The Story of Sophie & Nathan - Part 2

9. Sophie

9. Sophie

Een tijdje eerder

" Ik wil dat we vaker iets samen doen. Je laat je opslorpen door je werk en ik weet dat je me ruimte wil geven maar ik heb jou nodig " Ik zat op Nathan's schoot, in ons bed. Zijn armen lagen strak om me heen. We waren net onze problemen aan het bespreken. " Zodra de rogues en de roedel weg zijn ben ik weer helemaal voor jou alleen " Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en ik glimlachte meteen. Wat had ik deze momenten gemist.

" Misschien moeten we er een tijdje tussenuit? Eindelijk nog eens wat tijd voor onszelf " Gedachten naar onze boomhut aan het strand kwamen bij me op. Nathan glimlachte naar me en drukte mijn hoofd dan tegen zijn borst. " Dat lijkt me een goed idee. " Hij ging met zijn hand door mijn haar. Door het gebaar voelde ik me langzaam in slaap vallen.

Een paar uur later, geen idee hoeveel precies, voelde ik Nathan's lichaam wat bewegen onder me. Ik opende mijn ogen en keek naar hem op. Hij ging met zijn hand over zijn gezicht en leek even tijd nodig te hebben om wakker te worden. " Is er iets? " vroeg ik hem. Ik ging naast hem liggen, in plaats van op hem, en wachtte op zijn antwoord.

" Kevin stuurde me een bericht via de mind link. Hij wordt achtervolgd of zoiets. Ik krijg het bericht niet helemaal door " We stonden beiden recht. Ik liet hem eerst naar beneden lopen. Net toen ik in het gemeenschappelijke deel van het huis was vloog de deur open en viel er iemand naar binnen.

Ze krabbelde recht en keek ons beiden aan. " Kevin ... Hij is daar en ... " Nathan liet haar niet uitspreken en rende naar buiten toe. Waar ik wat later een grom hoorde. Ik bracht het meisje naar de zetel toe en ging iets halen om te drinken. Zo zou ze kunnen kalmeren. " Jij bent Kevin's mate hé? " vroeg ik haar.

Ik wou een gesprek met haar aanknopen. Haar aan iets anders laten denken. " Dat klopt. Jij bent de Luna toch? " Ze dronk van het glas water dat ik haar gegeven had. " Inderdaad. Sophie, aangenaam. Jij was Esmeralda? " Ze knikte opnieuw. Daarna keek ze achter zich, naar de voordeur. Er waren voetstappen te horen en wat later kwam Nathan binnen, met Kevin achter zich aan.

Esmee keek opgelucht zodra ze hem zag. Een paar verwondingen waren aan het helen en er waren enkel roze littekens te zien. Die zouden wel snel weg zijn. Kevin ging meteen naar haar toe, zonder gedag tegen me te zeggen niet dat ik dat erg vond, en knuffelde haar. " Ze zijn allemaal weg. Je moet niet meer bang zijn nu " Ik keek naar Nathan en vroeg via de mind link uitleg. Er was precies veel gebeurd dat ik niet wist.

A/N: Vote/Comment/Follow