ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ...

Τόσο περίεργα..

«Θέλω παγωτό» είπε η Λυδία ενώ ήταν αγκαλιά πάνω στο Γρηγόρη.

«Θες να πάω να πάρω;»

«Όχι μωρέ σιγά...δεν χρειάζεται..»

«Θα πάω» ανακοίνωσε ο Γρηγόρης και σηκώθηκε κάνοντας την να ξεβολευτεί.

Τον παρατηρούσε καθώς έβαζε το παντελόνι του και για μια ακόμα φορά συνειδητοποίησε πόσο μυώδης ήταν.

«Ντάξει το καταλάβαμε οτι έχεις κορμάρα δεν χρειάζεται να μας κάνεις επίδειξη»είπε και του πέταξε ένα μπλουζάκι της.

«Πριν δεν σε ενοχλούσε να βλέπεις.»απάντησε και της έσκασε ένα στραβό χαμόγελο .

«Εσύ δεν θα πήγαινες να φέρεις παγωτό ;»

«Μάλιστα κυρία μου»

Αφού ετοιμάστηκε πήρε τα κλειδιά της και βγήκε απο το σπίτι.

«....»

«Δε φεύγουμε σιγά σιγά;» ρώτησε η Ρία

«Ο,τι θέλει το κορίτσι..»απάντησε ο Άρης.

Βγαίνοντας έξω ο Άρης πλησίασε την μηχανή του και της έκανε νόημα να ανέβει.

«Τι είναι αυτόο;»

«Μηχανή..;;»

«Εμμ...άσε καλύτερα..χέστο θα πάρω ταξί»

«Γιατί;»

«Εεε...μη σε βγάζω απο το δρόμο σου..»

«Μα δεν υπάρχει πρόβλημα εγω πρότεινα να σε γυρίσω.»

«Ναι αλλά άλλαξα γνώμη τώρα..»

«Ρία;...Φοβάσαι τις μηχανές;»

«Ας πούμε ότι δεν έχω και τις καλύτερες εμπειρίες..»

«Θα πηγαίνω σιγά..δεν χρειάζεται να ανησυχείς»

«Άστο καλύτερα..» είπε η Ρία και έκανε μεταβολή για να φύγει.

Πόσο πεισματάρα..ούτε μια εξυπηρέτηση δεν μπορώ να κάνω

Ο Άρης ανέβηκε στην μηχανή και την έβαλε μπρος.Προχώρησε προς τη Ρία η οποία περπατούσε στον κεντρικό δρόμο.Έστριψε και εμφανίστηκε μπροστά της εμποδίζοντάς την απο το να συνεχίσει.Η Ρία τρόμαξε στην αρχή..

«ΜΕ ΤΡΟΜΑΞΕΣ!»

«Θα ζήσεις..ανέβα»

«Μα σου ειπ-»

«ΑΝΕΒΑ δεν πρόκειται να σε αφήσω εδώ μόνη σου βραδιάτικο»της είπε με άγριο τόνο.

Η Ρία είχε αρχίσει να εκνευρίζεται και όσο προχωρούσε η συζήτηση τόσο φόρτωνε...