The Story of Sophie & Nathan - Part 2

Kevin & Esmee

Epiloog - Kevin & Esmee

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Esmee

Mijn handen drukten Nate dicht tegen me aan. Tegenover mij zat Kevin, met Jane. We waren babysitters van dienst. Onze beste vrienden waren ouders geworden van twee schattige kindjes. Stiekem voelde het wel goed om een kindje in mijn armen te hebben. Alleen wou ik dat het ons kindje was. Van mij en Kevin.

Toen Lucy en Sophie zwanger waren, hadden we er natuurlijk ook over gepraat. Uiteindelijk waren we overeengekomen om zelf nog even te wachten. Om te beginnen kenden Michael en Lucy elkaar al lang en hadden ze ook even gewacht voor ze aan kinderen begonnen. En Sophie en Nathan hadden al zoveel meegemaakt, dat zij gewoon een sprankeltje geluk verdienden.

Zowel Kevin als ik waren er toen nog niet klaar voor geweest, maar ik hoopte dat het niet zo lang meer zou duren voor ook wij ons sprankeltje geluk hadden.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Esmee

" Ik kan toch moeilijk tegen hem liegen? " Mijn handen hadden mijn gsm vast. Kevin was samen met Nathan op een vergadering, bij een naburige roedel. In deze paar dagen had ik in alle rust tijd gehad om uit te zoeken of ook wij eindelijk ouders zouden worden.

Kevin belde me een paar keer per dag op, om te horen hoe het met me ging. En natuurlijk zou hij meteen doorhebben dat er iets gebeurd was. Ik kon gewoon niet wachten tot hij terug was, om hem het goede nieuws te vertellen.

" Gewoon rustig blijven. En als hij toch merkt dat er iets is, zeg je gewoon dat je hem mist. Elke man is daar gevoelig voor " Sophie was de eerste geweest die had gemerkt dat ik zwanger was. Zelfs veel vroeger dan ik. Zij was ook degene geweest die me de goede raad gegeven had om een zwangerschapstest te doen. Ik was nog nooit zo blij geweest met goede raad.

Alsof Kevin wist dat we over hem bezig waren, belde hij me op. Ik zuchtte diep en wachtte toch nog een aantal seconden, voor ik opnam. Ik probeerde zo kalm mogelijk te zijn. Af en toe een ' ik zie je graag ' en een ' ik mis je ontzettend veel ' deden inderdaad wonderen. Hij had niets gemerkt, of hij deed toch alsof hij niets gemerkt had.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Kevin

Ik had net mijn koffer uitgepakt. We waren een week naar een naburige roedel geweest, voor een paar vergaderingen. In die week had ik Esmee ontzettend gemist. Het leek alsof ik pas dan besefte hoe graag ik haar zag. Voor Nathan was het zelfs nog erger. Hij moest twee personen missen. Hoe hij het overleefd was ... Ik vroeg het me echt af.

Nu ik terug was, kon ik niet wachten om een paar dagen verlof te nemen. Om een paar dagen alleen maar bij Esmee te zijn. Ze stond net onder de douche. Ik was ongeduldig aan het wachten tot ze eindelijk klaar was.

Zodra ze naast me in bed lag, pakte ik haar stevig vast. " Iemand heeft me precies heel erg hard gemist. " grinnikte ze. " Je hebt geen idee " Ik drukte een kus in haar nek en legde mijn hoofd dan tegen haar schouder. " De volgende keer mag Michael meegaan. Ik zal wel thuis blijven " zei ik.

We bleven een tijdje in onze omhelzing, tot Esmee zich wat naar me toe draaide. " Ik heb eigenlijk nog een verrassing voor je " Ik was meteen een en al oor. Ik liet haar langzaam los, zodat ze naar een kastje kon lopen in de kamer. Ze haalde er een pakje uit en gaf het aan mij. " Krijg ik een tip over wat het is? " vroeg ik. Ik rammelde met het pakje, in de hoop om zo al te weten te komen wat het was.

" Nee " lachte ze. " Als ik had geweten dat we cadeautjes zouden geven aan elkaar, dan had ik ook iets voor jou meegebracht " zei ik, een beetje beschaamd. Het leek wel alsof ze niet belangrijk voor me was. Alsof ik haar niet wou verrassen. Morgen zou ik meteen om bloemen gaan, om het goed te maken. " Ik hoef echt niks, Kevin. Maak het nu maar open "