The Story of Sophie & Nathan - Part 2

7. Esmee

7. Esmee

Hij haalde zijn armen langzaam weg van aan de muur en zei dan: " Ik ben Kevin. En jij Esmeralda, toch? Ik hoorde het je vader zeggen " Ik knikte langzaam. " Je mag me Esmee noemen, dat is veel korter " We grinnikten beiden zachtjes en daarna bleef het even stil.

" Blijf gewoon " zei Kevin. Ik schudde mijn hoofd. " Mijn vader doet me iets aan als hij zelfs maar merkt dat we gepraat hebben " In Kevin's ogen zag ik woede opkomen. " Doet hij je soms pijn? " vroeg hij aan me. Ik antwoorde er niet op. Het was één van mijn grootste geheimen. Niemand wist het, zelfs mijn moeder niet. " Esmee " Mijn naam rolde bijna grommend over zijn tong.

Ik wou er niet op antwoorden en bleef daarom stil. Ik keek hem wel aan. In mijn ogen zou hij misschien ook wel het antwoord kunnen aflezen. Opeens pakte hij mijn pols en rolde de lange mouw van mijn shirt naar boven. Een paar littekens waren zichtbaar. Hij gromde zodra hij ze zag. Hij deed hetzelfde bij mijn andere mouw en zijn handen gleden zelfs helemaal onder mijn shirt. Hij deed het naar omhoog, tot iets boven mijn ribben. Net op die plaats had ik de meeste blauwe plekken. Ik was een paar dagen geleden iets te laat thuis geweest van het rennen. En dat had ik moeten bekopen.

Kevin ging met zijn vingers voorzichtig over mijn huid. Hij deed het zo voorzichtig om me geen pijn te doen. " waarom? Waaraan heb je dit verdiend? Niemand mag je nog pijn doen! " Ik pakte mijn shirt vast en trok het terug naar beneden. " Het is niet belangrijk " mompelde ik.

Het bleef even stil. Hij liet zijn ogen over mijn gezicht zijn en zei dan: " Hij behandelt je als een boksbal. Waarschijnlijk hetzelfde als de andere leden van zijn groep " Ik zette een stap achteruit, geschrokken omdat hij het juist had, en daar gaf ik het antwoord mee. " Esmee, kom met mij mee. Dan kan je vader je niets meer doen. Ik zal je beschermen "

Ik wou zo graag ja zeggen, maar mijn vader zou me terughalen. Ik kon hem niet in gevaar brengen. Ik was egoïstisch als ik zo dicht. " Hij zal me nooit laten gaan " zei ik hoofdschuddend. " Hij zal nooit winnen tegen mijn roedel, Esmee. Ik ben er zeker van dat Nathan ons zal helpen. Je moet alleen ja zeggen "

Ik twijfelde nog steeds. Het aanbod was verleidelijk. Mijn vader achterlaten en met mijn mate meegaan. Wat zou ik zeggen?

A/N: Wat denken jullie. Wat zou Esmee zeggen?

Vote/Comment/Follow