Soğuk Ayaz

14. Bölüm • Emanet Bedenler

2 hafta kadar bir süre yeni bölümden mahrum bıraktığım canım okuyucularım, merhaba :) çok çok özür dilerim. İnanın sınavlardı, bilmem neydi çok yoğundum ve yeni bölümü yazamadım. Bu yüzden çok üzgünüm.

Neyse :) kavuştunuz yeni bölüme... Bölüm şarkımız vega-iz bırakanlar unutulmaz. Umarım beğenirsiniz bu bölümü. Bu arada gelecek bölümlerde sürpriz şeyler olabilir. Aklımda hikaye ile ilgili bir fikir var. Eğer becerebilirsem gerçekleştireceğim :)

Bölüm sevgili esraozdl 'e gidiyor. Umarım beğenirsin canım :)

Hikaye ili ilgili istek sahneler falan olursa iletin lütfen. Keyifli okumalar, sizleri seviyorum :)

14. Bölüm

Can'ın kapıyı tıklatması ile Zeynep Kerem'i itip yerdeki tişörtünü üstüne giydi. Ardından ciddi bir tonda "Gel!" dedi.

Can odaya girdiği an gözleri Kerem'i buldu ve kaşlarının çatılmasına mani olamadı. "Ne işin var senin burada?" dedi fazlası ile şaşkın çıkan bir ses tonuyla.

Kerem kafasını hafif yere eğmiş bir şekilde duruyordu. Göz ucuyla kendine korku ile bakan Zeynep'e bakıyordu. Eğer Can gelmeseydi neler olacaktı? Zeynep'e istemediği bir şeyi yaptıracaktı. İçini gene kocaman bir pişmanlık doldurdu Kerem'in. Zeynep'ten özür dilemesi gereken yeni bir hatayı daha eklemişti listesine.

"Ben...şey..." dedi Kerem. Nasıl bir yalanla Can'a karşılık vereceğini bilmiyordu. Ümitle Zeynep'e baktı. Bekli o kendini bu durumdan kurtarırdı. Daha önce kendini korumuştu ve bir çok suçunu üstlenmişti. Belki bunuda yapardı?

"Şey...Can... Kerem buradan geçiyormuş...Arabasının benzini bitmiş...O'da daha önce buraya geldiği için buraya gelmiş. Aynen, evet öyle yapmış. Hani belki bekçide evin anahtarı falan vardır diye düşünmüş. Bekçide benim evde olduğumu söyleyince gelmiş..." dedi Zeynep. Lafını bitirdikten sonra derin bir of çekti ve yatağın üstüne oturdu. Kerem ise biraz mutluluk biraz pişmanlık ile derin bir nefes aldı. Mutluydu, gene Can'la polemiğe girmeden konu kapanmıştı. Pişmandı çünkü Zeynep gene kendi için yalan söylemişti.

"Benzinin bitti?" dedi Can imayla. Kaşları hala çatılıydı.

"Evet, bitti." dedi Kerem çok normal bir şeymiş gibi. Kerem'in olağan üstü komik surat ifadesine Zeynep tebessüm etti. Kerem kendini ne kadar üzmüş olsa da onu hala seviyordu.

"Peki bu odada ne yapıyordunuz?" dedi Can şüpheyle. Daha sonra gülümseyip sevinçle "Yoksa barıştınız mı?" dedi.

Zeynep net bir sesle "Hayır." dedi. "Barışmadık. Sadece Kerem'e yatıcak yer ayarlıyordum."

Kerem Zeynep'in bir kez daha yalan söylemesi üzerine dişlerini sıkmaya başladı. Sinirleniyordu. Kimseye değil, kendine. Siniri kendineydi. Hep kendineydi...

"İyi... O zaman size iyi geceler. Saat çok geç oldu. Ben yatıyorum. Yarında hep beraber döneriz. Tamam mı?" dedi Can Zeynep ve Kerem'e. Zeynep "Tamam." dedi. Kerem ise hızlı hızlı kafasını salladı.

Can gergin ortamı neşelendirmek için uzatarak "Goog night!" dedikten sonra odadan çıktı.

Zeynep Kerem'le daha fazla aynı ortamda kalmak istemediği için konuşmaya başladı. "Gel sana yatacağın yeri göstereyim." dedi ve odadan çıktı. Kerem de peşinden...

Zeynep üst kata çıktı ve soldaki ikinci kapıya girdi. Arkasından da Kerem.

"Burada kalırsın artık. İyi geceler." dedi Zeynep umursamaz bir tavır ile. Arkasını döndüğü an Kerem onu kolundan kavrayıp kendine çekti. "Seni seviyorum." dedi fısıltıyla. Alnını Zeynep'in alnına dayadı.