ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ...

Τώρα;

«ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ!»

«Λυδία μη δοκιμάζεις τα νεύρα μου, θα με ακούσεις!»

«Συγγνώμη πας να βγεις και από πάνω;! Είσαι σοβαρός;!» είχε απελευθερωθεί απο τα δεσμά του. Ήταν τόσο εκνευρισμένη μαζί του που θα μπορούσε να τον χτυπήσει αλλά δε το έκανε «Σε έπιασα στο γραφείο σου με ΑΥΤΗΝ, και ζητάς τα ρέστα;! Πες μου ένα λόγο να κάτσω να σε ακούσω! Έναν!»

Ο Γρηγόρης δεν ήξερε τι να της απαντήσει πράγμα που δεν γινόταν συχνά. Πάντα είχε κάποιον άσσο στο μανίκι του αλλά όχι αυτή τη φορά. Ό,τι και να της έλεγε θα ήταν λίγο, τον έπνιγε βέβαια και το παράπονο γιατί δεν τον εμπιστευόταν αλλά είχε τα δίκια της και εκείνος το αναγνώριζε αυτό.

«Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι αυτό που είδες δεν είναι αυτό που νομίζεις, όσο και αν δεν το πιστεύεις» της είπε πιο ήρεμα.

«Άρα δεν είδα μία ημίγυμνη κοπέλα στο γραφείο σου; Δεν είδα καλά;!» δεν της απάντησε «Δε μπορώ να καταλάβω γιατί ασχολούμαι!» έκανε μία παύση. Ήθελε να του πει και κάτι άλλο αλλά δεν ήταν σίγουρη. Δεν είναι τίποτα.. «απλά θα μπορούσες να με χωρίσεις ξέρεις» είχε βουρκώσει αλλά δεν ήθελε να κλάψει «αφού με είχες βαρεθεί μπορούσες να με χωρίσεις τόσο δύσκολο σου ήταν;» τον πλησίαζε και όταν έφτασε αρκετά κοντά άρχισε να τον χτυπάει. Ο Γρηγόρης ενώ θα μπορούσε άνετα να αμυνθεί δεν το έκανε τουλάχιστον εκνευρίστηκε, καλύτερο απο τη σιωπή της «Δε μπορούσες να με χωρίσεις πρώτα;!» του φώναζε σαν υστερική «Τόσο βιαζόσουν που δε πρόλαβες;!» τον χτυπούσε ασταμάτητα «Τόσο καλή ήταν η άλλη;»

Ο Γρηγόρης της έπιασε το πρόσωπο μέσα στα χέρια του «Άκουσε με» η Λυδία προσπάθησε να φύγει απο το κράτημά του αλλά δεν την άφησε. «Άκουσε με, σε παρακαλώ» της ψιθύριζε. Τα δάκρυα πλέον έτρεχαν ασταμάτητα και δεν έκανε καμία προσπάθεια να συγκρατήσει τον εαυτό της. κάτι τέτοιο άλλωστε θα ήταν αδύνατο. «Σε αγαπάω και δεν υπάρχει καμία άλλη,το ξέρω ότι δεν μπορείς να με πιστέψεις. Το καταλαβαίνω αλλά στο ζητάω! Μπορείς να μου έχεις εμπιστοσύνη;» είχε ηρεμήσει αλλά εκείνος μπορούσε να διακρίνει την ένταση στο βλέμμα της.

«Γρηγόρη φύγε!» μίλησε έντονα αλλά χωρίς να υψώσει το τόνο της φωνής της «σε παρακαλώ στο ζητάω σα χάρη φύγε!»

«Λυδία-»

«ούτε μια λέξη! Με έχουν ξανα πιάσει κορόιδο , δεν θα το ξανα ανεχτώ! Τις τελευταίες μέρες με αγνοείς και εγώ η ηλίθια δε παραπονιέμαι γιατί σκέφτομαι εσένα και πόσο δύσκολο είναι αυτό που πρέπει να κάνεις. Και τελικά...είχες άλλες δουλειές.»