The Story of Sophie & Nathan - Part 2

21. Nathan

21. Nathan

Sophie zat naast me, aan de grote tafel. De andere stoelen werden bezet door andere familieleden. Ze waren bezig de laatste zaken aan het regelen voor de begrafenis. Ik hield me afzijdig. Dit was een familieaangelegenheid, maar Sophie wou toch dat ik erbij was. Ze had zelf nog niet veel gezegd. Ze staarde af en toe wat voor zich uit, bekeek wat afwezig sommige documenten of verstopte haar hoofd in mijn nek als ze de tranen niet kon tegenhouden.

Het enige dat ik deed was haar troosten. Meer kon ik niet doen op dit moment. Ik hoopte maar dat Kevin en Michael al een spoor hadden van Esmee's vader. Nathan? Kevin's stem galmde door mijn hoofd. Het was zo onverwacht dat ik even mijn hoofd tegenhield. Sophie merkte meteen dat er iets was.

" Ik ga even naar buiten. Als je me nodig hebt, roep je me maar " zei ik tegen haar. Ik drukte een kus op haar voorhoofd en liep de kamer uit. Natuurlijk wou ze weten waarom ik weg moest. Ze had ook wel gezien dat iemand via de mindlink met me probeerde te praten, maar ik wou het eerst zelf weten. Misschien was het wel niets belangrijks. Gewoon een update over de roedel.

Zeg het maar, Kevin. Ik liep de gangen door en stopte bij onze kamer, voor dit korte verblijf. Zodra ik binnen was, ging ik op een stoel zitten. Hij is nog steeds in die roedel. Niemand heeft hem over de grens zien gaan. Ik vloekte. Dat was een slecht teken. Ze beschermden hem. Als hij daar zou blijven zouden we niets anders kunnen dan vechten. Of hem laten gaan.

Ik wil een ontmoeting met die Alfa. Het kan me niet schelen wat je tegen hem zegt. Je zorgt ervoor dat hij er is, als we terug zijn. Ik gaf hem geen kans meer om te reageren, want ik sloot mijn mindlink.

Met de hulp van Mike's roedel zou het misschien nog lukken om Esmee's vader te pakken te krijgen én om die roedel uit te schakelen. Alleen zouden ze dat wel verwachten. Ik wreef met mijn hand over mijn gezicht. Wat moest ik doen? Mijn eigen roedel in gevaar brengen?

Er werd op de deur geklopt. Mijn aandacht ging er direct naartoe. " Is er iets gebeurd? " Sophie keek me aan zodra ze binnen was. " Moet jij niet bij je familie zijn? " beantwoorde ik haar vraag met een vraag. Ze kwam naar me toe en bleef voor me staan. " Nathan ... Ik wil niet dat je me hier buiten houdt. Ik wil alles weten. "

Ik zuchtte zachtjes en sloeg mijn armen om haar heen, vanuit mijn zitpositie. " Hij zit nog steeds in die roedel. Ik heb gevraagd om een ontmoeting. Hopelijk kunnen we dit zonder kleerscheuren oplossen, maar ik vrees ervoor " Ik drukte mijn gezicht tegen haar buik. Haar handen gingen naar mijn haar. " Kan ik erbij zijn ... als je hem ontmoet? " Meteen leunde ik naar achter. " Geen sprake van! Dit is iets tussen twee Alfa's Sophie. " zei ik. Er was geen ruimte voor discussie over dat onderwerp.

" Laten we terug gaan. Anders merken ze dat er iets mis is en ik wil dit eerst alleen met je vader bespreken " Ik pakte haar bij haar hand en liep de kamer uit, terug naar haar familie.   

A/N: Het volgende hoofdstuk :) Er is niet zoveel gebeurd, maar er zitten wel een aantal belangrijke zaken in. :) 

Vote/Comment/Follow