De Hongerspelen van Rose #wattys2016

Hoofdstuk 10

Rose zat in de trein die met een snelheid van 300 kilometer per uur naar het Capitool rijd. Daar zullen de Hongerspelen beginnen. En het trainen voor de Hongerspelen. Daar ziet Rose het meeste tegenop. Er kwam een jongen tegenover haar zitten in de coupé. Het was de jongenstribuut van districht 12. Zach, herinnerde Rose zijn naam nog. Hij keek haar aan. Een klein greintje medelijden was te zien in zijn ogen. De jongen leek ongeveer 15 jaar. Hij had dus een grotere kans om getrokken te worden. 'Hoe heet je?' haalt de stem van Zach haar uit haar gedachten. Ze kijkt op. Hij wist wel hoe ze heet, dat wist Rose zeker. Iedereen wist ondertussen hoe zij en Zach heetten. 'Ik heet Rose. Rose Everdeen,' antwoord ze zacht. 'Ik ben Zach. Zijn jou ouders niet Katniss Everdeen en Peeta Mellark?' vraagt Zach geïnteresseerd. 'Ja, dat klopt,' antwoord Rose netjes. 'Je zult je ouders en zus vast missen.' Zach keek haar aan. De tranen stonden ondertussen weer in Rose' ogen, maar ze knipperde vaak met haar ogen zodat de tranen niet over haar wangen zullen stromen. 'Ja, ik mis ze. En jij? Heb jij ouders en broetjes of zusjes?' vraagt Rose. Zach zucht. 'Ik heb geen broertjes of zusjes, maar mijn ouders zullen me door dik en dun steunen, wat er ook gebeurd. Ze zullen er wel kapot van zijn als ik de Hongerspelen niet overleef,' antwoord hij. Rose luisterde geïnteresseerd. Hoe zou het voor haar voelen als ze geen tweelingzus had gehad? Ze kon zich geen leven meer zonder Emma voorstellen. Net zoals haar moeder zich geen leven zonder Prim, het zusje van haar moeder, kon voorstellen. Maar haar moeder heeft het verdriet verwerkt, maar hoopt, denkt Rose altijd, dat Prim nog leeft. Dat ze de brand heeft overleefd. Maar die kans is heel klein, en dat weet Rose ook. Hoe graag ze ook een tante zou willen hebben. 'Ik ben bang dat ik de Hongerspelen niet overleef,' fluistert Rose zacht. Zach knikt. 'Ik ook. Maar weet je, ik kan proberen je te beschermen,' zegt hij meelevend, Rose knikt. Zach had medelijden met het 13 jarige meisje. Hij voelde zich bijna verantwoordelijk voor haar.

Rosie loopt naar de kleine koelkast waarin ook een vriezer zit. Ze haalt er de ice-pack uit, wikkelt die in een handdoek en houd die tegen haar wang aan. Morgen zou haar wang wel rood zijn, denkt ze bij zichzelf. Morgen moet ze ook de tributen uit district 12 raad geven. Ze zou niet luisteren naar Coin, ze zal er alles aan doen om de tributen te beschermen. Wat er dan ook met haar zal gebeuren, maakt haar niet uit. Ze zal de kinderen uit district 12 beschermen.