Stof

Hoofdstuk 20

We staan voor de deur van Thomas' huis. Thomas draait de voordeursleutel om in het slot en steekt met zijn ene hand het rinkelende bosje sleutels in zijn kontzak, met de andere duwt hij de ietwat krakende deur open. Hij stapt de gang in en hangt zijn jas meteen op. Ik trek de voordeur achter me dicht en volg zijn voorbeeld. Ik ga het hem straks vertellen. Hij mag me voor gek verklaren, maar ik moet het kwijt.

We lopen de woonkamer in en ploffen neer op de bank. Thomas kijkt me een moment serieus aan en slaat dan een arm om mijn schouder. Ik nestel me tegen hem aan en slaak een diepe zucht. Alle negatieve ontlading van de afgelopen weken moet er uit. Thomas gaat met zijn vingers door mijn haar. 'Vertel maar,' zegt hij dan. 'Ik luister.' Ik zucht nog een keer en ga dan een beetje rechtop zitten, waardoor Thomas' vingers zich langzaam uit mijn haar losmaken. 'Er zijn de afgelopen weken een aantal dingen gebeurd, waar ik me nogal zorgen om maak. Sinds... Dane zeg maar...' Ik bijt op de binnenkant van mijn wang. 'Zoals?' vraagt Thomas. 'Je gelooft me vast niet,' zeg ik peinzend. Thomas trekt me dichter tegen zich aan. 'Als het echt gebeurd is, waarom zou ik je dan niet geloven?' Ik kijk naar Thomas. 'Oké dan.' Hij glimlacht.

Waar moet ik beginnen? Vanaf het begin. De geluiden in  mijn huis waar ik soms wakker van werd? De nachtmerries?

'De laatste weken werd ik vaak midden in de nacht wakker, soms om een droom, soms om een nachtmerrie en een paar keer om vreemde geluiden. Als het één of twee keer gebeurd was, zou ik me geen zorgen maken... maar deze week gebeurde het al voor de zoveelste keer.' Ik wacht Thomas' reactie af. Hij schraapt z'n keel. 'Ik heb ze ook,' zegt hij dan. Ik kijk hem vragend aan. 'Wat bedoel je?' vraag ik. 'Nachtmerries.' Antwoordt Thomas schor. Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Waarover?' vraag ik hem. Hij zucht. 'Over de inrichting, over Lily... over Dane,' Ik schrik van wat Thomas zegt. 'Ik ook,' zeg ik. We kijken elkaar aan. 'Dat is niet het enige,' zeg ik. 'Er zijn nog meer rare dingen gebeurd.' Thomas' broertje komt binnenlopen. 'Yo.' Zegt hij kort, voor hij de keuken ingaat. Ik glimlach hem kort toe. 'De laatste tijd word ik de hele tijd gebeld door een onbekend nummer. Niet één keer per dag, maar soms heb ik rond de 20 gemiste oproepen binnen een korte tijd. Ik word er een beetje paranoia van.' Thomas kijkt me geschokt aan. 'Twintig? Laat eens zien!' Ik gris mijn telefoon uit mijn tas en ontgrendel hem. Ik geef hem aan Thomas. Als hij de lijst met de laatst gevoerde telefoongesprekken afgaat en hij het onbekende nummer gevonden heeft, pakt hij zijn eigen telefoon uit z'n zak. Hij zoekt naar z'n eigen lijst met contacten en stopt bij de 'D'. Hij houdt onze telefoons naast elkaar en kijkt me verbaasd aan. 'Het oude nummer van Dane.'