Soğuk Ayaz

40. Bölüm • Bir Devrin Sonu

Merhabalar :) bu sefer çok bekletmedim sizi :) dün bölümü yayınladıktan sonra aniden gelen istekle yazmaya başladım. Güzel bir bölüm oldu ama kızmayın bana. Bu bölümden sonra hikaye çok farklı bir yola giriyor. Gelecek bölümün taslağı hazır ve okuduğunuzda hiç beklemediğiniz şeylerle karşılaşacaksınız :)

Bölümü multimedia daki müzik eşliğinde okumanızı şiddetle öneriyorum. Hatta önermiyorum öyle okuyun :)

Bölümü beğenmeniz ve ağlamanız dileğiyle :) sizi seviyorum...

40. Bölüm

Yeni bir gün daha başlıyordu. Dışarıdaki soğuk  havaya inat hastane odasının içi sıcacıktı. Zeynep yeni uyanıyordu. Gözlerini açtığı an aklına gördüğü rüya geldi. Uyanmak Zeynep'e derin bir nefes aldırmıştı. Eğer gördükleri gerçek olsaydı kaldıramazdı.

Hızla yataktan kalkıp tuvalete gitti ve elini yüzünü yıkayıp kendine geldi. Odaya geri geldiğinde dışarıda yağan kar dikkatini çekti ve pencerenin önüne gitti. Bir süre dışarıyı izledi. Kendini çok iyi hissediyordu. Dün hissettiği ağrılarda yoktu. "Bugün güzel bir gün olacak." diye geçirdi içinden.

Yatağa gitmek için arkasını döndüğü an koltuğun üstündeki dosya dikkatini çekti. Merakla eline aldı. Kapağını açacağı an kapı iki kere tıklanıp ardından açıldı. Gülden suratsız bir şekilde elinde kahvaltı ile içeri girdi. Hafif bir tebessüm edip "Günaydın." dedi ve Zeynep'in kahvaltısını masanın üstüne bıraktı.

"Sanada günaydın." dedi Zeynep ve masayı koltuğun önüne çekip kahvaltısını etmeye başladı. Gülden de Zeynep'in yanına oturdu.

"Ya dün gece bir rüya gördüm, ama öyle böyle değil o kadar kötüydü ki!" dedi Zeynep heyecanla.

"Ne gördün?" diye sordu Gülden.

"Biz dün kontrole gittik ya onunla ilgiliydi. Sen odaya gelip bana ameliyat olmam gerektiğini ve ameliyatın çok riskli olduğunu, ölme ihtimalim olduğunu falan diyordun. Çok kötüydü. Bir an gerçek sandım." dedi Zeynep. "Bu arada çıktı mı sonuçlar?"

"Çıktı." dedi Gülden.

"Neymiş, neyim varmış?"

Gülden derin bir nefes aldı. "Zeynep gördüklerin rüya değildi. Dün gece ben buraya geldim ve sana sonuçları söyledim. Sende ağladın falan, öyle de uyudun. Rüya sanman normal ama değildi, üzgünüm. Yarın ameliyat oluyorsun hatta, buraya gelmeden önce söyledi doktor. Hazırlasın kendini dedi." 

Zeynep önündeki masayı itip ayağa kalktı. Hiçbir tepki vermedi. Yatağa yatıp örtüyü boğazına kadar çekti. Gülden Zeynep'in bu halinden korktu. Yanına gitti. "Zeynep, o ameliyatı atlatacaksın canım." dedi saçlarını okşarken.

"Gülden yalnız kalmak istiyorum, lütfen!" dedi Zeynep düz bir sesle. Gülden "Peki." deyip kafasını salladıktan sonra odadan çıktı. Kapının kapanması ile Zeynep gözyaşlarını serbest bıraktı.

Gülden odadan çıkınca kantine inip onu bekleyen kişinin yanına oturdu.

"Biliyor her şeyi, yarın ameliyata gireceğini de söyledim. Her şey hazır. Benim işim yarın bitiyor. Sonra top sende." dedi ve gülümsedi.

Zeynep yarın gerçekleşecek ameliyatın sonu olacağını düşünüyordu. Son dakikalarında yanında henüz yeni yeni tanıdığı doktorların olmasını istemiyordu. Kerem'i, Can'ı, Dilek Hanım'ı, Erhan Bey'i istiyordu. Hızla komodinin üstündeki telefonu eline aldı. Can'ı arayacaktı.