Yeşil ve Ela

-27-FİNAL

29.Bölüm|Final

Aksel'den

Duyduğumuz telefon ile Zehra Teyze hemen ayaklandı. Erva 5 saattir kayıptı. Odasında bulduklarımıza göre her şeyi hatırlamıştı. Salih sayesinde.

"Efendim." Zehra Teyze kaşlarını çatmıştı. Duyduklarına göre yüz ifadesi değişiyordu. En sonunda gözleri dolmuştu. "Nesi var? Nasıl? Durumu iyi mi? Öldü mü?"

Herkes ayaklanmıştı. Erva'ya bir şey mi olmuştu?

"Hemen geliyoruz," dedikten sonra telefonu kapadı. Hıçkırıklara boğulurken bayılmaması için Gökhan Amca onu tuttu. Milan,"Ne olmuş?" diye sordu.

Zehra Teyze hıçkırıklar arasında konuştu. "Arabayı çarpmış. Beyin kanaması geçiriyor diye düşünüyorlar. Orman yolundaki hastanedeymiş."

Elim ayağım titrerken evden çıktım. Arabay atladığımda hemen Milan ve Oğuz da geldi. Onlarn bindiğini fark ettikten sonra arabayı sürmeye başladım. Ölmek üzereydi. Ölbilirdi. Gözlerimden yaş akaren gaza abandım. Onu kaybedemezdim.

Hastaneye geldiğimde resepsiyona koşarak Erva'yı sordum. Büyük ihtimal şuan Oğuz arabayı park ediyordur.

"Erva Demirkan?"

Kadın bilgisayarında bir şeyler karıştırdıktan sonra "Şuan amaliyathanede. Beyin kanaması. 1.amaliyathane," dedi.

Koşarak amaliyathanelerin oraya gittim. Birinci amaliyathanenin önünde durduğumda içeri girmemek için kendimş zor tutuyordum. Onu son bir kez daha görmek istiyordum. Zira onu bir daha göremeyebilirdim.

"Nev-Mazideki aşk. Biliyorsun,değil mi?" diye sordum. Bu şarkı sanki Erva ve benim için yazılmıştı. Yıllar sonra rastlamıştım ona.

"Karaoke parti gerizekalı bu. Sadece Azra ve Arda o şarkıyı ezbere bildiği için bakmadan söylediler. Ve,evet biliyorum. Bakmadan söyleyelim."

Amaliyathanenin orada duvardan kayarak yere düştüm. Gözlerimden yaş akıyordu. Onu kaybediyordum. Onu kaybediyordum. Beynimde dönüp duran kelimeler canımı o kadar yakıyordu ki.

Bir kaç dakika sonra gözleri kanlanmış Oğuz yanıma oturdu. Omzumu sıvazlayıp,"Ölmeyecek," dedi. "Ölmeyecek."

"Ölürse ölürüm,Oğuz. O olmazsa yaşayamam biliyorsun. Canı acır diye gerçekleri anlatmadım ben ona. Şimdi gerçeklerden ölüyor ya. Onu ben öldürmüşüm gibi hissediyordum. Sanki Salih değil de,ben öldürmüşüm gibi. Gerçekleri bilse,yalan atmasam ölmeyecekmiş gibi."

Milan yanıma çöküp sarıldı. Bende ona sarılıp hıçkırararak ağladım. Canımı yakıyordu. Burada olmaması canımı yakıyordu. Hemde fazla. Yaşasın istiyordum. Erva'sızlı beni öldürürdü. Onu bulmuşken kaybedemezdim.

Gökhan Amca,Zehra Teyze,Miray Abla geldiğinde Milan onları teselli etmek amaçlı onun yanına gitti. Yavaş yavaş Alp,Azra,Ece ve Semih de gelmişti. Ama hiç bir doktor çıkmıyordu.

Oğuz ve Erva'nın sarılmasından ben Erva'ya sarılamamıştım. Artık yeter diye düşünüp kollarımı Oğuz'u ittim. Kollarımla Erva'yı sardım. "İyiki doğdun,sevgilim."

"Sağ ol,sevgilim"

Onun kokusunu iyice içime çektim. İyice. Çünkü Salih ona her şeyi anlatınca gidecekti. Şimdi benimken,gitmemişken kokusunu iyice içime çektim.

Gökhan Amca yanıma çöktüğünde yaşlı gözlerimi ona çevirdim. "Canının acıyor,biliyorum. Benimde. Kızımı kaybediyorum. Ama bilmen gerekiyor ki,benim sana bir kızgınlığım yok."