Breath (fanfiction with One Direction greek)

23

Στριφογύρισα τα μάτια μου και πέρασα την σιδερένια εξώπορτα της πολυκατοικίας του Μάικ. Εκείνος με ακολούθησε συνεχίζοντας να δίνει μπουνιές στον αέρα. Κοίταξα το μαρμάρινο γυαλιστερό πάτωμα απο κάτω μου. Φαινόταν υγρό, μάλλον κάποιος είχε σφιυγκαρίσει. Κατευθύνθηκα προς την γκρίζα μεταλλική πόρτα του ασανσέρ και πάτησα το κόκκινο κουμπί δίπλα της για να το "καλέσω". Ο Μάικ γέλασε κοροϊδευτικά.

"Δεν δουλεύει." εξήγησε τελικά και πλησίασε την σκάλα που οδηγούσε στο πάνω πάτωμα όπου υπάρχουν τα σπίτια.

"Μα φυσικά. Πως το ξέχασα..." είπα και γέλασα καθώς θυμώμουν εμένα και τον Μάικ να βρίσκονται μέσα σε αυτό το μηχάνημα και να πατάνε όλα τα κουμπιά.

Με αποτέλεσμα να κλειστούμε μέσα και να χαλάσουμε κάτι στον μηχανισμό του.

Ο Μάικ μπροστά μου ανέβαινε την σκάλα με τα γάντια του να χτυπούν τον πορτοκαλί τοίχο δίπλα του. Ανέβηκα το πρώτο σκαλοπάτι αργά και ακούμπησα την κουπαστή της σκάλας. Την χάιδεψα για λίγο και άρχισα να ανεβαίνω προσπαθώντας να τον προλάβω.

Σε λίγο είχαμε φτάσει στον πρώτο όροφο. Όμως δεν βρίσκεται εκει το διαμέρισμα του Μάικ και του πατέρα του. Εκείνο είναι στον τρίτο όροφο και υπάρχουν μόνο άλλοι δυο ένοικοι στον ίδιο όροφο.

"Εδώ έμενε η Νταϊάνα παλαιότερα." μου είπε καθώς περνάγαμε μια πόρτα για να συνεχίσουμε τον δρόμο μας.

"Τώρα ποιος μένει;" ρώτησα.

"Δεν είμαι σίγουρος. Το έχουν πουλήσει πάντως αλλα δεν ειμαι σίγουρος σε ποιον. Νομίζω σε μια γυναίκα." είπε τελικά.

"Α... Εντάξει." είπα χωρίς να με νοιάζει ιδαίετρα.

Ο Μάικ το παρατήρησε.

"Μην ενθουσιάζεσαι τόσο." μου είπε ειρωνικά.

"Λοιπόν δεν μου είπες κάτι που ήταν ενδιαφέρον οπότε νομίζω οτι μπορώ να κάνω οτι θέλω." αντιγύρισα με ένα ψεύικο χαμόγελο.

Ο Μάικ ανασήκωσε τους ώμους του. Με έχει συνηθίσει πια, εξάλου εκείνος με βοήθησε να γίνω έτσι.

Δεν μιλήσαμε άλλο. Ο Μάικ έβγαλε τα κλειδιά του απο την στενή τσέπη του και ξεκλείδωσε την μαύρη πόρτα του σπιτιού του. Είχαμε φτάσει πια στον τρίτο όροφο, τον δικό του όπως λέει. Έσπρωξε την πόρτα για να ανοίξει. Εκείνη όμως έμεινε κολλημένη εκεί.

"Τι στο..." αναρωτήθηκε καθως κοιτούσε ξανα το περίγραμμα της πόρτας για να βρει που ήταν το πρόβλημα. Ξανα έσπρωξε.