De Hongerspelen van Rose #wattys2016

Hoofdstuk 52

'Nee! Rosyck...' zegt Rose zacht. Ze weet dat ze nu niks kan doen. Vooral niet omdat ze weet dat de zombies nog beneden zijn terwijl ze de beroeps bijna vermoorden. Rose hoopt dat Rosyck het overleeft. Op de grond heeft ze net een pijl en boog gevonden. Eén van de beroeps heeft die waarschijnlijk laten vallen bij het horen van de aankomende zombies. Achter zich hoort ze rennende voetstappen en ze spant haar boog. Ze draait zich om en ziet dat het Chris is, dan haalt ze de pijl van de boog af en stopt die weer in de pijlenkoker. 'Je leeft nog...' fluistert ze. 'Rennen!' roept Chris. Rose kan nog net zien hoe Rosyck gegrepen word door een zombie. Ze krijgt tranen in haar ogen en draait zich om. Het doet haar pijn om hem achter te laten. Ze hoort Chris naast haar rennen terwijl ze op zoek gaan naar een goede boom om in te klimmen zodat ze veilig zijn voor de naderende zombies. Hij rent met zijn ene been stijf vooruit. 'Je been...' sist Rose zacht. 'Er is niks mis mee,' zegt Chris. 'Jawel. Je bent gewond!' Nadat ze nog een kwartier hebben gerend komen ze uit bij een goede boom waar ze in klimmen. Rose gaat op de tak boven Chris zitten terwijl Chris zijn gewonde been op de tak legt. 'Je bent wel gewond,' dringt Rose door. 'Oke dan. Ik ben gebeten door een van die zombies. Het is al gaan ontsteken. Het gaat te snel, Rose. Ik weet niet of ik dit wel ga overleven,' zegt Chris zacht terwijl hij zijn broek rondom de wond kapot scheurt. 'Misschien helpt de zalf van die parachute?' stelt Rose voor. Chris schud zijn hoofd. 'Dat denk ik niet.' 'We hebben nog een parachute nodig met iets erin zodat die wond geneest,' zegt Rose en ze kijkt naar de hemel. Ze hoopt dat Rosie haar heeft gehoord en hun helpt, maar aan de andere kant voelt ze dat er iets mis is met haar mentrix. 'Alsjeblieft...' smeekt ze en weer kijkt ze naar de hemel. Dan hoort ze het bekende geluid van de parachute. Rose kijkt boven zich in de andere takken op zoek naar de parachute. Na even zoeken heeft ze die gevonden en klimt ze naar boven. Ze pakt de parachute en leest het briefje dat erbij zit. Lieve Rose, hou nog even vol. Alsjeblieft, doe het voor mij en je ouders. Liefs R. Dan herinnert Rose zich dat Rosie waarschijnlijk nog helemaal niks weet over Emma, haar tweelingzus. Ze opent het bakje dat in de parachute zit en geeft die aan Chris. 'Ik denk dat je het gewoon weer op de wond moet smeren en hopen dat het morgen over of minder is,' zegt Rose terwijl ze weer naar de tak toeklimt waar ze eerst ook op zat. Ze buigt naar beneden en geeft de parachute aan Chris. Het briefje van Rose bewaart ze net zoals de andere. Als aandenken aan Rosie. Nog steeds hoopt Rose dat ze kan ontsnappen uit de arena, net zoals haar ouders in de 75ste Hongerspelen ook deden. Ze zal het blijven hopen. Dan klinkt er nog een kanonschot. Niet veel later komt er een hovercraft aan die een dode tribuut meeneemt.