Unforgettable Love - Tristan Sandoval Series 1

Chapter 18 Cake

" Kelangan nyang salinan ng dugo, mababa na ang red blood cell niya.. It's Dengue, Stage 3 "

" We will find a match." kinuha nito ang cellphone at nag dial. " May mga kakilala akong doktor, mga espesyalista, they will help."

Hinawakan ko ang kamay niya para pigilan. Nagtatakang tumingin siya sa akin.

Para akong nakuryente sa simpleng hawak lang na yon.

I shook my head to divert the distruction. Hindi ito ang tamang panahon para sa nararamdaman ko.

" What is your bloodtype?" she asked

Nakatitig siya na parang ako ang sagot sa problema niya.

" AB.."

" Hindi kami magka match" Yna said

Bigla nalang ito lumuhod sa harap ko.

" Gagawin ko ang lahat- lahat ng gusto mo please. I need you help...please"

Nagulat ako sa ginawa nitong pagluhod sa harap ko. Kunot nuo akong tumitig sa kanya. Absorbing things.

Bakit kailangan niyang magmakaawa sa akin. I will help her in any means. Gagamitin ko ang kapangyarihan ko para dito.

" He needs you..."

It takes seconds before it hits me...
The realization hits me..

"We have the same bloodtype." wala sa sarili kong bigkas

Tumango ito bilang pag-sang ayon.

Only biological parents has this match type. Kung hindi si Yna...posibleng-

Ako?

Damn! Ako? Meaning-

How did she hid it.

Parang sasabog ang buong dibdib ko
sa natuklasan ko. I can't even catch my breath.

Nakaluhod padin ito at walang tigil sa pag iyak. But right now- I don't know...

We had a one night stand 5 years ago..

My eyes burn. Nagiinit ang mga gilid nito at nagbabadyang bumagsak ang mga luha ko.

I looked at her...Wow! Just Wow!.. pakiramdam ko ang tanga ko.

Hindi man lang sumagi sa isipan ko na posibleng-

" I'm sorry...Please tulungan mo ako"
Pagmamaka awa nito. " I'm sorry.."

I grab her para patayuin. Iyak siya ng iyak.

Gusto ko siyang patahanin, yakapin at sabihing magiging maayos din ang lahat.

Pero hindi sa sa sitwasyong ito.
Hindi dahil galit ako.. galit na galit!

" Why? bakit mo itinago sakin to!"
Napapikit ako sa sobrang galit.
This is so frustrating... Limang taon.
That is so Freaking frustrating.

" Five years... damn!"

" Ms. Santos.." Sabay kaming napalingon sa doktor.

" We really need to transfer blood as soon as possible, kelangan natin maagapan ito"

" Ako- ako doc...We have the same bloodtype"

" Good, lets go. We still have to run test" the doctor said

" We will talk after this! Don't you ever run from me again!"

*****

" Hi baby! how are you feeling?
may masakit ba sa baby ko?" Unti-unti nitong idinilat ang mga mata habang umiiling.

Maayos na ito at sabi ng doktor ay sa susunod pwede na itong lumabas. Inaantay nalang na makafully recover ang bata.

Pwede naman na sa bahay, pero ayaw ni Tristan. Dito daw kasi sa Ospital ay mamomonitor ito.

Inasikaso nito lahat ng kailangan sa ospital. Nagpadala pa ito ng kaibigang doktor para madouble check ang status ng bata.

" Nagugutom ba ang baby ko?" Umiling ulet ito. " Ano ang gusto mo?"

The suite room suddenly open. Sabay kaming napalingon nit Carlo.

Tristan enter the room with a basket of fruits and toys. Halos wala na ngang mapaglagyan, dahil ilang araw na nitong ginagawa iyon. Kahit pa alam niya na hindi pa nagigising ang bata.

We met gazes, una akong nag-iwas. Hindi ko kayang makipag titigan sa kanya, lalo na alam kong galit na galit siya sa ginawa kong pagtatago kay Carlo.

" Hi.. How are you Big Boy?" Tristan walks toward the hospital bedside habang nakangiti sa bata na para bang walang problema.

" Your looking good huh"

Carlo looked at me with a questioning eyes.

Tumingin sakin si Tristan.

At sa tuwing titingin ito sa akin ay ramdam ko ang init na nangagaling sa mga mata nito. Wala akong magawa dahil kasalanan ko.

" I know him Love." Carlo said

" Siya yung lalaki sa mall na nakikipag agawan ng favorite cake mo na bibilhin ko.  Ang tagal kasi ni mamu dumating, wala naman akong pera pangbili" nakapout ito habang nagsasalita.

" Kaya nag deal kami. Hiningi niya pangalan ko tapos ibinigay niya sakin yung cake" Pasimple akong tumingin sa pwesto ni Tristan.

" I remember your name po- your Tristan diba..po?" Tumingin ako ulet sa pwesto ni Tristan, hindi siya nag sasalita. His eyes is bloodshot red.

Pinipigilan niyang umiyak.