Κάτι θα ξέρεις εσύ

817 128 20
                                    


«Άρη μη φεύγεις ... βαρέθηκα να σε κυνηγάω..» είπε η Ρία καθώς τον ακολουθούσε.

Από την ώρα που τον ρώτησε για τον Αντρέα και δεν της απάντησε τον είχε πάρει από πίσω σε όλο το γυμναστήριο προσπαθώντας να μάθει λεπτομέρειες.

«Ρία παράτα με..»

«Απλά πες μου»

Ο Άρης είχε αρχίσει εδώ και ώρα να εκνευρίζεται. Γύρισε απότομα και την αντίκρισε.

«Για να ρωτάς, προφανώς ξέρεις τι έχει κάνει.. δεν ξέρω πως, αλλά ξέρεις. Οπότε για πες μου τι ακριβώς θες να σου πώ;»

«Εεε...» είχε σοκαριστεί για κάποιο λόγο και ξέχασε τι ήθελε

«Το φαντάστηκα...»

Δεν ήξερε τι να του απαντήσει ή μάλλον τι να τον ρωτήσει. Δεν είχε σκεφτεί πόσο δύσκολο θα ήταν για αυτόν να μιλήσει για το θέμα.

Είσαι ηλίθια... σκέφτηκε εκείνη και έφυγε

<...>

«Που είσαι ρε Ρία τόση ώρα;» της είπε παραπονιάρικα η Λυδία

«Εδώ. Δεν ήξερα ότι τελειώσατε»

«Δεν τελειώσαμε ακριβώς, αλλά με έχει πιάσει ένας φοβερός πονοκέφαλος και θέλω να γυρίσω σπίτι.»

«Έλα πάμε»

<...>

«Πεπερόνι είπαμε;»

«Μην ξεχάσεις και την κόκα κολα» της θύμισε η Ρία

«Μην ανησυχείς»

Μόλις η Λυδία έκανε την παραγγελία, πήγε να πάρει μια κουβέρτα

«Νομίζω την έχω αρπάξει για τα καλά»

«Μου φαίνεται ότι αυτό το γουρούνι δεν σε προσέχει καθόλου»

«Α στα διαλα ρε. Τώρα που τον ανέφερες , μήπως θα σε πείραζε αν του έλεγα να έρθει από δω;»

«Εφόσον δε μου φάει την πίτσα είναι ευπρόσδεκτος»

Μετά από κανα δεκάλεπτο χτύπησε το κουδούνι και επειδή η Λυδία κρύωνε και δεν μπορούσε να σηκωθεί από τον καναπέ, την πόρτα την άνοιξε η Ρία.

«Γεια σου Γρηγόρη» τον καλωσόρισε

«Γεια»

«Η άρρωστη είναι στον καναπέ»

«...»

Αφού ήρθε η πίτσα και συζητούσανε για διάφορα θέματα η Λυδία ρώτησε

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ... Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon