Stof

Hoofdstuk 6

Het is ochtend. Ik sta met het stuur van mijn fiets in m'n hand op de stoep te wachten. Op Jill. Ik denk aan wat ik straks moet horen, zien en zeggen. De bijeenkomst begint over een minuut of twintig. Ik weet niet waarom, maar ik ben toch een beetje zenuwachtig.

Ahh, daar komt Jill al aan. 'Hee!' roep ik. 'Hallo Leah.' zegt Jill. Waarom zegt ze mijn voornaam? Het klinkt veel te serieus, alsof ze mijn moeder is. Ach, wat boeit het. 'Kom, we moeten opschieten.' zegt Jill en ze begint hard weg te fietsen. Ik spring op mijn fiets en race achter haar aan.  'Wacht op mij!'

We hebben wind tegen. Ik trap me suf om vooruit te komen, maar op een of andere manier lijkt Jill er niet zoveel moeite mee te hebben als ik. 'Niet zo snel..!' hijg ik. Jill doet alsof ze het niet hoort en fietst door. Ik reageer maar niet en probeer haar bij te houden.

Ik zet mijn fiets in het fietsenrek, op de plek waar ik hem vorig jaar ook altijd zette. Ik glimlach even in mezelf en loop dan naar Jill. Ze staat al te wachten.

Samen lopen we de school in. We zien heel veel oud-leerlingen in de gang. Als we in de aula aankomen, zien we Thomas en Justin op het kleine podium staan. Ik vang een glimp op van Lily, de beste vriendin van Dane. Ze is schijnbaar alleen en kijkt stil en emotieloos voor zich uit. Jill en ik nemen plaats op een paar vrije stoelen.

We luisteren naar wat iedereen te zeggen heeft. Na een tijdje vallen mijn ogen toch weer op Lily. Ik zie dat ze toch niet alleen is, er zit een vrouw naast haar. Ze draagt een lange, witte doktersjas en heeft Lily's hand vast.

'Ter afsluiting laat ik nog een filmpje zien dat een paar mensen ter aandenken voor Dane hebben gemaakt.' Zegt een van onze oude leraren. Videobeelden en foto's van Dane en vrienden, verschijnen op de beamer. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat de vrouw met de witte jas opstaat. Ze slaat haar arm stevig om Lily heen en begeleidt haar naar buiten. Ik zie dat Lily tegenstribbelt. 'Ik moet even naar het toilet,' zeg ik tegen Jill. Ze knikt zonder haar blik van de beamer te halen.

Zachtjes loop ik langs de mensen in de zaal, dan loop ik naar de gang en haal mijn jas. Ik volg de vrouw met de witte jas en Lily naar buiten. Ik moet een beetje rennen om ze bij te houden. Ik ga om het hoekje van een muur staan en gluur voorzichtig langs de rand. Ik zie buiten de vrouw die Lily vast heeft, nog een vrouw met een witte jas, en even later ook een man. De vrouw die naast Lily in de zaal zat, probeert Lily in een grote, witte bus te zetten, maar Lily protesteert hevig en is vastbesloten zichzelf te verlossen uit de stevige greep van deze vrouw.

Omdat de vrouw moeite heeft, Lily in bedwang te houden, springen de overige man en vrouw te hulp. Ze worstelen Lily in het busje en zetten haar stevig vast met meerdere veiligheidsgordels. Ze schuiven de deur van de bus dicht en stappen zelf ook in. Ik probeer Lily's gezicht te vinden, maar ik kan niet vanaf de buitenkant door het zijraam naar binnen kijken.

Ik moet even nadenken over wat ik zojuist heb gezien. Miljoenen vragen komen in mijn hoofd opspelen. Waarom was Lily onder aanwezigheid van deze mensen?  Wie zijn deze mensen? Waarom forceerden ze Lily in het busje? Waarom keek Lily zo emotieloos.....?

'Naar het toilet toch?' hoor ik iemand achter me zeggen. Jill kijkt me geïrriteerd aan. 'Wat doe je hier buiten? Thomas vroeg nog naar je.' 'Sorry...' zeg ik zachtjes. Ik wil terug naar binnen lopen maar Jill houdt me tegen. 'Het is al afgelopen.' Zegt ze. 'Oh, maar kunnen we dan niet even napraten met de mensen in de zaal? Dat lijkt me wel zo sociaal.' Zeg ik. 'Ik ga naar huis, Leah.' Ik kijk Jill aan. Wat is er toch met haar aan de hand?

Jill loopt naar het fietsenhok. 'Jill, wacht nou even!' roep ik haar na. 'Ik wil nog even naar binnen.' 'Ga maar alleen.' Zegt ze en ze haalt haar fiets van het slot. Ik loop naar mijn fiets en rijd snel achter Jill aan. 'Waarom ontwijk je me?' Vraag ik voorzichtig. 'Laat nou maar.' Zegt Jill en de hele weg naar huis kijkt ze me niet meer aan.

Zachtjes zeg ik gedag tegen Jill maar voor ik haar aan kan kijken is ze al rechtsaf geslagen. Ik stap af en kijk haar na. Haar lange bruine krullen zwiepen tegen de achterkant van haar jas. Wat heb ik verkeerd gedaan?

Ik til Meridyth op en zet haar op schoot. We kijken televisie. Ik hoor papa thuis komen en voor ik het weet is Meridyth al van mijn schoot verdwenen. Ik graai een handje suikerpinda's uit het bakje dat voor me op de koffietafel staat. Papa komt de kamer binnen. 'Hoe was het bij de bijeenkomst?' Vraagt hij. 'Druk, er waren veel mensen.' Zeg ik en ik richt me weer op de tv. Papa loopt naar de keuken. Meridyth kruipt naast me op de bank en even later komt papa met een kop dampende thee ook weer binnen.

'Wil je erover praten?' vraagt papa. 'Nee.' Zeg ik en ik prop een handvol pinda's in mijn mond. 'Oké.' zegt papa en hij focust zich op Meridyth, die haar eigen haren probeert op te eten. Ik kijk het televisieprogramma af en ga dan naar bed. Ik droom over vrouwen in witte jassen.