Unforgettable Love - Tristan Sandoval Series 1

Chapter 21 Carlo

Mulat ang mga matang nakatitig sa kawalan. Ilang araw na ang lumipas simula ng may mangyari sa amin ni Myiel. And it makes my heart beats for unconditional happiness. Masaya ako ngunit kasabay nito ang takot at kaba. Nagtatalong isipin ang paulit-ulit na sumisiksik sa akin utak. Pabalik-balik ang eksena ng nagdaang araw at pangyayari. Halo-halong emosyon. Saya, kaba, takot at pag-asa.

Malaya siyang nagpaubaya ng mga oras na iyon. Naramdaman ko ang kanyang pagbibigay. Walang inhibasyon pagpaparaya.

Pagpaparaya na hanggang saan lang ba?

Hahayaan ko ba ulet na tuluyan siyang makapasok sa buhay ko ng hindi masasaktan.

Paano kung ang gusto ko ay hindi niya gusto.

Maraming mga katanungan na hindi ko alam ang kasagutan.

What if I asked her? Papayag ba ito?

May boyfriend ito. Magagawa niya bang iwanan ito para sa gusto ko? Kay Carlo?

Will she willingly give herself to me? Will she agree?

Kung sakali-

Kaya ko bang kalimutan nalang ang nakaraan? Paano kung umalis siya at tuluyan ng lumayo? Paano ang puso ko?

She is the only woman who took my sanity away, from the very beginning.

Ang sabi ko noon, before I collapse on her. I will never let her go. Yun ang pakiramdam ko. Alam kong bata pa ako noon. Nagsisimula palang sa negosyo. Marami pang pangarap na gustong marating, but it was the first time my heart pound eratically. For her. Kaya naman ng magising ako kinaumagan, ito kaagad ang unang hinanap ng aking mga mata. Pero wala na.

Hinanap ko siya. Sa lahat ng pwede kong paghanapan. Kahit pa mukha na akong tangga. Wala akong ideya kong sino siya. Anong pangalan. Saan nakatira. Wala.

Palagi akong tambay sa ZITTS, nagbabakasakaling makita ko ito ulet.
Araw. Linggo. Buwan. At taon- Limang taon!

Halos mabaliw ako sa kakaisip kung saan ko siya hahanapin.

During those moments, pakiramdam ko wala akong kwenta.

May pera nga ako, pero hindi sapat para malaman ang identity niya. Sumusuko ang mga nakukuha kong imbestigador, dahil walang kongretong impormasyon.

Ang mga kaibigan ko ay hinayaan akong alamin ang personalidad niya. Sa una ay ayos pa. Pero ng tumagal na ay pinapatigil na nila ako.

" Tris your a big fuck up man" Si Tyron.

I just shrugged and drunk myself to forget.

" Why dont you tell us her name, we will help you find her." he add

I just groaned, Im pissed. Paano ko sasabihin, ni ako mismo ay hindi alam ang kanyang pangalan. Dammit!

Storm tapped me on my shoulder.

" Bro it sadden me to see you like that, but how can we help you? We want to help you."

I know my friends are concerned, physically and emotionally. Especially Storm, he is a total f@ck up man, but his a good friend of mine. Lahat naman sila ay ganoon. Mga kaibigang totoo.

" I'm glad I moved on, that f@cking feeling is useless" Si Iñigo. Isa ding bigo.

He was cheated by his girlfriend. He was about to asked the girl to marry him. But unfortunately, the girl is having an unfair with random guys. What a fuck, right!

Well I don't know how he cope up with his sanity. Sinasabi niya lang sigurong naka moved on na siya. Pero base sa paglalaklak niya ng alak ay pareho lang kami ng dinadanas.

" Your one way of a bitter man Iñigo" Si Zteve, ang dakilang mapang asar.

Tumaas naman ang kilay ng kaasar nito at tumungga na alak.

" Bitter? Ow come on Zsteve. Huwag ka lang magpapakita sa aking luhaan ng dahil sa babae. Or I will laughed at your ass asshole! " Si Iñigo. Madalas silang magasaran dalawa. Bata palang kami ay ganyan na sila. Buti nalang at hindi nagkakapikonan.
" And, I hope you'll not survive. Kaya siguraduhin mong hindi kita makikitang luhaan." dagdag nito.

Kung nasa tamang huwisyo lang ako, at walang iniinda ang puso ko ay makikisali ako sa mga asaran nito. Malamang isa ako sa mambubuwisit kay Iñigo.

" Will see dimwit..will see. Baka puti na uwak hindi pa nangyayari ang sinasabi mo." Zsteve said confidently.

" Alam niyo, ang dami niyong dada. Para kayong mga babae. Uminom na lang nga kayo! Ang iingay!"

Ang masiglang boses ni Carlo ang nagpabalik sa sarili ko.

"Hi Daddy! " Carlo happily enter my office with the woman I had in mind seconds ago.

Ang bata ay patakbong lumapit at yumakap sa akin. Ang kasama naman nito ay piniling tumayo sa isang sulok at inabala ang sarili sa pagtingin sa paligid. Ni hindi man lang niya makuhang tumingin sa akin.

"May problema po ba kayo daddy? Naabala kaba namin ni love?"

I shook my head and smile. " Ofcourse not! Bakit may gusto kabang gawin ngayon? You want to play?" umiling ito, at tumingin sa kanyang mommy. Ganoon din ang ginawa ko.

Nakatayo padin ito sa isang tabi, na tila ba madaling madali ng makalabas sa kwartong ito. Para bang wala siyang interest na makita ako. At tila napipilitan lamang na samahan ang bata sa akin.

Hindi ko maiwasan ang pagtigas ng aking panga.

Ganito ba siya walang ka interes sa akin.

Kung ganon nasaan na ang boyfriend niya at bakit hindi man lang nagpapakita dito sa pilipinas. Hindi niya ba magawang sundan si Yna dito? Ganon ba dapat? Hindi ba hinahanap ng sistema niya ang babaeng nagpagulo sa isipan ko. Babaeng halos mabaliw ako sa kahahanap ng ilang taon.
Babaeng nagbabalik at bumuhay muli sa tahimik kong mundo.

Kung ako ang boyfriend nito, walang oras na hahayaang kong mawalay sa akin ito ng araw ng hindi nakikita. O kahit marinig man lang ang tinig nito.

Hindi ko hahayaan na may lalaking lalapit dito at aagawin ang atensyon nito.

At lalong hindi ko hahayaan na mapabayaan niya si Carlo ng dahil lang sa lalaking sinasabi nito.

" Ano ang gusto mo sa araw na ito big boy?"

" Papayag po kayo?" paninigurado nito. Sumulyap ulet ito sa kanyang mommy at tila naninimbang.

" Yes! Malakas ka kaya sa akin- Anything, basta para sa iyo."

Mahina ito humalakhak at pumalakpak sa tuwa. Pagkatapos ay lumapit ito at may binulong sa akin.