The Story of Sophie & Nathan - Part 2

11. Esmee

11. Esmee

Ik voelde hoe twee armen me vastgrepen en ik schoot zowat wakker. " Rustig maar ... Ik ben het " Ik draaide mijn hoofd en zag Kevin naast me liggen. Hij deed net het lampje op het nachtkastje aan. De vergadering met de Alfa en Luna was blijkbaar vroeger gedaan dan verwacht. Toch was ik in slaap gevallen.

" Wat hebben ze gezegd? " Ik trok het deken, dat wat van me afgevallen was, terug naar omhoog. Kevin had een kleine glimlach op zijn gezicht. " Ze zijn akkoord. Ik moet je alleen wat in de gaten houden en Nathan wil je morgen spreken maar voor de rest hebben ze er niets op tegen "

Er verscheen meteen ook een glimlach op mijn gezicht. Dit had ik allemaal aan hem te danken. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en knuffelde hem. " Dankjewel " Hij wreef over mijn rug. " Je hoeft me niet te bedanken, Es. Je bent mijn mate. Ik zou alles doen om jou te beschermen "

---------------------------

De volgende morgen was Kevin al weg. Ik wreef in mijn ogen en omkleedde me, voor ik naar beneden ging. Hoe dichterbij de keuken, hoe sterker de lekkere geur. Ik kreeg meteen al het water in de mond. Bij mij thuis was het vaak hetzelfde. We moesten vaak verhuizen en we konden dus niet veel voedsel en andere dingen opslaan.

" Goeiemorgen " Alfa Nathan zat aan de eettafel. Ik boog mijn hoofd in respect. En een beetje uit angst ook. Deze man boezemde me die emotie in. Hij was zo groot en de enige keren dat ik hem had ontmoet zag hij er boos uit. Misschien was iedere andere vrouw ook bang voor Kevin. Alleen was hij mijn mate en hoefde ik niet bang voor hem te zijn.

Luna Sophie kwam uit de keuken, met een plateau vol pannenkoeken. " goeiemorgen Esmee " Ze glimlachte breed naar me. Opnieuw boog ik mijn hoofd. Als je de twee bij mekaar zag wist je dat ze voor mekaar gemaakt waren. De Alfa zijn ogen lichtten een beetje op zodra ze naar hem toe ging.

" Je kan die respect-dingen achterwegen laten hoor Esmee. Je bent de mate van een bèta. Je hebt nu zelf een hoge positie " Ik werd er weer aan herinnerd. Kevin was een bèta. En voor het eerst in mijn leven had ik ook een hoge positie. Het voelde nog wat onwennig.

" Ik ben het niet gewend om ... geen respect te tonen " zei ik zacht. Zelfs voor mijn vader moest ik mijn hoofd buigen. Dat niet meer doen voelde raar aan. Het leek alsof ik respectloos was.

" We begrijpen dat je het roedelleven niet gewend bent. Maar met wat tijd zal je er snel aan wennen " Luna Sophie wenkte me en ik ging aan de eettafel zitten.

A/N: Wat haat ik het toch dat ik bijna geen tijd meer heb om te schrijven :s Hopelijk vonden jullie het toch een leuk hoofdstuk :)

Vote/Comment/Follow