Stof

Hoofdstuk 25

Point of view Dane

Het is weekend. Ik heb niet zoveel moeite met opstaan als gewoonlijk. Ik kijk op de klok die aan de muur van mijn slaapkamer hangt, naast de deur. Het is 10 uur 's ochtends, laat genoeg om te ontbijten. Vanmiddag ga ik naar Lily. Thomas zegt dat hij komt, maar pas later. Voor de rest komen alleen Justin en Alice. Justin... ik moet het maar accepteren. Ik laat me niet stoppen door zijn opmerkingen.

Ik rek me uit. Ik trek een t-shirt aan en glijd mijn bed uit. Ik loop naar de overloop en kijk naar mezelf in de spiegel aan de wand. Mijn moeder is van oorsprong Indiaas, mijn vader Nederlands. Vandaar dat ik een beetje een getinte huidskleur heb. Ik strijk een plukje donkerzwart haar achter mijn oor. Het is aardig lang geworden. Ik kijk diep in mijn donkerbruine ogen. Ik zucht en verbreek het oogcontact met mezelf. Ik strompel, terwijl ik de slaap uit mijn ogen wrijf, de houten trap af. Ik loop naar de eettafel, waar mijn ouders nog aan zitten. Ik pak een stoel en plof neer. 'Goedemorgen'. Gromt mijn vader. 'Morgen.' Grom ik terug terwijl ik een boterham smeer.

Ik zit op de fiets. Ik ben op weg naar Lily's huis. Ik ben er bijna. Ze woont in een ontzettend groot huis met haar vader en haar moeder. Ze is enig kind. Hun huis staat aan de rand van het bos. Ze hebben het ooit zelf laten bouwen. Ik rijd een villawijk in. Wat dieper de wijk in, staat het huis van Lily's ouders. Ik fiets de oprit op en neem het door een grote, dichtbegroeide tuin omringde huis, nog eens goed in me op. Vergeleken met het huis waar ik woon, is dit een kasteel.

Ik zie geen andere fietsen staan, dus ik moet de eerste zijn. Ik zet mijn fiets op slot, pak mijn tas van de bagagedrager en loop naar de voordeur. Ik bel aan. Ik schop met mijn voet in het grind. De voordeur gaat open. Lily kijkt me glunderend aan. 'Good afternoon...!' Ze knuffelt me verwelkomend. Ik frons grinnikend mijn wenkbrauwen. Lily zet een stap naar achteren en ik loop langs haar naar binnen. Ik kijk verwonderd de hal in. Elke keer als ik hier ben, verbaas ik me weer over het mooie huis. Het plafond in de hal is flink wat meters hoog. Het galmt er een beetje. Lily loopt enthousiast van de hal naar de kamer ernaast. Ik schud glimlachend mijn hoofd en loop de glanzende, blonde haren van Lily achterna. De kamer naast de gang is niet de woonkamer. Het is een soort tussenkamer tussen de hal en de woonkamer. Het is er licht, omdat er een groot raam is, dat een volledige muur van de kamer in beslag neemt. Door het raam kan je de hele voortuin bekijken. Lily is al naar de woonkamer gehuppeld. Ik laat mijn tas even op de grond rusten en kijk naar buiten.

Ik wordt geroepen. 'Kom je nog?' Ik pak het hengsel van mijn tas weer strak beet en werp nog een snelle blik op de tussenkamer. Op een peperduur tapijt en een haast koninklijke bank na, is de kamer bijna leeg. Er hangen een paar fotolijstjes aan de muur boven de bank. Mijn oog valt op een foto van Lily, van een aantal jaren geleden. Ze zit schaterlachend op de rug van haar vader. Ik kijk dromerig naar de foto, maar schrik dan op van Lily, die me leunend tegen de deurpost, haar armen over elkaar geslagen, toegrijnst. Ik zucht schuldig en loop op haar af. 'Stalker,' zegt ze plagend en ze draait me de rug toe, om vervolgens de woonkamer weer in te stappen. Op de salontafel staan twee glazen ijsthee. Ook staat er een wit, porseleinen schaaltje met plakjes cake. Ik gooi mijn tas ergens op de grond neer, storm erop af en prop een plak cake naar binnen. Met volgepropte mond kijk ik, tevreden knikkend, naar Lily. Ze rolt met haar ogen 'Charmant hoor.' Ze ploft naast me op de bank. Als ik na flink kauwen de cake doorgeslikt heb, neem ik een slok ijsthee. Lily zit heen en weer te schuifelen op de bank. 'Wat is er?' vraag ik als mijn glas weer terug staat op de tafel. Lily schudt haar hoofd. 'Niks, ik heb gewoon zin in straks.' Ik trek een wenkbrauw omhoog. 'Zit eens stil.' Zeg ik lachend. Lily verstijfd en kijkt me lachend, maar ook een beetje gespannen aan. Heel even kijken we elkaar in stilte aan. Zal ik het haar nu zeggen? Ik verslik me in mijn eigen speeksel en begin te proesten. 'Stik voorzichtig,' grinnikt Lily terwijl ze haar bloesje glad strijkt. Laat maar zitten.