ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ...

To " καλό" κορίτσι

«ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ!»

Ο Γρηγόρης γυρνάει απότομα το κεφάλι του και βλέπει την κοπέλα που μόλις είχε σώσει. Το ύψος της δεν θα ξεπερνούσε το 1.70 και είχε μακριά σγουρά καροτί μαλλιά. Μέσα στο σκοτάδι δε φαινόταν πολύ εντυπωσιακή, τα ρούχα της όμως πρόδιδαν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα.

Από μικρό παιδί σιχαινόταν τα δειλά αγόρια που χτύπαγαν κορίτσια. Τώρα που έχει πλέον μεγαλώσει θεωρεί τους άντρες που κακομεταχειρίζονται τις γυναίκες πιο δειλούς και από τους πιο δειλούς. Στη δουλεία του , του δίνονταν συχνά η ευκαιρία να τιμωρεί τέτοιου είδους ανθρώπους, αλλά ακόμα και στην καθημερινότητά του δεν θα άφηνε την ευκαιρία να βάλει κάποιον στη θέση του να περάσει.

«ΣΤΑΜΑΤΑΑΑΑ ΣΟΥ ΛΕΕΩ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ!!»

Όταν ξανάκουσε την φωνή της συνειδητοποίησε ότι είχε πάρει τα μάτια του από πάνω της και συνέχιζε να τον χτυπάει. Κοίταξε τον άντρα από κάτω του και είδε στο πρόσωπό του τη ζημιά που είχε προκαλέσει, και τελικά σταμάτησε. Τον κοίταξε με οργισμένο βλέμμα και του είπε «Αν σε ξαναδώ εδώ γύρο, την έβαψες»

Τώρα παρατήρησε πως η κοπέλα δεν είχε κουνηθεί από τη θέση της και την ρώτησε «Είσαι καλά;?»

«Ν..ναι...» απάντησε ακόμα επηρεασμένη από το σοκ

Πλησιάζοντας την τήν ξαναρωτά «Πρόλαβε να σε πειράξει?»

Αυτή έκανε ασυναίσθητα μερικά βήματα πίσω και ξανά κόλλησε στον τοίχο.

Ο Γρηγόρης παρατήρησε την οπισθοχώρηση της και παραξενεύτηκε

«Μη φοβάσαι, εγώ δεν πρόκειται να σε πειράξω, δεν είμαι σαν αυτόν»

«Ίσως να σε φοβάμαι περισσότερο.» απάντησε με ειρωνικό ύφος και ελεφρά νευριασμένα

«Και αυτό γιατί...;»

«'Ίσως γιατί μόλις πήγες να τον σκοτώσεις;»

Η απάντησή της τον εκνεύρισε. Μόλις την είχε σώσει από πιθανό βιασμό και αντί να τον ευχαριστεί , τον ειρωνεύεται.

«'Ίσως αν καθόσουν στο σπίτι σου σαν καλό κοιτσάκι να μην γινοταν τίποτα από όλα αυτά.»

«Ποίον είπες κοριτσάκι ρε;» του λέει φανερά εκνευρισμένη. Πλέον δεν ακουμπάει πια στον τοίχο και τον σπρώχνει.

Αυτός μόλις νιώθει το σκούντημα νευριάζει ακόμα περισσότερο και την αρπάζει από τα χέρια και την κολλάει πάλι στον τοίχο

«Τα καλά κοριτσάκια συνήθως λένε ευχαριστώ»

«Τι κρίμα που δεν είμαι καλό κορίτσι.» Το απαντάει και τον σπρώχνει από πάνω της και φεύγει. Όπως περπατάει τον ακούει να φωνάζει «Εγώ φταίω που ασχολήθηκα.»

Όταν έκανε και αυτός να φύγει παρατήρησε ότι ο άντρας που είχε δείρει άρχιζε να συνελχετε. Νευριασμένος του δίνει άλλη μια κλοτσιά στα πλευρά και φεύγει.

Η Λυδία προχώρησε προς τον κεντρικό ψάχνοντας για ταξι , αφού πια είχε σιγουριά χάσει το τρένο.

Όταν έφτασε στο κεντρικό στάθηκε σε ένα σημείο του πεζοδρομίου περιμένοντας για ένα ταξί που δεν ήρθε ποτέ. Μετά από αρκετή ώρα αφού είχε πάρει απόφαση ότι δεν πρόκειται να περάσει κανένα άρχισε να πηγαίνει προς το σπίτι της με τα πόδια. Όσο προχωρούσε είχε χρόνο να επεξεργαστεί όσα είχα προηγουμένως συμβεί. Κατάλαβε ότι βέρθηκε άδικα στον τύπο που την είχε σώσει και ότι αν δεν είχε εμφανιστεί τα πράγματα θα μπορούσαν να είχα εξελίχθει πολύ άσχημα για εκείνη. Αν τον ξαναέβλεπε ποτέ θα τους ζητούσε σίγουρα συγγνώμη. Χαμένη στις σκέψεις της ξαφνιάστηκε όταν άκουσε ένα απότομο φρενάρισμα.