Kime Ne?

13 - Birinin Hayali Olmak

Bütün hafta bir garip geçti.

Rüya gibi belki de ama başkasının rüyası. En azından ben memnun değilim.

Can sürekli dibimde, diğer kızlar sürekli bana kötü bakışlar atıyor. Can'ı seviyorum ama diğer insanların bakıp hakkında konuştuğu kişi olmayı sevmiyorum. Yani sevmiyormuşum meğerse. Dürüst olursam, insanların kıskandığı kişi olmanın hoş olacağını düşünmüştüm hep. Ama değil. Can benim başarım değil ki, sevdiğim. Övünemiyorum, övünemeyince de iyi değil kötü hissediyorum.

Bilmem anlaşıldı mı?

Bugün yine eve bıraktı beni. Kapıda ayrılıp apartmana girerken kolumdan tuttu.

-Nereye?

-Eve. Nereye olacak?

-İnsan bir sevgi gösterisi yapar. En azından bir yanaktan öper. Sen niye böyle soğuk bir kızsın?

-Böyleyim işte işine gelirse.

Can güldü, beni kendine çekti. Her zamanki gibi saçımla oynamaya başladı.

-Geliyor işime. Zaten bir tek sen geliyorsun işime. Başka kimseyle işim olmaz.

İçten gülümsedim, uzanıp dudağından öptüm. Şok oldu, saçımı bıraktı. Ben de durumdan istifade elinden kurtulup apartmana yöneldim. Önce etrafı kolaçan ettim gören olmuş mudur diye, sonra da apartman kapısında Can'a baktım. Hala bıraktığım yerdeydi. Gülümsedim, kapıyı açıp içeri girdim.

***

-Kızım sen beni çıldırtacak mısın? 2 ay kaldı sınava farkında mısın?

Annem klasik, aylık teftişine başladı. Bütün test kitaplarını açtı baktı.

-Anne ne var, çözmüşüm işte hepsini.

-Nesini çözmüşsün Zeynep, resmen hepsini cevap anahtarından bakıp işaretlemişsin. Bir iki tane yanlış yapmaya bile zahmet etmemişsin gerçekçi gözükmesi için.

Ben de bir yerde hata yapıyorum diyordum. Yapmıyormuşum. Hehe.

-Anne bırak şu işin peşini, istemiyorum test çözmek. Ben ne okumak istediğime bile karar vermedim. Okumuş olmak için okuyup 4-5 yılımı çöpe atayım mı istiyorsun? Bir beni rahat bırak, kendi kararlarımı vereyim.

Bir an annemin anlayışla baktığını düşündüm ama bir tane kitap açıp önüme oturunca yanlış gördüğümü anladım.

Annem bir yana, cidden ben n'apacağım? Boş gezenin boş kalfalığı pozisyonu açıktır umarım ailemizde.

***

Sabah sınıfa girdiğimde Ömür'ü yerimde oturuyorken buldum.

Ne sürpriz.

Tam sataşacaktım ki suratının fazlasıyla asık olduğunu gördüm.

-Neyin var senin? Anlatmayacak mısın artık?

-Bir şe...

-Bir şey yok dersen tokat atarım.

Pes eder gibi suratıma baktı.

-Tamam anlatacağım. Senin canını sıkmak istemedim Can'la mutlu olduğundan ama bu sıralar garip garip sinir krizlerine giriyorum. Deneme sınavlarında panik oluyorum. Kötü sonuçlar alıyorum. Hatta bugün psikiyatriste gideceğim.

-Neden panik oluyosun ya? Her şeyi gerektiği gibi yapıyorsun, en son panik olması gereken insan sensin.

-Beklentiler yüzünden. O yüzden sen de şöyle konuşma.