ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ...

Όλα θα τα βρούμε

«ΛΥΔΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ» ο Γρηγόρης με δυσκολία την διέκρινε μέσα στον κόσμο που κατευθυνόταν προς το σταθμό του τρένου.

Εκείνη αντί να σταματήσει, συνέχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

«Λυδία σου είπα περίμενε» κατάφερε να τη φτάσει.

«Ωραία σταμάτησα. Τι θές;» τα δάκρυα υπήρχαν ακόμα στα μάτια της αλλά δεν τους έδινε σημασία.

«Δε θα με χάσεις..» προσπαθούσε να είναι όσο το δυνατόν πιο ειλικρινής μαζί της.

«Γρηγόρη τελειώσαμε»

«Όχι δε τελειώσαμε»

«Γιατί;» η Λυδία δεν ήξερε τι άλλο να του πει. Δεν άντεχε να συνεχίσουν έτσι.

«Γιατί σ'αγαπάω!»

«ΤΙ;» έμεινε να τον κοιτάει

«Πάμε σπίτι να μιλήσουμε ρε μωρό μου»

«Δεν με ρίχνεις τόσο εύκολα»

«Θα το δούμε αυτό..» ένα μικρό γελάκι εμφανίστηκε στο πρόσωπό του και αμέσως τη σήκωσε στην αγκαλιά του και μπήκαν στο τρένο.

«...»

«Άντε αδερφούλα να σου αδειάζω τη γωνιά σιγά σιγά»

«Στο καλό» είπε η Ρία ειρωνικά « Πάντως αν θες θα μπορούσες να μείνεις»

«Σοβαρά μιλάς;» Τον είχε σοκάρει η πρόταση της.

«Δεν έχεις βαρεθεί να μένεις με το μπαμπά και τη μαμά;»

«Όσο δε φαντάζεσαι...»

«Ωραία. Θα πληρώνουμε μισό μισό το ενοίκειο και θα μοιραζόμαστε τα έξοδα.»

«Οκ. Θα το σκεφτώ και θα σου πω»

«Άντε ρε που θες και να το σκεφτείς»

«Και εγώ που θα κοιμάμαι;»

«Υπάρχει ένα ακόμα δωμάτιο απλά πρέπει να βγάλω απο μέσα όλη τη σαβούρα»

«Εντάξει τότε. Θα πάω σπίτι να τους το πω και μες στη βδομάδα θα φέρω τα πράγματά μου»

«Όπως θες.. αλλά κανόνισε κακομοίρη μου, μην κάνεις καμιά βλακία σε τσάκισα!»

«Καλά ντε»

«...»

«Δηλαδή μου λες οτι είσαι στις ειδικές δυνάμεις και ότι όταν έφυγες ήσουν σε αποστολή με τον Άρη και αργήσατε να γυρίσετε γιατί τον πυροβόλησαν;»

«Πάνω κάτω ναι»

«Μάλιστα...» η Λυδία είχε σοκαριστεί με την αποκάλυψη του Γρηγόρη και δεν μιλούσε για αρκετή ώρα.