The Story of Sophie & Nathan - Part 2

15. Nathan

15. Nathan

Esmee en Kevin kwamen de kamer opnieuw in. Zodra Kevin naar me keek, stond ik recht. Eén van de wachters had me via de mind link laten weten dat er wat opschudding was aan de grenzen. Geen van de drie meiden hoefde hier iets van te weten. " Michael. Kevin " Ik maakte een gebaar met mijn hoofd. De twee deden meteen wat ik vroeg.

" Is er iets? " Sophie stond ook recht en had mijn arm vastgegrepen. Ik schudde kort mijn hoofd. " Niets om je zorgen over te maken. Ik wil de wachters alleen even gaan controleren. Eens zien of er nu genoeg zijn en zo " wimpelde ik haar bezorgdheid af. Ze glimlachte kort en drukte een kus op mijn lippen. " Veel plezier, Alfaatje " Ik onderdrukte een grom. Mijn wolf vond het veel te leuk dat ze ons Alfaatje noemde. Aan haar gezicht te zien wist ze dat zelf ook.

" Veel plezier nog dames " zei ik met een glimlach en liep daarna ook zelf naar buiten. Kevin en Michael stonden al op me te wachten. Ik zei niets tot ik zeker wist dat Sophie me niet meer kon horen. " Een wachter heeft me geroepen via de mind link. Blijkbaar is er iets gebeurd " Ik gaf ze alle informatie die ik zelf had.

We liepen met z'n drieën naar de grens toe. De wachter die me geroepen had stond al op ons te wachten. " Een paar rogues waren gezien. Ze hebben iets achtergelaten en zijn daarna weer vertrokken " Ik trok een wenkbrauw op en liep achter hem aan. Een paar andere mannen stonden wat verderop. Ze stonden over iets hen gebogen. Zodra ze merkten dat ik er was gingen ze opzij.

Een man lag in het gras. Hij zag er nog jong uit. Hooguit Sophie's leeftijd. Hij bewoog niet meer. Dood. Hier en daar was wat bloed te zien, maar de doodsoorzaak leek me een gebroken nek te zijn. Zijn hoofd lag in een rare hoek. Wie was deze jongen? Waarom hadden ze hem naar hier gebracht?

" Breng hem naar het ziekenhuis. Laat hem daar onderzoeken. Ik wil alles over hem weten " zei ik. Daarna liep ik met Kevin en Michael terug naar huis. Ik zette een eerste stap naar binnen en hoorde meteen Sophie's stem. " Nathan! " Ze rende zowat naar me toe. Een paar tranen stonden in haar ogen. " Mijn vader heeft me gebeld. Mijn neefje is verdwenen. Een groep rogues heeft hem ontvoerd "

Ik moest moeite doen om mijn volgende vraag te stellen: " Hoe ziet je neefje eruit? " Ze begon meteen op haar gsm te scrollen. Alsjeblieft ... Laat het niet de jongen zijn die we daarnet gevonden hebben. Ze had een foto gevonden en toonde hem aan mij. " Hier In de rechterhoek " zei ze. Het was een familiefoto en ik scande de rechterhoek op zoek naar het gezicht. " Fuck " kwam er uit mijn mond. Het was dezelfde jongen. " Nathan? Wat bedoel je? " vroeg ze zacht. Het was waarschijnlijk zo aan mijn gezicht te zien. " Bel je vader " zei ik zacht. " Nathan? Vertel me wat er aan de hand is! Heb je hem gevonden?! " Ik pakte de gsm uit haar handen en zocht haar vaders nummer op. Hij antwoordde bijna meteen. " We hebben hem gevonden " zei ik zonder emotie in mijn stem.

A/N: :O Wie zou erachter zitten?

Ik heb trouwens nog leuk nieuws over dit verhaal. Ik ben van plan om het te vertalen in het engels, zoals ik ook The Human Luna en The Omega. Alleen ga ik dit verhaal ook deels herschrijven tijdens die vertaling. Waarom? Omdat ik van plan ben om dit verhaal ooit uit te geven, maar ik wil het hier en daar wat veranderen. Wil je die verandering lezen? Dan zal je toch de engelse versie moeten lezen haha :p Want ik ga de nederlandse versie - waarschijnlijk - niet veranderen. Gewoon omdat ik dan sommige hoofdstukken helemaal ga veranderen of hoofdstukken ga bijvoegen en dan is het niet zo leuk voor nieuwe lezers als die nog bezig zijn met het verhaal. 

Ik weet dat ik niet veel tijd heb de laatste tijd. Waarschijnlijk begin ik pas echt met het boek vanaf eind januari, na mijn examens dus. In de tussentijd ga ik dus studeren en proberen verder schrijven aan dit verhaal en de andere :) Geen zorgen, door deze nieuwe verhaallijn - die plots in mijn hoofd kwam - zal ik wel veel inspiratie hebben om veel te schrijven ;) 

Vote/Comment/Follow