemişti.Onun benden başkasına gülümsemesi bile sinirlerimi bozuyordu.Ama susmak zorundaydım şimdilik.

''Pusat Bey bunlar alınması gereken ilaçlar düzenli kullansın.Dinlenmeye devam edin.Vitamin daha çok alın. Dikişlerinize dikkat etmeniz gerekir.3 hafta sonra da dikişlerinizi alırız ''dedi doktor,elinde ki reçeteyi aldım.

''Teşekkürler tekrar doktor bey ''dedim

''Rica ederim bu benim işim geçmiş olsun tekrar ''dedi ve dışarı çıktı.Meleğim anlaşılan geceyi unutmamış sinirle yüzüme bakıyordu.

''Pusat ben o eve dönemem şimdilik bir otel ayarlaya..''sözünü kestim.Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirdim.

''Ne saçmalıyorsun sen ne demek otel de kalmak beni sinirlendirmek istiyorsan başarıyorsun tebrikler ''dedim sesimi kontrol etmeye çalışarak.

''Beni duydun o gün sen bitirmemiş miydin bizi söylesene ne değişti ? kurşunun önüne atlamam mı seni değiştirdi ? vicdan azabı mı duydun ? Annem bana hep vicdanlı ol kızım insanları sev derdi benim ilk öğrendiğim Türkçe kelime buydu biliyor musun ? Ama hayır ben senden bana vicdan duyup acımanı istemiyorum Pusat çekil yolumdan ''dedi gözünden yaşlar akmaya başlamıştı.Yine onu üzmüştüm.Neler düşünüyordu böyle ben onsuz nefes alamadığım için onun ölme düşüncesine bile katlanamadığım için bırakmıyordum.En iyisi bunları zamana bırakmaktı çünkü anlatsam anlamayacaktı.

''Acıdığım tek kişi benim sana yaptığım haksızlık için kendime acıyorum.Vicdan falan duymuyorum çünkü sen ölsen bende peşinden gelirdim.''dedim sertçe

''Bak Pusat o eve gelemem beni buna zorlama artık ''dedi titrek bir sesle

''O eve gitmiyoruz zaten bundan sonra o ev diye bir şey yok şimdi gidelim artık ''dedim

''Pusat ne demek o ev yok neden ''dedi merakla

''Bak hastasın artık eve gidelim ve dinlen sonra konuşuruz yorma beni ''dedim yaşadıklarım beni gerçekten yormuştu.Hiç bir şey söylemedi.Ama merak ediyordu biliyorum.

BAHADIR

Sabah saat 7 olmuştu.Bütün gece gözüme uyku girmemişti. Beren'e yaptığım bu şey canımı yakıyordu.Bana ne kadar kırgın olduğunu görebiliyordum.Ama onun yaptığı affedilir bir şey değildi.O benden , bebeğimizden vazgeçmişti.Ona olan kızgınlığım tam bitti derken bu kadar kolay ölümü seçmesi canımı yakıyordu.O da uyumadı biliyordum.Ama odasından çıkmıyordu.Kahvaltı yapması gerekiyordu.Yine mecbur hissederse diye soramıyordum bile.Odasının önünde durup içeri girdim.Girdiğim de pencerenin önünde dışarıya bakıyordu.Kafasını çevirip bana bakmıyordu bile sanki tek suçlu bendim.

''Beren ilaçlarını içmelisin ve kahvaltı yapman gerekiyor.Akşamdan beri bir şey yemedin.''dedim soğuk bir sesle o kırgınsa ben de kırgınım.

''Peki ''dedi söylediği tek şey peki canı istemiyor mu bilmiyorum of bu kız beni sınıyordu.Tam odadan çıkacakken önünde durdum.Yüzüme bakmamaya kararlıydı.Ellerimle çenesini tutup yüzüme çevirdim.

''Miden bulanıyorsa söyle zorlama ona göre bir şeyler hazırlarım ''dedim.

''Bulanmıyor bu sefer acıktım gerçekten ''dedi ve mutfağa geçti.