Writings on the wall » C.H ✔️

023: Goodbye Hazza

Calum

Ik ging voor de laatste keer deze week naar Ashley. Ze stond op de gang, en had een jongen met lange bruine en krullende haren had haar in zijn getatoeëerde armen. Ik slikte, maar besefte al snel dat het Harry was. Hij ging weg. Ik hoorde Ashley langzaam wat snikken. "Dag, Hazza," zei ze zachtjes, terwijl ze elkaar los lieten. Louis, de vriend van Harry, kwam naast me staan.

"Waar gaan jullie heen?" Vroeg ik geïnteresseerd. Louis keek op.

"Terug naar Engeland, Doncaster," zei hij. Ik knikte. Harry kwam er ook bij staan. Terwijl Luke Ashley overnam.

"Calum, snel kan ze hier weg. Alles gaat plots heel snel. Ze heeft alles verteld. Het bleek dat er teksten op haar muur stonden die zeiden dat ze je moest vermoorden. Ze had een stem in haar hoofd die het zei. We kunnen van geluk spreken dat het niet is gebeurd. Zij was sterker dan de teksten. Ik verwacht dat het heel snel kan gaan. Dus maak alvast een plekje voor haar in het huis," ik knikte met een brede glimlach.

Ashley had geen ouders meer. Haar moeder heeft ze nooit gekend. Haar vader had ze geen contact meer. We hebben met zijn vijven besloten dat Ashley bij ons komt wonen. We hebben er allemaal ongelofelijk veel zin in. Ashley kwam naar ons toe lopen. "Ash, wij gaan. Ik spreek je vanuit Engeland," zei Harry. Ze gaf Harry en Louis nog een laatste knuffel. "Anders ga je voor afleiding wat leuks met Calum doen," zei Harry. Ik glimlachte, terwijl zij knikte.

Harry liep het gebouw uit. Ik trok Ashley in een knuffel. "Het komt goed," fluisterde ik, ze knikte zachtjes in mijn borst. Al snel besloten we te gaan gamen. Luke deed met ons mee.

Geconcentreerd was Ashley bezig, terwijl Luke en ik al snapte hoe alles werkte. "Nee! Ik had de bal!" Zei Ashley balend, terwijl we moesten lachen. Toen ik had gewonnen, legde Ashley boos de controller weg. Ze pruilde, ik moest lachen. "Ik ga nooit meer met jou spelen, Calum," pruilde ze.

"Als je bij ons komt wonen dan ga ik het je leren," zei ik, ze keek verward onze kant op.

"Ash, we hebben met zijn vijven besloten dat je bij ons komt wonen als je genezen bent," knikte Luke. "Maar alleen als je dat wilt he?" Vroeg Luke. We keken haar afwachtend aan.

"Ik heb er geen problemen mee, ik kan ook wel zelf een klein appartementje regelen als jullie het zelf niet willen," zei ze.

"Jawel, we willen je graag bij ons laten wonen," zei ik met een glimlach, ze glimlachte terug. Ze knikte. "Dus dat betekent dat je bij ons komt wonen?" Vroeg ik. Ashley knikte nog eens, terwijl ik breed begon te glimlachen. Ashley grinnikte, al heel snel wikkelde Ashley haar armen licht om ons heen.

"Dank jullie wel," zei ze zacht

Mocht ze snel beter worden, en gezellig bij ons komen wonen. Het zou geweldig zijn met haar, maar nog was ze ziek. "Luke, wanneer mag ik weg?" Luke haalde zijn schouders op.

"Ik hoop heel snel," zei Luke, terwijl Ashley met een geruststelde glimlach naar de televisie keek.

Ik weet niet helemaal hoe ik dit allemaal ga zeggen.. Maar ik wil er absoluut geen aandacht mee zoeken ofzo. Maar ik word zo sad van mensen die me negeren als ik ze iets sturen. Maar als het over hun zaken gaat, ze wel leuk met me kunnen praten..
Daarnaast heb ik gewoon geen plezier meer in Wattpad.. Ik kan maar geen idee bedenken voor een nieuw boek :(
Hebben jullie misschien een leuk idee voor een boek?