The Story of Sophie & Nathan - Part 2

Sophie & Nathan

Epiloog ~ Sophie / Nathan

Haar hand lag op haar buik. De baby schopte een aantal keer, om te laten weten dat hij of zij wakker was. Ze moest even grinniken. Ze kon er maar niet aan wennen om een moeder te zijn. Zelfs niet nu het zo dichtbij kwam. Haar buik was flink gegroeid. De kinderkamer was al klaargemaakt en de naam was al gekozen. Nu was het alleen nog wachten tot de baby zou komen en dan was haar gezin compleet.

Vooral Nathan was zenuwachtig. Hij wist niet zeker of hij wel een goede vader zou zijn. Hij was dan wel een alfa en kon een roedel leiden, maar zorgen voor een kind was nog altijd iets anders. Er waren nog zoveel zaken dat hij moest leren en hij wou geen fouten maken. Sophie had hem al vaak gezegd dat hij niet zo moest stressen. Dat alles wel goed zou komen, zolang ze samen waren.

Lucy was een paar maand geleden al bevallen van een meisje. Jane. Sophie had de meisjesnaam helpen kiezen. Ze was dan ook in de wolken toen ze hoorde dat één van haar beste vriendinnen bevallen was. Het eerste baby'tje was een feit. Dat van haar en Nathan zou snel volgen. En dan was er natuurlijk nog Esmee en Kevin. Op dit moment wouden ze nog niet meegaan in het hele baby-gebeuren, maar stiekem hoopte ze dat het niet lang meer zou duren voor ook zij met leuk nieuws kwamen.

Elke dag belde ze met haar moeder. Ook zij konden niet wachten op hun eerste kleinkind. Het leek alsof iedereen met spanning aan het wachten was op het eerste kindje. Op de opvolger. Het maakte Sophie en Nathan niet echt uit of het een jongen of een meisje was. Zolang het gezond was. Dat was het belangrijkste.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Sophie

Mijn handen hadden het deken stevig vastgepakt. Esmee zat aan mijn ene kant, en Lucy aan de andere. Er begon minder en minder tijd te zitten tussen de weeën. Al een hele tijd probeerde ik Nathan te bereiken, maar tevergeefs. Volgens de dokter zouden we niet lang meer kunnen wachten, maar ik vertikte het om deze baby ter wereld te brengen zonder mijn mate bij mij. Hij moest de geboorte zien. Ook al moest ik daar mijn eigen veiligheid en gezondheid voor in gevaar brengen.

" We hebben hem gevonden " Michael stond in de deuropening. Kevin was Nathan gaan zoeken, terwijl Michael bij ons gebleven was. Hij stond wat zenuwachtig van zijn ene op zijn andere been te leunen. Hij had zelf al een bevallen meegemaakt, maar toch was hij nog steeds zenuwachtig. En dan was hij nog niet eens de persoon die moest bevallen ...

" Zeg hem dat hij zich haast! " bromde ik geïrriteerd. Ik zuchtte en kreunde een aantal keer en hof mijn hoofd terug op, om naar Michael te kijken zodra de wee gedaan was. " En zeg hem dat hij met een goed excuus moet komen " mompelde ik. 

Ik zuchtte en pufte, tot Nathan eindelijk de kamer in kwam. Hij snelde naar me toe en pakte mijn hand vast. " Het spijt me schat. Ik was ... " Hij kreunde pijnlijk toen ik hard in zijn hand kneep. Een nieuwe pijnscheut in mijn buik had hem onderbroken. Eigenlijk wou ik ook niet weten waar hij was. Hij was hier eindelijk. En daarbij, we hadden belangrijkere dingen te doen dan ruzie te maken.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Nathan

" Het is een jongen " Mijn armen had ik stevig rond mijn zoon geslagen. Ik had hem dicht tegen me aan gedrukt en keek trots naar mijn vrienden en familie. Mijn schoonouders waren onderweg naar hier, om hun eerste kleinzoon te kunnen ontmoeten. Het was een moeilijke bevallen geweest. Vooral dankzij mij. Ik was nog wat bezig geweest met een paar onbelangrijke zaken, maar had er niet bij stilgestaan dat mijn mindlink niet open stond. Gelukkig viel Sophie's boosheid nog redelijk mee. Zeker nadat ze bijna mijn hand gebroken had. De volgende keer zou ik zorgen dat ik op tijd was. Ik zou haar geen moment uit het oog verliezen tijdens de hele zwangerschap.

Kevin was de eerste die de baby overnam. Hij drukte hem stevig tegen zich aan en bewonderde hem. " Welke naam hebben jullie gekozen? " Esmee en Lucy keken me met een brede glimlach aan. Net zoals bij Lucy en Michael hadden we gevraagd of ze soms ideeën hadden en uiteindelijk hadden we ook één van die ideeën genomen.