Writings on the wall » C.H ✔️

017: I'm sorry

Calum

Ik liep maar haar bed, waar ze op zat. "Wat doe je hier opeens?" Vroeg Ashley zacht. Ik grinnikte.

"Jou opzoeken," glimlachte ik.

"Je mag hier niet komen," zuchtte Ashley. Ik keek op. "Misschien sla ik wel een gat in je hoofd," zei ik zacht. Ik schudde mijn hoofd.

"Niemand weet het," zei ik. "Dat durf je toch niet," lachte ik. Ik bekeek Ashley haar gezicht even. Ze zag er gebroken en moe uit. Ze zuchtte even, ik opende mijn armen. Ze kroop erin, en sloot mijn armen om haar heen. Mijn hart klopte sneller, ik glimlachte. Langzaam liet ik mijn kin op haar hoofd rusten. Het maakte mij niet uit dat Ashley hier zat, dat gestoord was of dat ze het moeilijk had, ze bleef een leuk meisje.

Ik wilde haar snel bij mij hebben. Harry verteld mij dat ze haar moeder nooit heeft gekend. Haar vader had haar verstoten. Ashley ging op straat wonen. Ik haalde mijn hand langzaam door Ashley haar haren. Ik liet mijn hand weer op haar heup rusten. "Cal, ik wil hier weg," zei Ashley. Ik keek haar in haar ogen.

"Dat snap ik, binnenkort oke?" Zei ik. "Nog even doorbijten," ze knikte, en drukte zich weer tegen me aan.

"Pas ik niet in je broekzak? Zodat ik met je mee kan?" Ik moest grinniken. Als het kon had ik je allang mee genomen, Ashley.

"Dat gaat niet passen," grinnikte ik. Ashley grinnikte. Ashley liep naar de deur, ik keek op. De deur stond op een kier.

"Anders merken ze het, dat wou je toch niet," zei Ashley. Ik knikte. Ze ging weer op het bed zitten. Ik keek wat om me heen, en wou kijken of de saaie witte muur al een kleur heeft. Ik keek achterom. In een beweging, werd ik terug geduwd. "Sorry, ik wou je even bekijken in je prachtige ogen," zei Ashley, ik moest glimlachen. Ze glimlachte. Langzaam liet ze haar hand van mijn kin glijden. "Ze zijn heel mooi," glimlachte Ashley. Ze legde haar hand op mijn arm. Spanning liep op bij ons twee.

Voor ik het wist, leunde ik wat naar voren. Onze lippen waren maar een paar centimeter van elkaar verwijderd. Ashley keek me nog steeds in mijn ogen, ik in haar bruin groene ogen. Langzaam streelde onze lippen elkaar. Ik liet mijn handen langzaam over haar heup glijden. Ik sloot mijn ogen, de kriebels waren niet meer te stoppen. Langzaam trok Ashley terug, ik opende mijn ogen weer.

"Je bloost," giechelde Ashley, terwijl ze met haar duim over mijn lip streelde. Ook Ashley bloosde hevig. Ze keek me in mijn ogen aan, er leek iets bij Ashley te dagen. Haar lip begon te trillen, en leek bijna in tranen te gaan vallen.

"Ash, wat is er?" Vroeg ik bezorgd. Ik slikte. Ze viel in tranen uit, ik wou haar omhelzen. Ze weigerde.

"Het spijt me zo, Calum," zei ze.

"Wat spijt je?" Vroeg ik. Ze gaf me geen antwoord. Ze viel alleen in tranen uit. Wat bedoelt ze met, het spijt me?