ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ...

Fuck!

«Δανάη περίμενε!» της φώναξε. Εκείνη είχε πάρει το δρόμο για το σπίτι της με γοργό βήμα χωρίς να δίνει σημασία στη φωνή του. Ήταν εκνευρισμένη και δεν είχε καμία όρεξη να του μιλήσει γιατί πολύ απλά εκείνος ήταν η αιτία για την όλη κατάσταση. Ο Στέφανος την είχε προσβάλλει χωρίς να υπάρχει λόγος και δεν μπορούσε τη συγκεκριμένη στιγμή να είναι στον ίδιο χώρο με αυτόν. Έκανε το βήμα της ακόμα πιο γρήγορο αγνοώντας τον επιδεικτικά, μέχρι που την πρόλαβε σχεδόν έξω απο το σπίτι της.

«Σου είπα περίμενε, γαμώτο!»

Η Δανάη σταμάτησε και τον κοίταξε «Όριστε σταμάτησα! Ξέχασες να μου πεις κάτι; Μήπως θέλεις να με βρίσεις λίγο παραπάνω; Άμα θες να πάμε και πάνω να κάτσουμε, μη στεκόμαστε όρθιοι!!» τον ειρωνεύτηκε με νεύρο.

«Πολύ κατάκαρδα το πήρες» δεν την κορόιδευε απλά την είχε για πιο ανθεκτικό άτομο σε τέτοιες προσβολές.

«Ναι, δεν ήξερα να σου πω και ευχαριστώ!»

«Καλά, ηρέμησε!»

«Πας καλά αγόρι μου;!» έφτασε έξω απο την πόρτα της πολυκατοικίας και μπήκε μέσα. Ανέβηκε τις σκάλες έχοντας τον Στέφανο να τρέχει απο πίσω της.

«Θες κάτι άλλο;!»

«Συγγνώμη ρε Δανάη δεν ήξερα ότι θα σε πείραζε τόσο»

«Αλήθεια ε; Και γιατί εγώ πιστεύω ότι νόμιζες αυτό ακριβώς;!»

«Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό!»

«Κι όμως το έκανες! Έχεις κάτι με εμένα προσωπικά ή φαίρεσαι έτσι σε όλους;! Το έχω απορία!»

«...»

Η Λυδία αναστατώθηκε απίστευτα με το τηλεφώνημα της Ρίας. Τους έδιωξε όλους άρων άρων , πήρε το Γρηγόρη και τον Άρη και προσπάθησε να φτάσει στο σπίτι της φίλης την όσο πιο γρήγορα γινόταν. Δεν ήξερε τί είχε γίνει, το μόνο που γνώριζε ήταν ότι η κολλητή της τη χρειαζόταν.

Έφτασαν στο σπίτι της Ρίας και όταν ανέβηκαν η πόρτα ήταν κλειστή. Χτυπήσαν το κουδούνι και αμέσως ακούστηκε ο ήχος της κλειδαριάς στη πόρτα. Όλοι ανησυχούσαν και έτσι όταν άνοιξε η πόρτα ανακουφίστηκαν που είδαν ότι ήταν καλά, σωματικά τουλάχιστον.

Όμως εκείνη όταν συνειδητοποίησε ότι η Λυδία δεν είχε έρθει μόνη της κράτησε την πόρτα όσο πιο γυρτή γινόταν για να μη δουν το χαμό που επικρατούσε στο σπίτι.

«Γιατί τους έφερες;!» φώναξε χαμηλόφωνα.

«Δεν ήξερα τι να κάνω ντάξει;!Δε μου είπες τίποτα στο τηλέφωνο! Τι ήθελες;»