The Story of Sophie & Nathan - Part 2

18. Sophie

18. Sophie

De volgende paar uur zag ik Nathan nauwelijks. Hij was of in gesprek met mijn vader of in gesprek met Kevin en Michael. Het was hier alle hens aan dek. Iedereen liep hier op de toppen van zijn tenen. En natuurlijk wist ik weer niet waar ze allemaal mee bezig waren. Nathan zou me wel iets laten weten als ik het echt moest weten. Waarschijnlijk wou hij me gewoon niet belasten.

Gelukkig waren Esmee en Lucy er nog. We zaten met ons drie op onze slaapkamer. Lucy was Esmee net aan het uitleggen hoe zij Michael ontmoet had. Aangezien ik dit verhaal al gehoord had dwaalden mijn gedachten natuurlijk af. Het beeld van mijn neef bleef op mijn netvlies gebrand staan. Zou dit schuldgevoel altijd blijven?

" Sophie? " Ik knipperde een aantal keer met mijn ogen om me terug in de werkelijkheid te brengen en keek daarna naar Lucy. " Je bent er echt niet bij met je gedachten hé. Ik ga het je nog één keer zeggen, het is jouw schuld niet en het zal ook nooit jouw schuld zijn " Ze pakte mijn gezicht vast en drukte het bij mekaar. " Weet je wat, vertel ons eens wat kleine geheimpjes over Nathan. Daardoor zal je niet meer aan dat andere denken "

Ze liet me terug los en keek me daarna met een brede glimlach aan. Een kleine grinnik verliet mij mond. " En natuurlijk doen we dat niet allemaal voor mij " We lachten alle drie in koor. " Oke oke, ik geef toe dat het een win-win situatie is voor ons alle drie. Jouw gedachten blijven bij ons en wij hebben weer genoeg roddels om de rest van het jaar mee toe te komen "

Lucy ging op haar buik liggen en ondersteunde haar hoofd met haar beide handen. Ze keek me verwachtingsvol aan. " Wat wil je allemaal horen? " Ze haalde haar schouders op als antwoord van mijn vraag. " Alle roddels zijn goed voor mij " Ik liet me op mijn rug op het bed vallen en keek naar het plafond.

Ik dacht een tijdje na. Er waren zoveel roddels over Nathan, maar als ik die allemaal zou vertellen zou geen één van de twee hem nog serieus nemen. En natuurlijk zaten er ook privé roddels tussen. Ik ging mijn hele privéleven hier niet op mijn eigen bed gooien. " Ik weet er een paar " zei ik. Ik draaide me op mijn buik.

" Nathan heeft 's nachts nood aan, zoals ik ze noem, knuffelmomentjes. Soms ligt hij ver van mij en dan opeens pakt hij me voor een goeie 5 minuten vast en knuffelt me alsof zijn leven ervan afhangt. En als die 5 minuten om zijn dan verslapt zijn grip wat. " Lucy barste zowat in lachen uit, terwijl Esmee een ' oh ' niet kon onderdrukken. Nathan was nu eenmaal schattig als hij sliep. Niet alleen dan, maar laat ik daar maar niet over uitwijken.

" De volgende keer wil ik echt een foto zien " Lucy drukte haar gezicht in het bed en bleef verder lachen. " Waarvan willen jullie een foto zien? " Onze drie hoofden draaiden meteen naar de stem toe. Onze drie mannen stonden in de deuropening. Vooral Nathan keek redelijk boos. Volgens mij had hij gehoord wat ik gezegd had.

" Niets niets. " Lucy maakte een wegwerpgebaar, voor ze naar Michael toeliep. " Hoe gaat het met mijn schatje " Ze drukte enthousiast een kus op zijn mond, terwijl Michaels's gezicht rood aanliep. Wat waren die twee toch schattig samen. Tegenpolen trekken mekaar aan, dat was zeker.

A/N: Een nieuw hoofdstuk omdat het vandaag mijn verjaardag is :)

Vote/Comment/Follow