Stof

Hoofdstuk 5

Het is rond één uur in de middag. Tijd om te lunchen, ondanks dat ik nog steeds geen hongergevoel heb. Ik moet toch iéts eten. Na een boterham met vlokken en een droge rijstwafel heb ik genoeg gehad. Ik zet een kop thee, pak mijn mobiel en nestel me tussen de kussens op de bank.
Ik stuur een appje naar Jill. 

Leah
Hee, leef je nog?

Ik krijg niet meteen een reactie dus leg ik mijn mobiel weer weg. Omdat deze dag begint te lijken op een dag waarop ik niks doe, besluit ik me om te kleden en iets te gaan uitvoeren vandaag.

In mijn slaapkamer hijs ik me in een joggingbroek en een t-shirt. Ik schop mijn pantoffels uit en doe sportschoenen aan. Ik gris mijn telefoon van mijn bureau en terwijl ik naar beneden spurt maak ik een staart in mijn haar. Als ik in de gang sta, pak ik een vestje van de kapstok, laat de huissleutel in mijn broekzak vallen en vertrek dan de buitenlucht in.

Hijgend pak ik mijn telefoon uit m'n zak. Ik zet een ander liedje op en doe de draad van m'n oortjes even goed. Ik ben al twintig minuten aan het hardlopen, maar ik heb opeens energie voor tien. Ik ben nog lang niet uitgeput en ren het parkje in. Ik loop het park helemaal door. Als ik twee politiebusjes langs de stoep zie staan, besef ik me dat ik in de straat van Dane sta.

Ondanks het hevige angstgevoel dat zojuist in mijn buik is ontstaan, besluit ik een kijkje te nemen. Mijn intuïtie zegt dat ik het niet moet doen, maar ik doe het toch. Ik wil nu onderhand wel eens weten wat er eigenlijk gebeurd is.

De voortuin van Dane en een stukje daarbuiten zijn afgesloten met rood-wit gestreept plastic. De voordeur staat open en er loopt een politieagente naar binnen. Ik loop langzaam naar de andere, mannelijke politieagent die tegen een van de busjes aan staat te leunen. Ik kruip onder het plastic lint door en tik de man aan.

Hij kijkt me streng aan. 'Mevrouw, u mag hier helemaal niet komen. Dit is afgezet terrein.' Ik kijk schuldig. 'Ik wilde vragen wat er precies gebeurd is hier... Ik woon een aantal straten verderop en heb bij de... overleden jongen in de klas gezeten.' Hij gaat rechtop staan. 'Sorry, maar ik mag u geen informatie vrijgeven. Kunt u zich weer achter het lint verplaatsen? Dank u wel.' Waar kwam deze spontane actie in hemelsnaam vandaan? Op een ander moment had ik niet eens de moed gehad Dane's straat in te lopen, maar het lijkt alsof een bepaalde energie me naar deze plek stuurt. Net of ik meer te weten moét komen over dit gebeuren.
Ik laat het toch maar zo, ik heb geen zin om, om welke reden dan ook, een meningsverschil te krijgen met een politieagent.

Ik loop weer naar huis. Ik doe de deur open en hang mijn vest aan de kapstok. Het is zomer en ik heb het bloedheet. Ik stap even vijf minuten onder de lauwe douche en kleed me om. Ik doe een kauwgompje in mijn mond en kruip weer op de bank met mijn laptop.

"Dzzt, dzzt," zegt mijn telefoon. Het is Jill.

Jill
sorry van gisteren Lee, was gewoon geschrokken...
wil je morgen samen fietsen naar de bijeenkomst voor Dane? xx

Ik stuur een whatsappje terug.

Leah
tuurlijk! en ik was ook geschrokken
zie ik je morgen dan? x

Jill
is goed. tot dan x

Ik doe mijn telefoon in m'n zak en pak mijn fiets. Ik ga Meridyth van school halen.