ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ...

Σε χρειάζομαι

«κάτι σε ρώτησα Δανάη!»

«Ποιός καλέ;!» ρώτησε αθώα.

«Ποιόν έβγαλες έξω απο τη πόρτα;»

«Ρε Γρηγόρη-» τη διέκοψε το κουδούνι. Πήγε να δει ποιος είναι ΣΩΘΗΚΑΑΑ

«Έλα Κατερίνα! Ξέχασες τίποτα πάνω;Ντάξει σου ανοίγω να έρθεις να το πάρεις»

Ήταν σίγουρη πως η φίλη της δεν είχε καταλάβει τίποτα αλλά κάπως έπρεπε να τα μπαλώσει. Της άνοιξε και περίμενε να ανέβει.

«Έλα ρε φιλενάδα τι μου έλεγ-»

«Το μπουφάν σου είναι μέσα! Πάμε να στο δώσω» της έλεγε με νόημα και της έκλεινε το μάτι χωρίς να τη βλέπει ο Γρηγόρης. Εκείνη άργησε λίγο αλλά τελικά έπιασε το νόημα.

«Ναι ναι πάμε, γεια σου Γρηγόρη»

«Δε θα τα πάμε καλά...» μονολόγησε

Η Δανάη τράβηξε τη Κατερίνα στο δωμάτιο και έκλεισε τη πόρτα με προσοχή για να μην κλειδωθούν πάλι. Στηρίχθηκε πάνω της και άφησε έναν μεγάλο αναστεναγμό ανακούφισης.

«Αν σε ρωτήσει ο αδερφός μου κοιμήθηκες εδώ!»

«Οπα οπα τι έγινε; Μυρίζω ιστορία!» τσίριξε ενθουσιασμένα.

«Όχι αυτό που νομίζεις!»

«Γαμώτο... τι έγινε;»

«Θα σου πω»

«Ε πες μου ντε!»

«Θυμάσαι το Στέφανο που σου είχα πει;»

«Το μαλάκα με τη ωραία φάτσα δε θα θυμάμαι;!»

«Ναι, τέλος πάντων. Χθες έγιναν διάφορα και τέλος πάντων κλειδωθήκαμε εδώ μέσα και μας πήρε ο ύπνος και λοιπά και λοιπά. Τώρα το πρωί όμως με έπιασε ο Γρηγόρης όταν τον έβγαζα απο τη πόρτα. Δεν είδε πολλά , μόνο ότι έβγαζα κάποιον. Και μάντεψε αυτός ο κάποιος είσαι εσύ, το πιασες;» η φίλη της δεν ανταποκρινόταν, είχε μείνει με ανοιχτό στόμα « Κατερίνα; Κατερίναα;»

«Σε έχασα στο μας πήρε ο ύπνος! Πως;! ΠΟΣΑ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ;!» μιλούσε γρήγορα και με ενθουσιασμό.

«Αχου Κατερίνα κάνε λίγο focus! Κοιμήθηκες εδώ οκ;»

«Ναι, ναι το πιασα! Τώρα πάμε στα σημαντικά απο 1-10 πόσο κούκλος είναι»

«Ίσως 11 αλλά τι να το κάνεις;»

«Αν υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος!» της είπε παιχνιδιάρικα.

«Άσε ρε»

«...»

Κόντευε μεσημέρι ,η Μαρίνα ξύπνησε και τεντώθηκε, αλλά δεν είχε υπολογίσει ότι θα βρισκόταν κάποιος δίπλα της. Ο Ηλίας βρισκόταν στην άλλη άκρη του κρεβατιού και κοιμόταν. Έγινε και αυτό... πάλι... ΣΚΑΤΑ, πως το κατάφερα;