P.U.S.A.T

27.PST

''Siz Pusat Karacan Ebru Kemer'i eş olarak kabul ediyor musunuz ?'' şu an onları görüyordum.Ebru burada olduğumu bildiği için pis bir sırıtışla bakıyordu.Son kez belki de son kez yanılmak istedim.Bunu yapmamasını istedim o kadar acizdim ki..

''Pusat Bey ?''dedi nikah memuru

''Evet kabul ediyorum ''dedi sonrası karanlıktı vücudum bu ağırlıkları daha fazla kaldıramadı.

''Yardım edin kadın bayıldı!''sesleri uğuldandı kulaklarım da.

PUSAT

Hızla bağrışlarının olduğu yöne gittim. Kalabalığın arasın da gördüğüm o beden yüzü yaralarla dolu incecik kalmış güzellikti.

Emily ! .....

............................................................................

Başım da inanılmaz ağrıyla gözlerimi açtım.Burası bu koku tahmin ettiğim yerdeydim. Bir hastane odasın da kolumu oynattığım da bir acı hissettim.Koluma serum takmışlardı.

''Emily iyi misin ? ''dedi içimi yakan o ses beni param parça etmişti. Hala soruyor muydu? Ona bakmamak için kafamı pencereye çevirdim.

''Emily lütfen bana bak.Kaç gündür perişan oldum.Seni aramaktan uyumadım günlerce ''dedi Beni mi aramıştı ? Bu da yalanlarından bir tanesiydi işte.Ama artık o saf kız yoktu karşısında ona asla inanmazdım.Cevap vermedim.Benim için yok olduğunu görebilmeliydi.Derin bir nefes verdi.

''Bak bana diyorum beni umursamıyormuş gibi davranmaktan vazgeç çünkü hiç inandırıcı de--''kapı açıldı.Susmak zorunda kaldı.Evet seni umursuyorum hala ama bunu asla bilmeyeceksin asla!

''Uyanmışssınız Emily Hanım neler oldu böyle size vücudunuz da bir çok morluklar var.Bunlar nasıl oldu size bunu kim yaptı ? Polisler birazdan gelecek güvendesiniz.Onlara anlatırsınız."

''Kim yaptı lan sana bunu söyle ''dedi Pusat sinirle.

''Önemli bir şey değil doktor bey ben çıkmak istiyorum.Polislik bir durum yok ''dedim sessizce.

''Ne demek yok sen beni deli mi edeceksin ? Söyle kim yaptı ? ''dedi hala konuşuyordu adi !

''Ama Emily Hanım bunu saklayamazsınız. Hem yaralarınız çok derin haliniz bile yok buradan çıkamazsınız.''dedi doktor

''Çıkmak istiyorum dedim.Kimseden şikayetçi falan değilim.Şimdi çıkış işlemlerini halledin.Ben gitmek istiyorum.''dedim sertçe doktor kafasını sallayıp dışarı çıktı.Kolumda ki serum bitmişti.Hemşire serumu çıkarıp dışarı çıktı.Ben de ayaklandım.Sinirle bana bakıyordu.

''Tamam hak ettim bütün bunları ama bana söyleyeceksin.Kim yaptı diyorum sana ''diyerek bağırdı.Ona arkamı döndüm ve ayakkabılarımı ayağıma geçirdim.Yanıma gelip kolumu tuttu.Geri çekmeye çalıştım.İzin vermedi.Çok sıkmıyordu.

''Çek o pis ellerini üzerimden bana bir daha sakın dokunma buna pişman olursun ''dedim bağırarak.Ruhsuzca güldü.Acı vardı.Yada ben öyle hissetmiştim.Artık bir önemi de yoktu zaten.

''Haklısın ama senden uzak durmayacağım duydun mu ? Asla benden gitmene izin vermem ''dedi

''Sadist misin sen ruh hastası ! Senin yüzünü görmek istemiyorum.Buradan gittikten sonra bir daha karşıma çıkmayacaksın.Kendime yeni ve temiz bir sayfa açacağım.''dedim

''Bensiz hiç bir sayfa açamazsın.Öyle evlenirim bebeğim olur hayalini unut ! ''dedi bencil şey !

''Sanane ya seni ne ilgilendiriyor söylesene evet yeni birileri çıkacak karşıma ve bende senin yaptığın gibi evlenip mutlu olacağım.Bebeklerimiz de olacak tab--''Hızla kolumu kavradı.