Writings on the wall » C.H ✔️

035: Sorry

Ashley

Ik liep naar het raam, en zag dat het was begonnen met regenen. Ik sloeg mijn armen om elkaar heen, en zo besloot ik voor een tijdje te kijken naar alle auto's die op en aan kwamen. Ik slikte een paar keer, en besloot mezelf mezelf kalmeren. Dit deed ik met de ademhalingsoefeningen die Harry mij geleerd had. "Ash," hoorde ik een stem achter me mompelen.

"Ja?" vroeg ik. Ik zag een druppel naar beneden gaan, en concentreerde mij daarop. Nieuwe druppels namen plaats op het raam.

"Laat het me uitleggen, dat ben ik je ernstig verschuldigd," mompelde Calum zijn stem.

"Vertel," zei ik.

"Kijk me alsjeblieft aan," smeekte Calum. Ik schudde mijn hoofd. "Ashley," stem klonk wanhopig. Ik wachtte geduldig op zijn uitleg. "Ik was boos, ik liet een glas melk over Ashton vallen en daar werd hij zo boos om. Iedereen van de jongens waren vandaag humeurig," vertelde Calum. "De band is vandaag 2 maanden uit elkaar," deelde Calum me mee. Zijn stem verzwakte, ik draaide me om. Hij zat onderuitgezakt op het bed. "Ashton zei dat ik op moest rotten, jij kwam thuis en ik besloot meteen weg te gaan. Ashley, ik mocht niet mijn agressie op jou uiten," zijn hoofd hing naar beneden. Ik slikte, en plaats naast hem.

"Wat is er gebeurd met de band?" vroeg ik. Hij keek op, zijn ogen waren rood en waterig.

"We waren een band, en toen Ashton uit het kliniek kwam hebben we beslist om de band op te geven. Ashton had een probleem met snijden. Michael werd mentaal ziek en Luke kreeg last van alle fans en roddels. Het werd te groot, en we wilden een normaal leven." vertelde Calum. Zijn ogen sloeg hij neer. Ik keek hem aan. "Je doet eens dans op een van onze nummers. "Disconnected" het doet me zeer dat dit gebeurd,"

"Ik dacht jullie stemmen te herkennen in het nummer." vertelde ik. Calum zuchtte langzaam. Ik keek hem aan, en wikkelde mijn armen om zijn lichaam. "Ik kan nooit zolang boos op je worden, beertje," fluisterde ik in zijn oor. Nu was het zijn beurt om in tranen te vallen. Ik legde mijn hand op zijn rug, en drukte een kus op zijn oor.

Hij was in pijn. Pijn van deze dag, dat wist ik. Maar het zat nog zo vers in zijn littekens. Want de dag van hun breuk sneed als een litteken. "Het spijt me zo erg," zei Calum. Ik verstrakte mijn greep.

"Het is niet erg," zei ik. We besloten op het bed te gaan liggen. Ik had mijn been over Calum zijn been gelegd en mijn armen om zijn middel. "Je zong zo prachtig, en het nummer is echt heel goed," hij keek op, en drukte een kus op mijn neus. Ik nestelde mezelf in zijn nek. "Calum, zullen we gaan douchen. Ik voel me vies, ik heb gedanst," Calum keek op, en knikte.

"Je heb het goed gedaan, babe," fluisterde hij. We stonden op en liepen naar de badkamer. Hij drukte nog snel een kus op mijn lippen.

Awh de ruzie valt reuze mee! Wat ren anticlimax!