Unforgettable Love - Tristan Sandoval Series 1

chapter 5 Meeting

May dalawang oras din akong bumayahe patungo sa destinasyon. May kalayuan ito sa aking tirahan pero ayos lang.

Huminga ako ng malalim para makalanghap ng sariwang hangin.

This is a perfect place to rest. Tagaytay is so peaceful and wonderful. Malamig na simoy hangin. Malinis na paligid. Maaliwalas sa mata. Malayong malayo sa siyudad. Great!

Ipinarada ko ang aking sasakyan sa bakanteng lote at lumakad patungo sa isang napakalawak na lupain kung saan itatayo ang Sandoval's Hotel.

It's a huge lot. A massive huge lot. The owner definitely a thing.

May mga materyales na at mga kagamitan na gagamitin para sa proyekto. Napansin ko ang mga taong naroroon. May mga suot itong hard hat na karaniwang attire namin, bilang suporta. They must be my colleagues. Lumapit ako, para ipaalam ang presensya ko.

" Hi! Magandang umaga " agaw pansin ko.

Halos sabay-sabay itong lumingon sa kanya.

" Im Yna Myiel Santos the project engineer from Lenout holdings Corporation." pagpapakilala ko.

Nabigla siguro sila sa pagdating ko. They supposed to anticipate my coming. Pero parang hindi nila alam.

Isang matangkad na lalaki ang  unang nag abot ng kanyang kamay para magpakilala. Gwapo ito at matikas. Mukhang malimit ito sa gym.

" Its a pleasure to meet you. Ms. Santos. Im Inigo, project engineer of Sandoval's Corporation." tinanggap ko kamay nito.

"Its a pleasure to meet you too."

May mga iba pang nakipag kamay at nagpakilala na makakasama namin sa buong project na ito.

Nag umpisa na kaming mag brainstorming. Paborito ko ito. Madalas kasi makikita mo ang personality ng isang tao sa kanyang mga idea. Napansin ko din ang malimit na pagtingin sa akin ni Iñigo. Pero ipinag sawalang bahala ko lamang ito.

Marami kaming napag-usapan, nag share ng mga ideas at proposals. Though may initial plan na, but ofcourse kailangan parin ng mga ideas.

Its almost dinner ng matapos ang meeting, Tumayo na ako kasabay ng ilan para maghanap ng makakainan, nakaramdam na din ako ng gutom. Gosh im starving. I think i need a heavy meal.

" Ms. Santos.." Agaw pansin ni Iñigo sa akin.

" Yes?" Sulyap ko dito. Im about to step to my car when he call my attention.

May pakiramdam na ako kung ano ang nais nito, pero hinayaan ko lang. Boys will be boys though.

Ang mga tipo nito ay nagkokolekta ng mga babae. Kapag nagsawa ay iiwanan nalang.
Nakakatuwa lang dahil sinasadya nitong kuhanin ang atensiyon ko pero nasanay na ako sa ganito kalakaran. Sa New york marami ang nagpapahaging sa akin ng mga ganito. Marami ding mga katulad nito ang umaaligid at nagtatangka sa aking manligaw. Pero pinipili ko itong hayaan. I op to refuse.

Iba pa ang prioridad ko. Not today- not tomorrow. Its not the right time yet, Or there is?

" Can i ask you for dinner?" tanung nito.

See-

Nag-isip ako ng pakunwari,
may ilang minuto ako bago sumagot.

" Yes, Sure."

Kailangan ko din naman magkaroon ng mga kaibigan. Or atleast para maging palagay at maging magaan ang trabaho. Tutal naman dinner lang naman. Maybe we can continue discussing about sa project over dinner. Mukha naman itong harmless. Haha..

" Really! Good..good.. Tara may alam akong masarap ng kainan malapit dito." Natatarantang turan nito.

Nangingiti akong tumingin dito.

Maganda siya, sexy, matalino at may magandang trabaho. Marami ang magkakainterest sa kanya.

Not that she's being boast about it. Pero yon ang totoo. Kahit pa naman nung nasa kolehiyo pa siya marami na ang nais siya makasama lumabas. Ayaw niya lang.

Nadala na siya and she does not want to repeat it again.

" Relax Mr. Dela Vega. No need to impress me. Lets be natural " i gave him a reassuring smile.

He chuckled. " Nah, sa ganda ba naman at sexy ng makakasama ko sa field, sinung hindi matataranta." natatawang sabi nito.

" I bet even the owner of this project will be mesmerized by your beauty." dagdag pa nito. "Pero may pagkasuplado yun!"

" Halata naman sayong bolero ka. Palagay ko marami-rami ka narin nabolang babae."

Napangiwi ito. Sapul!

" Mukha naman hindi ka magpapabola eh."

Tumawa ako sa sagot nito. Ito ang masarap kausap may sense of humor. Hindi boring!
Sa New York kasi, pag nasa field na seryoso ang mga kasama ko, karamihan kasi may mga edad na. Yung iba namang mga mas bata eh, puro pahaging para yayain akong lumabas.

" Alam mo mukhang magkakasundo tayo." pahayag ko dito.

" Sure, i bet!" And we both laugh together.

Naging palagay ako dito. Linakad lang namin ang tahimik na kalsada. Ang sabi naman nito ay malapit lang restaurant. Kaya hindi na kami nag-abalang dalhin ang aming sasakyan.

Over dinner ay marami din kaming napag-usapan. Totoo ngang masarap ang pagkain sa restaurant na ito. I bet! I will come visit again. Baka nga dito na ako madalas kakain sa oras ng break.

" How long have you been to Sandoval's Corporation?"

Nagisip ito " matagal na din! Pero sa totoo lang hindi lang ito ang siniserbisyuhan ko. Im like a freelancer"

" Oh..really! You must be very rich huh!" biro ko dito.

Tumawa ito. " Not as rich us our Boss! He is so darn workaholic! Parang hindi na nga ito natutulog." pailing-iling pa ito.

" Dati naman hindi siya ganoon! But now-"
Bumuga ito ng hangin.

"Malayong malayo na ang kanyang ugali noon sa ngayon. It was five years ago! "

" Really! Maybe that is He's goal. To be know as one of the owner of the prestige Hotel in the world.

" Maybe! Or baka binabaling niya lang ang atensiyon niya dito."