Breath (fanfiction with One Direction greek)

51

Για αυτο συνέχισε, ζήσε την ζωή σου

Ήμουν μόνη. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ένοιωθα ταυτόχρονα μόνη. Μια μοναξιά που η παρουσία των άλλων γύρω μου δεν γιατρεύει. Μια μοναξιά που πάντα υπήρχε χαραγμένη στην ψυχή μου, και όχι στο μέτωπο μου. Όταν κάποιος με βλεπει στον δρόμο, όταν κάποιος με γνωρίζει, βλεπει μια κοπέλα της νύχτας. Με μαύρο μακιγιάζ και ρούχα κοντά. Γεμάτη αυτοπεποίθηση και ψευτικα χαμόγελα. Που ζει για τα πάρτυ και την διασκέδαση. Την ευχαρίστηση και επίσης το σεξ μαζί με κάποιο "καυτό" για τον κόσμο αγόρι.

Έτρεμα. Ο καπνός έβγαινε από τα πνευμόνια μου λυσασμένος, ενώ παθιασμένα έμπαινε μέσα μου για να με ηρεμήσει. Γλυκός καπνός. Με πίκρα όμως να γυαλίζει πάνω στην άκρη της γλώσσας. Τα μάτια μου εκλεισαν καθώς το πάθος μου για αυτό το τσιγάρο κατέκλεινε το σώμα και μου έδινε μια όθηση για να πετάξω μαζι με τα γκρίζα συννεφα.

Ήταν παγιδευμένα μαζί μου. Παγιδευμένα σε ένα δωμάτιο μαζί με μια εθισμένη κοπέλα χωρίς να μπορεί να κουνήσει πια το σώμα της. Τα χέρια ακινητοποιήθηκαν. Τα μάτια έκλεισαν και το πρόσωπο μου γαλήνεψε για μια στιγμή. Και μετά πιο παθιασμένα, το τσιγάρο ξαναστόλισε τα όμορφα κόκκινα χείλη και ο καπνός βγήκε από το μισάνοιχτο στόμα για να οδηγηθεί στο σταθερό ταβάνι.

Τα σύννεφα άγγιξαν το παράθυρο. Αλλά δεν μπόρεσαν να φύγουν όσο πολύ και να το ηθελαν. Έπρεπε, ήταν αναγκασμενα να μου κάνουν παρέα μέχρι εγώ να τα βαρεθώ και να αποφασίσω να ανοίξω το παράθυρο και να τα οδηγήσω στην λύτρωση. Φοβόμουν. Φοβόμουν γιατί ήξερα πως οι μέρες μου τελειώνουν. Είκοσι τρεις. Αν δεν νικήσω αυτό το παιχνίδι θα βρεθώ σε μια ζωή που η φαντασία μου στερεύει για να μπορεί έστω να μαντέψει πως θα είναι.

Μακριά από τα γκριζα συννεφα.

Μακριά από την ηρεμία που προσφέρει.

Μακριά από την πολυπόθητη προσπάθεια να μείνω μακριά από τα προβλήματα της ζωής.

Κοντά στην ζωή των άλλων. Μακριά από αυτήν που θέλω εγώ για εμένα.

Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Πανέμορφη. Αυτή είναι η λέξη που με περιγράφει. Και σκοτεινή. Τόσο που ένας σεμνος πατέρας θα απομακρύνει αμέσως τα μάτια του από εμένα με τον φόβο πως η μονάκριβη κόρη του θα καταλήξει σαν και εμένα.

Είχα ανάγκη να ακούσω την φωνή του σωτήρα μου. Εκείνου που είναι αναγκαίο εγώ να καταστρέψω ότι να μην καταστραφεί ο εαυτός μου. Για αυτό, υπό την επίδραση της σκονης σε λίγο, γεματη δάκρια επαναλαμβάνοντας μια λέξη.