Writings on the wall » C.H ✔️

004: Indeed I'm crazy

Ashley

"Ik ben Calum Hood, en ik ben op bezoek bij mijn beste vriend," vertelde de jongen, genaamd Calum.

"Ik ben je vriend niet," zei ik bedreigd. De stem in mijn hoofd had me beïnvloed.

"Ik bedoel Ashton," lachte Calum. Ik moest lachen.

"Wil jij ook een kleurplaat?" vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op, terwijl ik hem een kleurplaat gaf. "Maar geef hem geen scherpe voorwerpen hoor," waarschuwde ik Calum nog.

"Dat weet ik, ik weet waarvoor Ashton hier is," lachte Calum. Ohja, dat was ook zo. Ik moest lachen, en sloot voor even mijn ogen. Tot ik weer een waterdruppel hoorde vallen. Ik keek geschrokken op. "Wat was er?" lachte Calum.

"N niks," zei ik gestressed. Ik glimlachte, en gaf hem een blauw potlood. "Ik zou dat hoedje blauw kleuren, staat goed bij die superheld," ik wou van onderwerp veranderen.

"Ashley, heb je een passer voor me?" vroeg Ashton. Ik keek op. Ashton keek me gestressed aan, alsof hij ergens naar verlangde. Hij kauwde op zijn lip. Ik keek Calum aan.

"Nee Ashton," zei Calum boos.

"Ik ben geen hond, ik wil gewoon even een sneetje, alsjeblieft," smeekte Ashton. (Dit was vreselijk om te schrijven) Calum stond op, en liep de deur uit. Ik keek op. "Heb jij er een?"

"Nee," zei ik. Ik slikte.

"Ik moet gewoon, eentje maar!" smeekte Ashton, hij klonk zo wanhopig.. Ik hoorde Calum en Niall druk in gesprek. De stem van Niall kon ik makkelijk herkennen, hij had een Iers accent. "Nee, niet de fluffy room! Niet de fluffy!" riep Ashton. Hij greep naar zijn haren, terwijl ik mezelf een angstig voelde krijgen.

"Nee, ik wil gewoon even met je praten, Ash," zei Niall. Ashton moest meelopen, Calum en ik bleven over. Calum keek zijn beste vriend met medelijden na.

"Moet jij hier ook komen?" vroeg ik. Calum keek op en begon te lachen.

"Nee, we komen vaak langs, maar vandaag konden Michael en Luke niet," verteld Calum. Ik maakte een ooh- geluidje.

"Was wel gezellig geweest," glimlachte ik. Calum grinnikte.

"Luke komt binnenkort hier werken als begeleider, hij vervangt iemand hier," zei Calum.

"Harry?" vroeg ik. Calum knikte.

"Luke wou altijd al mensen helpen met een psychische stoornis," vertelde. "Niks voor mij, maar als Luke dat leuk vind accepteerde ik dat." ratelde Calum door. Ik knikte.

"Misschien gaat hij mij wel begeleiden. Mijn begeleider gaat binnenkort samenwonen en weg," zei ik.

"Wie weet," grinnikte Calum.

"Wat is dan wel voor jou weggelegd als beroep?" vroeg ik.

"Muziek, ik speel de basgitaar," zei Calum. Ik glimlachte even.

"Weetje, ik ga binnenkort leren figuurzagen. Zal ik een basgitaar voor je zagen?" vroeg ik. Calum keek op.

"Je bent gek, dat ga je toch helemaal niet zagen?" vroeg Calum lachend. Ik moest ook even lachend.

"Inderdaad, ik ben gek. Eigenlijk noemen ze me gestoord, paranoia en niet helemaal 100%," lachte ik. "Maar gek is hetzelfde," lachte ik. Calum keek me wat vragend aan, alsof hij dat niet had verwacht.

"Hoe bedoel je?" vroeg Calum.

"Ik ben gek." zei ik. "Je hoorde net toch gegil?" vroeg ik. Hij knikte. "Dat was ik," zei ik, terwijl een leegte me opvulde.

Dus ik ga nu eerlijk zeggen, dit is niet om aandacht te krijgen, maar ik voel me gewoon niet goed, het gaat niet echt goed met me en ja ik word gek... Ik weet niet of ik hierdoor nog doorwil met wattpad...
Mja Vote/comment/follow? Idk wat ik anders moet zeggen..