Writings on the wall » C.H ✔️

044: The Show Pt. I

Calum

Toen we uitgewaaid waren, besloten we weer in de auto te stappen. Ashton, Luke, Michael, Ashley en ik stapte in. "Ash," zei ik zacht. Ashton en Ashley keken om. "Ley," lachte ik. Ashton draaide zich weer om, en grinnikte toch zacht. Ashley wachtte totdat ik wat zei. "Ten eerste, je zit te ver van me vandaan," zei ik lachend. Ze zat tegenover me, naast Luke. We moesten lachen. "En ten tweede, je weet dat je zometeen de show heb?" Ze knikte. "Je weet dat ik eigenlijk alleen zou gaan?" Vroeg ik, weer knikte ze.

"We gaan met z'n alle!" Riep Michael, die ander het stuur zat. Ashley keek verrast op.

"Dat vind ik echt heel leuk!" Riep ze, en ze klapte in haar handen en ik zag een twinkeling ogen haar ogen schijnen. "Nu word ik wel nog zenuwachtiger dan ik was," zei ze zacht, en begroef haar gezicht in haar handen. Ik giechelde, wat was ze schattig.

De gehele rit naar het theater keek ze met een glimlach naar buiten. Ik kon alleen haar bekijken, hoe blij ze leek te zijn. Het maakte mij gelukkig. We liepen naar buiten, en liepen over de weg om naar binnen te kunnen lopen. Ik greep naar de hand van Ashley, en vlocht ze in een. We liepen naar binnen, wij moesten de zaal in en Ashley moest de andere kant op. Ik drukte mijn lippen op de hare, en ze liep de andere kant op. We zwaaide nog snel, en toen liep ze weer weg.

Wij namen al snel plaats op onze stoelen. We begonnen allemaal een gesprek over van alles met elkaar. Het duurde wel even, maar we waren vroeg. De zaal begon helemaal vol te lopen.

Ik merkte aan Ashley, op het strand, dat ze gespannen was. Ik vroeg haar ernaar. Ze antwoordde dat ze een voorgevoel had. Maar ze kon het niet verwoorden. Pas nu komen deze woorden terecht. Zal ze gelijk hebben? Pas nu komen de woorden over op mij. Zou ze in gevaar zijn?

Langzaam gingen alle lichten uit, wat voor ons een teken was dat de show zal gaan beginnen. We hoorde veel geroezemoes door de zaal vliegen. Een hele groep met mensen kwamen op, inclusief Ashley.

Ik zag hoe ze haar positie innam. De muziek begon, en ze danste op de maat. Aan haar bewegingen merkte je dat ze zenuwachtig was. Ze was prachtig. Ik voelde mij trots worden, en er verscheen een glimlach rond mijn lippen. De manier hoe ze van haar dieptepunt in het kliniek naar boven is geklommen naar de top. Professioneel danseres, precies zoals vroeger.

Ik zag hoe ze voor even in haar eentje danste, maar alle dansers alweer haar dans overnamen. Ze leek totaal niet op haar gemak, maar Ashley was sterk. Ik hield van haar, meer dan ik zelf kon.

Al snel was de dans voorbij, en iedereen ging van het podium af. "Ik wist niet dat ze zo goed kon dansen," zei Luke met open mond. Iedereen knikte mee, en ik lachte. Inderdaad, zo goed kon mijn meisje dansen. Mijn hart sloeg sneller.

Voor even werd het publiek stil. Weer kwamen mensen op het podium. Het bleef een lange tijd stil. "Kan Ashley zich begeven op het podium," galmde een stem door de zaal heen. "Ik herhaal, kan Ashley zich begeven op het podium," galmde hem nogmaals. Ik slikte...