Breath (fanfiction with One Direction greek)

16

Εκείνος κοκκίνησε και δεν είπε τίποτα.

Χαμογελώ στις αναμνήσεις τις χθεσινής βραδιάς. Τόσο αθώος... Απλά δέχεται ότι και να του πεις χωρίς να εναντιώνεται πιστεύοντας πως ο άλλος έχει δίκιο. Χωρίς αυτήν την αυτοπεποίθηση που έχουν όλοι και τους δικαιώνει με ένα αληθινό χαμόγελο στο πρόσωπο τους.

Εκείνος...

Εκείνος είναι από τους ανθρώπους που βρίσκονται πάντα στο περιθώριο, με το κεφάλι προς το πάτωμα, να αφήνουν τους άλλους να τους μιλάνε άσχημα χωρίς να λένε τίποτα. Επειδή λένε στον εαυτό τους πως δεν ενδιαφέρονται τι λένε οι άλλοι για αυτούς.

Στην πραγματικότητα απλα κοροϊδεύουν τους μικρούς ασήμαντους εαυτούς τους. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν νοιάζεται έστω και λίγο για την γνώμη που έχουν οι άλλοι για εκείνους. Δεν τους αρέσει να τους κοροϊδεύουν.

Ενώ οι ίδιοι κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.

Βρισκόμουν στον δρόμο για να πάω να βρω τον Μάικ στο σημείο που είχαμε κανονίσει να βρεθούμε. Είχα βγει έξω από το σπίτι μου και κατέβαινα τα σκαλιά του. Κοίταξα το απέναντι σπίτι.

Ο Χάρρυ βρισκόταν πλάτη σε εμένα, με αποτέλεσμα να μην βλέπω το πρόσωπο του. Τα ανακατεμμένα καστανά μαλλιά του πετούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις αφου δεν είχαν τιθασευθεί από την πράσινη μπαντάνα που είχε βάλει. Φορούσε ένα στενό ζεστό μαύρο τζιν και μια μακρυμάνικη μπλούζα που κάλυπτε όλο του το πάνω μέρος του σώματος αφήνοντας μόνο τις μεγάλες παλάμες του να φαίνονται με έναν παράξενα ελκυστικό τρόπο.

Προσπαθούσε να φτιάξει κάτι στον τοίχο του. Αποφάσισα να τον πλησιάσω για να δω τι ήταν. Έτσι λοιπόν πέρασα τον άδιο δρόμο και τον πλησίασα. Ετοιμάστηκα να του μιλήσω.

"Γεια σου Αβρίλ"

Με πρόλαβε και εγώ κοίταξα τον ουρανό απογοητευμένη

"Γεια σου Χάρρυ. Πως ήξερες ότι ήμουν εγώ;" ρώτησα.

"Ξέρω πολλά για σένα" γέλασε.

"Όπως το ότι μένεις απέναντι μου και ο δρόμος είναι άδειος. Δεν μπορούσε να είναι κάποιος άλλος." συνέχισε και ανασήκωσα τους ώμους μου.

"Ναι φυσικά ότι πεις." απάντησα και τον πλησίασα λίγο ακόμα.

"Τι κάνεις;" ρώτησα καθώς παρατηρούσα τα χέρια του να κάνουν διάφορες κινήσεις. Όταν τον ρώτησα αυτο σταμάτησε την δουλειά του και γύρισε τα μάτια του σε εμένα.