P.U.S.A.T

37.PST PART 1

''Senin ailenin katili en yakın arkadaşın ve hatta aynı yastığa baş koyduğun karının babası Nuri ''dedi.Şok için de kalmıştım.Ne bu nasıl olurdu ki ? Beren'e baktığım da gözlerin den yaşların hızla aktığını gördüm.

''Ne saçmalıyorsun sen yalan söylemediğin ne malum ?''dedi Pusat

''Al da bak tüm ispatları bu cd de''dedi adam Bahadır şok için de kalmıştı.Ne olacaktı şimdi ???

...............................................................................

BEREN

Anlamıyordum, böyle bir şey nasıl olurdu ? Babam sevdiğim adamın ailesini nasıl öldürmüş olabilirdi? Ya beni istemezse ne yapardım o zaman ? Onsuz nasıl nefes alabilirim ki ! Kendimi çok çaresiz hissediyordum.Onun gözün de ki hayal kırıklığı olmak ölümden beterdi.Saatlerdir Emily'in dizlerin de ağlıyordum.Bebeğimi bile düşünemiyordum.

''Beren hadi kalk bir şeyler yemelisin.Bak bebeğinizi düşün.Ona bir şey olursa Bahadır kızmaz mı hem ?''dedi Emily

''Canım istemiyor.Gözlerinde gördüğüm şey hayal kırıklığıydı.Benimle evlendiği için belki de pişman oldu.Ben onu hak etmiyorum.''dedim hıçkırıklarımın arasından.

''Şşş saçmalama o seni çok seviyor.Böyle düşündüğünü bilse kırılırdı.''

''Emily görmedin mi? Ben onun yanın da olmak istedikçe beni uzaklaştırdı.''

''Daha fazla üzülme diye yaptı.Çok kötü olmuştun neredeyse bayılacaktın.''

''Ben onsuz daha kötüyüm.Babamın yaptığı büyük hata benim hayatımı bitirdi.''

''Bu sizin suçunuz değil.Nereden bilirdin ki böyle olacağını.Hem bak gör Bahadır da bunu anlayacak.Şu an sadece bu yük ona çok ağır geldi.''

Kapı açılma sesi gelmişti.Hemen ayaklandık.Hızla aşağı inmiştim.Onu saatlerdir görmemiştim.

''Beren ''deyip sıkıca sarıldı abim ve tahmin ettiğim gibi Bahadır gelmemişti.Bitmiştik biz artık yalnızdım. Abimin göğsün de hıçkırıklarım şiddetlendi.

''Ağlama güzelim, Bahadır'ın şu an yalnız kalmaya ihtiyacı var.Ben onun yerin de olsam çok daha kötü olurdum.O çok güçlü sadece sabretmelisin.''

1 HAFTA SONRA

Hala bir haber yoktu.Beni geçtim.Bebeğimizi bile merak etmemişti.Bir kez bile aramamıştı.Ben den nefret ediyordu belki de.Haklıydı o adi adamın kızı olmak benim suçumdu.Keşke insan ailesini seçebilseydi.Artık tutunacağım tek dalım oğlumdu.Karnımı ovuşturdum.

''Bitanem nefes alıyorsam senin için babana kızmıyorum.Haklı belki de bizi istemeyecek artık ama o dünyanın en iyi insanı sen onu belki tanıyamayacaksın.Bunun tek suçlusu ise deden olacak o adam!''

Kapı tıklatılma sesini duyunca hızla yanaklarım da ki yaşları sildim.

''Gelin ''dedim.

''Kahvaltıya inmeyince çağırayım istedim.''dedi Emily o da çok üzülmüştü. Abim de perişandı kardeşim dediği insana karşı yüzü eğilmişti.

''Haber yok mu ?''

''Üzme artık kendini sana bir şey olacak.''

Kahvaltıya inmiştim.Zorla bir iki lokma yemeye çalıştım.Midem bulanıyordu.Bir haftadır 2 öğünden başka bir şey yiyemiyordum.Kuş kadar beslenmem bebeğim için riskti.Ama zorladığım da tüm yediklerimi çıkarıyordum.