Writings on the wall » C.H ✔️

029: But why?!

Ashley

"Cal," zei ik zacht.

"Hmm," hoorde ik hem zacht zeggen. Hij keek op.

"Waarom? Waarom deed Michael dit?" vroeg ik zacht. Calum kwam op het bed zitten.

"Maak je niet zoveel zorgen, liefje," zei hij, en liet zijn duim over mijn wang gaan. Voor even sloot ik mijn ogen, maar opende ze al snel. "Het komt allemaal goed,"

"Het kwam allemaal terug. De manier hoe ze mij meetrokken, de waterdruppels, het gevoel dat mijn leven voorbij was," zei ik zacht. Zachtjes voelde ik hoe Calum mij tegen zijn borst aan legde.

"Denk er maar niet teveel over na, het is niet gebeurd. Je bent veilig bij mij," zei Calum. Zijn ging over mijn haren, ik sloot weer mijn ogen. Langzaam ging zijn hartslag omhoog. Hij drukte een kus op mijn schouder.

"Calum," fluisterde ik. "Je bent lief," zei ik. Mijn hand ging voorzichtig over zijn getinte huid. Ik keek hem aan, zijn bruine diepe ogen leken van zich zelf te glimlachen. Ik legde mijn lippen voor even op de zijne.

"Zullen we gaan slapen, morgen staat er een verrassing voor je klaar," grijnsde Calum. Ik keek op, wat? Mijn nieuwsgierigheid nam langzaam toe.

"Wat voor een verrassing?" Vroeg ik. Calum negeerde me, en legde me op het bed neer. Hij legde zichzelf naast me neer. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd.

"Slaaplekker, prinses," zei Calum, ik nestelde me bij hem. Ik probeerde de nieuwsgierigheid van me af te zetten.

"Lekker slapen, Cal," luisterde ik nog. Ik viel in slaap in zijn armen.

+

+

+

Ik word wakker, en zie Calum nog slapen. Ik leg mijn hoofd weer tegen Calum aan. Hij sliep rustig door, terwijl ik gewoon bij hem lig. Het is fijn, fijn om bij hem te zijn. Ik hoor hem zachtjes snurken, zijn ademhaling is zacht en langzaam. Ik schrok toen ik een hard geluid hoorde afgaan. Ik keek op, het was geen wekker. Calum schrok wakker. Het was blijkbaar Calum zijn telefoon. Hij deed het geluid stoppen.

Calum draaide zijn hoofd naar me toe, en keek me aan. "Heb je er al zin in?" Vroeg Calum.

"Waarin?" Vroeg ik met een glimlach. Ik legde mijn hoofd weer op Calum zijn borst.

"De verrassing?" Zei Calum. Ik keek hem op, en knikte. "Dan moet je je nu omkleden," glimlachte Calum.

"Ik lig zo lekker," mopperde ik.

"Dan geen verrassing voor Ashley," zei Calum. Ik pruilde, en stond toen op. Langzaam besloot ik een zwarte broek te pakken en een grijs shirtje. Calum keek me glimlachend aan.

"Calum moet ook omkleden!" Riep ik lachend. Calum grinnikte, en pakte wat kleding van de stoel af. We kleedde ons om. We liepen naar beneden, snel gingen Calum en ik naar auto. Mijn nieuwsgierigheid werd groter.

"Maak je geen zorgen, je zal het leuk vinden,"