P.U.S.A.T

23.PST

EMİLY

"Beren'e bir şey oldu Pusat dur artık yeter"diye bağırdım.Eli kan olmuştu hemen yanına gittim.Pusat ve Bahadır hala duymuyorlardı.Beren aniden bağırınca şok biçim de ona bakmaya başladık.Bahadır, Beren'in yanına diz çöktü.

"Bahadır bebeğimm !!"

BAHADIR

Beren'i öylece yerde kanlar içinde görünce içim de fırtınalar kopmaya başlamıştı.Bebeğim diye bağırdığında kendime gelebildim.Yanına diz çöküp kollarımın arasına aldım.

''Beren dayan güzelim kurtaracağız bebeğimizi bizim için dayan ''dedim

''Bahadır o hamile mi ? ''dedi Emily şok bir şekilde

''Şimdi değil Emily yardım et arabayı sen kullan dedim.Beren'i kucaklayarak bağırmaya başlamıştım.Ömrüm kollarım da hıçkırıklarla ağlıyordu bebeğim diye sayıklıyordu.Biz tam çıkarken arkadan gelen ses beni durdurdu.

''Ben kullanırım Emily sen Beren'in yanında ol ''dedi hızlıca arabaya bindik meleğim kollarımda yarı baygındı.

''Yalvarırım aşkım dayan bırakma bizi ben sensiz ölürüm ''dedim gözlerim dolu dolu Bahadır ağlamazdı.Bahadır duygularını içinde yaşardı.Fırtınalar kopsa bile belli etmezdi.Benliğimden çıkmıştım.Usulca süzüldü yanaklarımdan göz yaşı.

''Bebeğim lütfen bırakma beni ölürüm sensiz ''diye sayıklıyordu.Ellerimle yüzünü okşadım.

''Bırakmayacak biz neler atlattık o da annesi gibi inatçı ve güçlü ''dedim

15 dakikanın sonunda hastaneye varmıştık.Hızla arabadan indim ve sedyeye yatırılmasına yardım ettim.

''Çabuk olun hamile kurtarın onları ''diye bağırmaya başladım.Beren'i götürdükleri yere gitmeye başladım.''Beyfendi siz burada kalın ''dedi hemşire

''Buna siz mi karar vericeksiniz lan içeride ki kız benim hayatım lan ''diye bağırıyordum.

''Sizi içeri alamayız lütfen bırakın işimizi yapalım ''dedi ve kapıyı kapattı.Duvarları yumrukluyordum.

''Allah beni kahretsin benim suçum o gitmeyelim demişti ben ısrar ettim ''

''Şşşş sakin ol lütfen o çok güçlü bunu biliyorsun bizi bırakmaz ''dedi Emily elini omzuma koyarak yıkılarak dizlerimin üzerine çöktüm.Dakikalar ölüm gibiydi.Bunu yaşamış biri olarak ölmekten beter olduğunu biliyordum.Başımı bacaklarımın arasına alıp ağlamaya başladım.Hayatta ki tek umudumu kaybedersem ölürdüm.Hayatın hep acılarla sınadığı insan olarak bu sefer mutlu olmayı başarmışken yine yıkılmıştım.Bir el omzuma dokundu.Ama bu dostumun eliydi.Şimdi beni düşman olarak görse de ben onu hep dostum bildim.Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.Pusatta ağlamıştı.

''Ben kardeşime sahip çıkamadım.Sevginizi kabullenmedim.Onu mutsuz ettim.Şimdi de yeğenimi ölüme terk ettim.Allah benim belamı versin ''dedi yanıma oturdu.

''Pusat sen beni düşman olarak görsen de ben hala aynıyım.Hala senin için gözünü kırpmadan ölüme gidecek insanım.Kardeşini canımdan çok seven insanım.Hayatta çok acılar yaşadım.Yalnızdım ve sevgisizdim.Ben kardeşine ilk aşık olduğumda o daha lise sondaydı.Yıllarca içim de sakladım.Uzak durdum.Sırf sana ihanet etmemek için sevmediğim kızla evlenmek üzereydim.Beren çekip gittiğin de anladım onsuz nefes alamadığımı yıllarca ona kızdım.Nefret ediyorum sandım.Ama onu ilk gördüğüm anda her şey tekrar başladı.Onsuzken bile varlığı nefes almama yeterken o yokken ölmek istedim , ben sana ihanet etmedim.Ben kendime ihanet ettim.İlk kez mutlu olmak istedim.Annem den sonra ilk bir kadını sevdim annem gibi..