The Story of Sophie & Nathan - Part 2

Michael & Lucy

Epiloog - Michael & Lucy

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Michael

Ik keek vanop een afstandje toe hoe Lucy naast Sophie en Esmee zat. Haar buik was al veel groter dan die van Sophie. Die van haar was nog maar net zichtbaar. Ieder ander zou nu pas merken dat ze zwanger was van een toekomstige Alfa. Mijn aandacht ging meer naar mijn eigen mate. Die met haar handen over haar bolle buik wreef. Ze kon elk moment bevallen. Bij ieder andere man zou dat twijfels of ongerustheid teweegbrengen. Behalve bij mij. Ik voelde me super. Ik kon niet wachten tot de baby zou geboren worden en ik was ervan overtuigd dat ik daar klaar voor was.

" Ow shit " Haar vloek liet me langzaam naar haar toe lopen. Ik had vanaf op een eindje staan toekijken hoe ze hun picknick gingen houden, maar nu ik haar zo hoorde kon ik niet anders dan naar haar toe gaan. " Wat is er aan de hand? " Ik sloeg mijn armen om haar heen, terwijl de andere twee meisjes even ongerust werden als ik.

Lucy gaf me een zachte duwtje, om wat meer ruimte tussen ons te maken. " Er is niets aan de hand " zei ze, met een handgebaar. Ze lachte kort, voor ze verder ging: " Ik denk alleen dat onze baby het tijd vindt om geboren te worden. " Ze zei het alsof het niets was. Alsof ze net niet gezegd had dat haar weeën begonnen waren en we vandaag nog een nieuw gezinslid mochten verwelkomen.

Het viel me nu ook pas op dat haar broek nat was. Haar water was al gebroken, maar niemand maakte echt aanstalten om iets te doen. " Volgens mij is het tijd om naar een dokter te gaan " mompelde ik. Ik pakte haar voorzichtig om en wandelde, zo snel ik kon met haar in mijn armen, naar het ziekenhuis.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Lucy

" Je moet je ene arm rond haar slaan en met de andere ondersteun je haar " Sophie pakte Jane wat onhandig uit haar wiegje en probeerde dan te doen wat ik haar net verteld had. Sophie's buik was ondertussen al goed gegroeid. Het zou niet lang meer duren voor ook zij moeder zou worden en natuurlijk wou ik mijn eigen ervaringen met haar delen. " Doe ik het wel goed zo? " Ze keek me vragend aan en ik knikte. " Je doet het prima. " zei ik met een glimlach.

Zowel Sophie, als Nathan hadden al met Jane geoefend. Op zowat alles, vasthouden, pampers verversen, flesje geven. Ergens vond ik dat nog niet zo erg. Zo hadden Michael en ik ook wat meer vrije tijd.

" Ik kan niet wachten tot ons kindje geboren wordt. " Ze wiegde Jane een beetje heen en weer, terwijl Jane naar haar keek. " Waarschijnlijk denk je daar wel anders over tijdens de eerste slapeloze nacht " lachte ik. Jane was op dat vlak nog een redelijk gemakkelijk baby. Ze weende bijna nooit 's nachts, maar natuurlijk moest ze wel even wennen aan het feit dat ze niet meer in mijn buik zat.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Michael

De twee vrienden liepen verder en verder van ons weg. Ze hadden de schommels in het vizier en maakten er natuurlijk een wedstrijdje van, wie er het eerste zou zijn. Het verbaasde me hoe snel de tijd vooruit ging. Jane was net acht geworden, terwijl Nate met zijn zeven jaar toch al een kop groter was als haar. En dan was er nog Tristan natuurlijk. Als vijf-jarige liep hij achter de twee aan.

" Ik heb het al lang opgegeven om Tristan andere vrienden te laten zoeken " grinnikte Esmee. Tristan was twee jaar jonger dan de andere twee, maar liep meer bij hen dan bij echte leeftijdsgenoten. In het begin hadden we er ons wel zorgen over gemaakt, maar ja, als hij liever met hen speelde dan met andere, dan konden Esmee en Kevin daar weinig aan veranderen.

" Papa! " Jane zat op de schommel en liet Nate haar duwen, maar de kleine jongen had nog niet genoeg kracht om Jane ver te duwen en natuurlijk had ze mij dan nodig. " Allee, papa " lachte Nathan. Hij gaf me een kleine schouderklop, terwijl ik al naar mijn dochter toe liep. " Duwen! " zei Jane, met een brede glimlach. Ik kon nooit ' nee ' zeggen tegen haar. Ze was mijn kleine engel. Dezelfde ogen als Lucy staarden me altijd aan. " Natuurlijk, schat " zei ik tegen haar, voor ik de schommel vastpakte en met een stevige zwaai weg duwde.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Lucy

" Waar heb ik de chocoladeschilfers toch gelaten?" Ik keek rond in de keuken, op zoek naar wat ik zocht. Jane rolde met haar ogen. " Op dezelfde plaats waar je ze gezet hebt, mam " Ze stond naast me in de keuken. De taart stond in de oven. Nog even en dan kon ze hem versieren. Het was eigenlijk haar idee geweest om een taart te bakken voor haar vader. Tijdens één van zijn rondes door de roedel, had hij een rogue opgemerkt en tijdens zijn achtervolging had hij zijn enkel verstuikt. En om hem op te beuren, wou ze iets speciaals doen voor hem.

" Juist ja " mompelde ik, meer tegen mezelf en ging naar het aanrecht toe. Daar stonden de chocoladeschilfers. Ik wachtte geduldig tot de taart klaar was, voor Jane ze versierde. Zodra ze afgekoeld was, brachten we hem naar haar vader die boven in bed lag. " Waar heb ik dit aan verdiend " lachte hij. Hij gaf Jane een knuffel en mij een kus, voor hij opnieuw naar de taart keek." Dit is een ' word-maar-snel-beter'-taart. " grinnikte Jane. Ze gaf haar vader opnieuw een knuffel, voor we van de taart begonnen te eten.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Michael

Mijn handen pakten de krukken wat onhandig vast. Ik kon zelf niet veel anders doen dan bureauwerk, maar ik kon natuurlijk wel tijd doorbrengen met mijn dochter. Ze hielp me naar mijn bureau toe en gaf me daar een stoel waar ik mijn voet kon opleggen. " Dus ... Toen mij maar eens wat jij hier altijd zit te doen " zei ze. Ze plofte zich naast me op een stoel en sloeg haar ene been over het andere.

" Meestal ben ik buiten aan het werk. Bureauwerk is niet echt iets voor mij " bekende ik. Nathan was diegene die de taken verdeelden. En aangezien ik nu niet veel buiten kon doen, kreeg ik dus het meeste bureauwerk. Ik schoof een paar mapjes naar haar toe. " Weet je wat, zie ze maar als een projectje. Dan kan je al eens oefenen voor later. " Ik wreef over haar haar, wat me natuurlijk een geïrriteerde blik opleverde. Ze pakte de mapjes vast en bekeek ze één voor één, voor ze me een knuffel gaf en terug wegrende.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Michael

" Dus ... Ik had gedacht aan een soort klimparcours. Daardoor leren sommigen misschien hun angsten overwinnen. " Ze gaf me een aantal papieren, waarop ze zo een klimparcours had uitgetekend. " En ik had ook gedacht aan een soort doolhof, met vallen en dergelijke " Opnieuw gaf ze me een aantal papieren. Ik bekeek ze geïnteresseerd.

Toen ik haar dit project gaf had ik gedacht dat ze met een simpele oplossing zou komen. Of gewoon met een globaal idee, zonder uitwerking. Blijkbaar had ik mijn dochter toch onderschat. " En? Wat vind je ervan? " vroeg ze. Ze leek een beetje nerveus voor mijn reactie, maar haar glimlach vertelde me vooral dat ze enthousiast was over wat ze gedaan had.

" Ik denk dat het niet lang zal duren voor ik met pensioen moet " grapte ik. Jane had gedaan wat ik niet kon, een simpele oplossing vinden voor een klein probleem. Ik sloeg mijn arm om haar heen en drukte een kus op haar voorhoofd. " Je bent helemaal klaar om mijn rol over te nemen. Ik zou het zelf niet beter gedaan hebben " zei ik eerlijk. Ze bloosde lichtjes, door mijn compliment.

" Weet je wat, je mag het zelf gaan voorstellen aan Nathan. En zeg er maar bij dat jij van mij part dit alles mag regelen " Ze maakte een enthousiast geluidje en sloeg haar armen om me heen. " Dankjewel papa. " Ze was duidelijk blij dat ik haar deze kans had gegeven om zichzelf te bewijzen. En natuurlijk was ik ongelofelijk trots op haar. Ze rende bijna mijn bureau uit, om op zoek te gaan naar Nathan.

Onze drie kinderen zouden fantastische leiders worden van de roedel. Het leek alsof ze van nature al wisten wat ze moesten doen. We hadden ze nog niet eens iets geleerd. Dat beloofde veel goeds voor de toekomst. Het zou niet lang meer duren of ze zouden zelf de touwtjes in handen hebben. Hun mate leren kennen. Aan kinderen beginnen.

Eigenlijk keek ik daar wel naar uit, opnieuw jonge kinderen rond ons heen te hebben. Alleen hoopte ik wel dat die mate's klaar waren om met ons om te gaan, want de lat lag hoog. Zeker als je beter wou doen dan mijn eigen dochter.

~ Fin~   

A/N: De laatste drie stukjes hoorden wel wat bij elkaar, maar ik heb ze toch opgesplitst. Bij deze epiloog vooral meer over de tienerjaren van Jane, waarin we toch al zien dat ze klaar is om de rol van haar vader over te nemen.

Laat zeker weten wat jullie ervan vonden.

Vote/Comment/Follow