Breath (fanfiction with One Direction greek)

18

Η τουαλέτα ήταν μικρή. Και το γεγονός που συνέβαινε μπροστά μου την εκανε ακομα οι ασφυκτικά μικροσκοπική. Δεν μπορούσα να ανασάνω.

"Τι κάνεις;" κατάφερα να τον ρωτήσω ψιθυριστά γεμάτη φρίκη.

Τα καστανά μεγάλα μάτια του σηκώθηκαν αργά και συνάντησαν τα δικά μου. Ένα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα παχουλά χείλη του καθώς τα μάτια του απομακρύνθηκαν απο το πρόσωπό μου.

"Εσύ γιατί είσαι εδώ;" ρώτησε. Η φωνή του ειχε αποκτήσει μια ειρωνική θυμωμένη χροιά προσπαθώντας να κρύψει την στεναχώρια και την απογοήτευση στην φωνή του.

Ο μπλε τοίχος πίσω του ήταν λερωμένος με μαύρους μαρκαδόρους που έλεγαν διάφορα πράγματα τα οποια είχαν γραφτεί εδω και χρόνια σε αυτούς τους τοίχους. Η άσπρη πόρτα, ταλεπωρημένη και γεμάτη τσίχλες. Η μικρή λεκάνη της τουαλέτας δίπλα μας ηταν ασήμαντη και αηδιαστικά αστεία αν σκεφτείς την τραγικότητα της κατάστασης.

Μια φράση ζωγραφισμένη στον τοιχο μου κίνησε την προσοχή

Vivre Le Moment Prétent.

Και τότε βρέθηκα παγωμένη στην θέση μου. Ο προηγούμενος διάλογος είχε ξαναγίνει. Τα λόγια του Λίαμ είχαν ειπωθεί απο το στόμα κάποιου άλλου.

Πριν απο χρόνια.

Στον ίδιο χώρο.

Μπορούσα να δω καθαρά τώρα τον μαύρο ανεξίτηλο μαρκαδόρο να γράφει στον τοίχο καθοδηγούμενος απο το χέρι που με εκανε αυτή που ειμαι σήμερα. Μπορούσα να ξανανοιώσω όλα εκείνα τα δάκρια που έβρεχαν τα μάγουλα καθώς και το κρύο αστραυτερό αιχμηρό αντικείμενο.

Τον άνθρωπο που με κατέστρεψε αλλα με ξαναέφτιαξε ταυτόχρονα. Που εξαιτίας του άλλαξα τόσο δραματικά. Που με με κατέστρεψε πολλές φορές στην ζωή του και όχι μόνο αυτή την μια. Και που με έσωσε απο κάτι που ο ίδιος είχε δημιουργήσει.

Βρισκόμουν στον χώρο όπου ξεκίνησαν σχεδόν όλα. Στην ίδια τουαλέτα με τότε. Όσο γελοίο και αν ακούγεται.

Και μετά από τον γυρισμό μου στην πραγματικότητα, βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα μελαχρινό άτομο στα πλακάκια του χώρου αυτού. Την αρχή της δικιάς μου καταστροφής. Τα μάτια του με κοιτούσαν χωρίς κάποιο συναίσθημα. Αλλα μπορούσα να διακρίνω την γνωστή λάμψη που εκπέμπουν.

Δεν μπορούσα να το κάνω. Δεν μπορούσα να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο. Όχι. Θα τον έκανα σκλάβο μου χωρίς καν εκείνος ή εγώ να το καταλάβουμε. Και μόνο εσύ καταλαβαίνεις τον όρο αυτο. Συμένει πολλά περισσότερα για μένα που το έχω ζήσει ακομα και χωρίς την δικια μου βούληση. Κάτι που καταλαβαίνεις αφου μόνο το ζήσεις και τελειώσει. Και έχεις καταστραφεί ήδη.