Writings on the wall » C.H ✔️

013: Cards

Ashley

James was alweer even weg, ik zat nog even alleen op mijn kamer. Ik haalde het pistool onder mijn kussen vandaan. Ik bekeek het weer. "Wat is hij prachtig," zei een stem. De stem in mijn hoofd was weer bezig. Ik zuchtte.

"Zeker, maar het voelt niet goed," zei ik zachtjes. Ik pakte het zwarte metaal vast, en krulde mijn vingers om het materiaal heen. Ik richtte het pistool op de muur. Mijn armen waren recht vooruit gestoken. Ik wurmde een vinger naar de trekker. Allebij mijn handen waren in elkaar gevouwen. Ik concentreerde me op een van de zinnen.

"Kill him!"

De woorden waren met bloed geschreven. Lange druipers vielen recht naar beneden. Ik slikte even. Mijn hoofd bonkte. Ik voelde een aanval opkomen. Ik liep naar mijn bed. Ik legde het pistool terug onder mijn kussen. Ik ging zitten, en sloot mijn ogen. Mijn ademhaling versnelde, zuurstof leek ik niet meer op te nemen. Wat ga ik doen?

Ik gromde even, de drukte in mijn hoofd nam toe. De drang om te schreeuwen werd groter.

"Handen omhoog!" hoorde ik een stem roepen. Ik keek op, 4 mannen in een politie pak liepen de loods in, ze hadden een pistool in hun handen. De 2 mannen volledig in het zwart hielden hun handen omhoog. De blinddoek werd ondertussen van mijn gezicht gehaald. Ik begon rond te spartelen, geen beweging in te krijgen. Mijn voeten, mijn polsen zaten nog vast. Ik begon te gillen. Ik voelde kettingen langs mijn huid gaan.

"Ashley, je bent veilig. We nemen je mee, je bent bij ons veilig. Je bent bevrijd!"

Ik slikte, al snel kwam ik terug bij de realiteit. Mijn wangen waren vochtig. Ik veegde de tranen weg. De drang om te gillen werd groter. Voor afleiding ging ik naar de grote zaal. Ik liep langzaam door de gang. Opende de deur en ging aan een tafel zitten. Meteen kwam Ashton aangelopen met een pakje kaarten. Hij ging tegenover me zitten.

"Potje pesten?" vroeg hij. Ik knikte meteen. Alles was afleiding. Hij verdeelde de kaarten. "Wie was die jongen nou echt?"

"Mijn beste vriend,"

"Hij is al 2x gekomen? Laat je Calum nu stikken?" vroeg Ashton. Ik keek op, nee ik ga hem niet laten stikken. Ik zal een kogel door zijn hart schieten.

"Ten eerste, jou vrienden komen toch ook vaak in de week? Ten tweede, waar bemoei je je mee? Ten derde, mijn familie komt niet, dan mag een van mijn vrienden niet komen?" ik voelde de woede opkomen. Ik sloot mijn ogen. Waar ben ik toch mee bezig?

"Sorry hoor," zei Ashton teleurgesteld. "Ik maak er trouwens ruiten van," ik gooide een joker op de stapel. Hij pakte teleurgesteld 5 kaarten. "Je past sowieso niet bij die jongen, Calum past beter bij je," ik keek weer op.

"Ik dacht dat ik niet helemaal 100% in mijn hoofd was, maar volgens mij word jij er ook een. Welkom bij de club Ashton," zei ik. Ik voelde adrenaline in mijn lichaam komen.

"Vind je Calum niet leuk dan?" bij die woorden stond ik op. Ik begon te gillen. Snel liep ik rond, ik gooide mijn stoel om. Thanks, de aanval is nu gekomen.

Sorry voor het lange wachten