«Δεσποινίς Ρία;» άνοιξε την πόρτα η Ευγενία
«Έλα ... μπες μέσα» είπε και σήκωσε το κεφάλι της από κάτι χαρτιά
«Ήθελα να σας ρωτήσω, αν δεν με χρειάζεστε άλλο , μήπως θα μπορούσα να φύγω νωρίτερα σήμερα.»
«Ναι, βέβαια Ευγενία μου. Έτσι κι αλλιώς και εγώ σε λίγο θα φύγω» της είπε και της έσκασε ένα μεγάλο χαμόγελο
«Έτσι κοπέλα μου! Σε έχουν φάει αυτοί οι τοίχοι! Να βγεις λίγο έξω να περάσεις καλά! Να βρεις και κανένα αγόρι.. νέα κοπέλα είσαι!» της είπε και της έκλεισε το μάτι
«Και τον Ιωάννη τι τον έχω;» η κυρία Ευγενία ήταν ο μόνος άνθρωπος μέσα στη δουλεία που μπορούσε να εμπιστευθεί τα προσωπικά της
«Ναι, σωστά.. μόνο που... να βρε παιδάκι μου... με όλο το θάρρος δηλαδή ..αλλά τι του βρίσκεις; Είναι λίγο.. νερόβραστος.. Δεν κάνει για εσένα..»
«Και ποιος κάνει για εμένα δηλαδή;»
«Κάποιος πιο.. ΝΑ .. όπως το παλικάρι εχθές! Γεροδεμένος, δυναμικός..» Αχ και να 'ξερες
«Εσείς δεν έπρεπε να φύγετε;»
«Καλά καλά.. θα την ξανακάνουμε αυτή την κουβέντα όμως» είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω της
Η ώρα ήταν 3 και σε μία ώρα είχε ραντεβού με τον ψυχολόγο που παρακολουθούσε εδώ και 15 χρόνια όλους τους εκπαιδευόμενους του στρατού. Αφού πήρε μαζί της όλες τις σημειώσεις της, μπήκε στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε προς τη βάση, που βρισκόταν λίγο έξω από την πόλη. Όταν έφτασε, ο φύλακας της έδωσε οδηγίες για το πώς θα έβρισκε το γραφείο του κύριου Αδαμτζή. Καθώς προχωρούσε, για κακή της τύχη ανακάλυψε πως θα έπρεπε να περάσει και από τον χώρο προπόνησης . Ποιες είναι οι πιθανότητες;
Με το που είδε το πρόσωπο του Γρηγόρη κατάλαβε ότι ήταν χαμένη απο χέρι.
«ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ! 100 ΚΑΜΨΕΙΣ ! ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΑΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΕΧΕΙ ΔΩΡΟ ΑΛΛΕΣ 50 ΑΠΟ ΜΕΝΑ»
Συνέχισε την πορεία της και είδε και άλλες ομάδες να κάνουν διάφορες ασκήσεις . Μπορεί τελικά να μην είμαι τόσο γκαντέμω.
Οι ελπίδες της ότι μπορεί να αποφύγει τον Άρη είχαν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται. Μέχρι που έφτασε σχεδόν έξω από την πόρτα του γραφείου του γιατρού
«ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΕΙΣΤΕ ΒΑΘΙΑ ΝΥΧΤΩΜΕΝΟΙ!» τον άκουσε να φωνάζει. Εκείνη τη στιγμή παρακαλούσε να περάσει απαρατήρητη όπως πέρασε και από τον Γρηγόρη αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Γύρισε το κεφάλι του και την είδε να τον κοιτάζει . Τα μαύρα ρούχα της προπόνησης τον έκαναν να φαίνεται 20 φορές πιο άγριο , και η Ρία πραγματικά τρομοκρατήθηκε. Ήταν λες και τα μάτια του να πέταγαν φωτιές προσπαθώντας να την πετύχουν.
YOU ARE READING
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ...
RomanceΛυδία: Βρισκόταν τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο, ή όχι; Γρηγόρης : Βρισκόταν στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή Ρία : Δεν πίστευε ποτέ ότι ήταν δυνατόν να αλλάξει.... αλλά ίσως και να έκανε λάθος Άρης: Δεν πίστευε στις συμπτώσεις μέχρι που την γνώ...