Gökten Düşen Aşk

21-Kutsal

Korkmayın! Korkmayın sakın! Bu dünyaya bir defa geliyoruz ve yapmak istediklerinizi korkusuzca yapın. Ne demişlerdi, en büyük pişmanlıklarım, pişman olurum diye yapmadıklarım yüzündendi. Şimdi düşüncelerimin ilk paragrafında büyük bir itirafta bulunacağım ve Altan gibi de olmayacaktı. Ben Altan'a a... Ben Altan'a. Âşıktım. Evet! Âşıktım! Aslında aşk diyebilir miydim emin değildim. Düşüncelerim arasında boğulurken kocaman bir kupa kahve ile hayattan soyutlanmak istiyordum. Utanç verici bir şey değildi elbette bu. İnsan iki cinsti, kadınlar ve erkekler. Birbirine muhtaç varlıklardık biz. Biri olmadan diğeri olmayandık.

Kahverengi gözleri olan biri nasıl olur da gökyüzü gibi bakardı? Bakıyordu işte. Öyle bir bakıyordu ki gökyüzüne bakıyorsun sanıyordun. Öyle bir bakıyordu ki kaybolmak istiyordun uçsuz bucaksız ormanlarda. Tanımını yapamıyordum bile bundan dolayı düşüncelerim için af diliyorum.

Yıllar göstermediği sevinçler ile devam ediyordu. Başım beladan kurtulmuyordu! Fakat yanı başınızda toprağın en güzel tonuna inat güzelce bakan bir adam varken başınızdan isterseniz ölüm geçsin fark etmiyordu. Ölüm neydi ki zaten? Ölüm kalp durmasıydı, bir kanamaya bağlı olarak kalbin durmasıydı belki ya da bunun birçok tanımı vardı. Bunu sağlıkçılar bilirdi. Ölümle yaşam arasındaki o ince çizgide koşuyorduk zaten biz. Hayatımız pamuk ipliğine bağlı değil miydi? Vücudumuza giren tek bir metal kurşun ile de ölebilirdik, boğularak da...

Peki, ölümümüzü kendimiz seçebilir miydik? Ben seçmiştim. Evet, seçmiştim. Benim ölümüm o toprak renginde olacaktı. O yüce gönüllü adam öldürebilirdi artık beni. Tek bir sözüyle yakar, tek bir sözüyle dağıtırdı kalbimi. Bu belki aşktı, belki sevgi. Her ne olduğu pek önemli değildi bana göre. O olmadan yaşayabilirdin pekâlâ, ama seni sokakta amaçsızca gülümseten, onu görebilmek için her defasında türlü uğraşlara girip tek bir hareketi tek bir sırıtışı ile hayata bağlanıyorsan bunun tanımı ne aşktır ne sevgidir ne de bağlılıktır. Yüreğin sevdasıdır o. Bambaşka bir şeydir yüreğin sevdası.

Gözlerinizi açtığınızda aklına gelen ilk şey ne oluyor? Yürek sevdalandıysa o gelir ilk olarak aklınıza. Uyanmak zor olsa da onu görecekseniz fırlayıverirsiniz yataktan, geçersiniz aynanın karşısına başlarsınız nasıl daha güzel görünebilirim diye düşünmeye. Bunu her kız istisnasız yapmıştır kabul edelim. Saçımı düzleştirsem mi kıvırcık mı yapsam, rimel sürmeli miyim hangi renk ruj daha iyi olur? Saçımı nasıl yapmalıyım?

Ben gözlerimi açtığımda hiçbir şey düşünmesem de karşımda kollarını bağlamış bana dönük yatan çatık kaşlı büyük yürekli adamı görüyordum ve en saf halimle karşısındaydım. Doğal halimle karşısındaydım. Saçlarımın hafiften kabardığını biliyordum ama yine ona bakmaya devem ettim. Gülümseyerek baktım. Bağlamıştı bu adam beni kendine.

Çatık kaşları uykudayken bile düzelmiyordu. Kaşında olan faça onu daha sert daha ciddi yapıyordu ki dışarıdan biri baktığında korkabilirdi. Şahsen ben uyurken gördüğümde hafiften tırsıyordum. Etrafıma bakınca koskocaman 'Bursa' yazısını gördüğümde vardığımızı anladım. Üzerimde olan battaniyeyi Altan'ın üzerine yavaşça bıraktım ve arabadan sessizce çıktım. Yalancı güneş tepemde parlarken Bursa'da olduğum kesinleşmişti. Bu kuru hava sadece bu şehre ait olabilir, sadece burası bu etkiyi bırakabilirdi insanda.

Cebime baktığımda on lira gördüğüm gibi hemen benzin istasyonuna girdim. Abur cubur tarzı şeyler alırken bu paranın buraya nasıl geldiğini hatırlamıyordum ama sonuç olarak benim romanlarımın arasından para bulan biriydim ne bekliyordum ki pantolonlarımın cebine de sıkıştırmışımdır.

Elimde koca bir poşet diğer elimde çikolatayı açmış yerken Altan tabiri caizse uçarcasına arabadan fırladı. Onun bu hızı karşısında olduğum yerde kaldım. Beni gördüğü gibi ellerini arabaya yasladı. "Neredesin sen ya?" dediğinde çikolatamla bakışmaya devam edip Altan'ı es geçtim.